-از رحمت خدا نا امید مشو!
بگو اى بندگان من که بر خویشتن زیاده روی روا داشته اید از رحمت خدا نا امید مشوید در حقیقت خدا همه گناهان را مى امرزد که او خود آمرزنده مهربان است .
آیه زمر ۵۳
۲-نترس!
خطاب به ابراهیم پیامبر
چون دید دستهایشان به غذا دراز نمى شود آنان را ناشناس یافت و از ایشان ترسى بر دل گرفت گفتند مترس ما به سوى قوم لوط فرستاده شده ایم
هود آیه ۷۰
۳-نترس!
خطاب به موسی پیامبر
و عصایت را بیفکن پس چون آن را همچون مارى دید که مى جنبد پشت گردانید و به عقب بازنگشت اى موسى مترس که فرستادگان پیش من نمى ترسند
نمل آیه ۱۰
۴-نترس و غم نداشته باش!
خطاب به لوط پیامبر
هنگامى که فرستادگان ما به سوى لوط آمدند به علت [حضور] ایشان ناراحت شد و دستش از [حمایت] آنها کوتاه گردید گفتند مترس و غم مدار که ما تو و خانواده ات را جز زنت که از باقى ماندگان [در خاکستر آتش] است حتما مى رهانیم (۳۳)
عنکبوت ایه ۳۳
۵-غمگین مباشید!
خطاب به مسلمانان صدر اسلام
سستى مکنید و غمگین مشوید که شما برترید
آل عمران آیه ۱۳۹
(۱) چون یسوع به بلاد خود رسید، در همهٔ اطراف جلیل منتشر شد که یسوع پیغمبر به تحقیق به ناصره آمده.
(۲) پس بجدّ تمام از بیماران وارسی نمودند و ایشان را نزد او حاضر نمودند و متوسل شدند به او که ایشان را مسح کند.
(۳) جمعیت بسیار زیاد بود؛ حتی توانگری که به شَلی مبتلا بود، چون ورودش از در ممکن نبود، برداشته شد به بامِ خانه‌ای که یسوع در آن جا بود و قوم خود را به برداشتن سقف آن امر نمود و در پارچه‌ای سرازیر، پیش روی یسوع شد.
(۴) یسوع دقیقه‌ای درنگ نمود؛ آن گاه فرمود: «ای برادر، مترس؛ زیرا به تحقیق گناهان تو آمرزیده شد.»
(۵) پس همه از شنیدن این بد دل شدند و گفتند: این کیست که گناهان را می‌آمرزد.
(۶) آن وقت یسوع فرمود: «سوگند به هستی خدای، به درستی که من قادر نیستم بر آمرزش گناهان و نه کسی دیگر؛ لیکن تنها خدای می‌آمرزد.»
(۷) «اما مثل خدمتگذاری مر خدای را، می‌توانم که به وی متوسل شوم از برای گناهان دیگران.»
(۸) «متوسل شدم به او از برای این مریض و به درستی که من یقین دارم به این که خدای به تحقیق دعای مرا اجابت فرمود.»
(۹) «از برای این که حق را بدانید به این انسان می‌گویم به نام خدایِ پدران ما و خدایِ ابراهیم و پسرانش شفا یافته‌ای و برخیز.»
(۱۰) چون یسوع این بفرمود، مریض شفا یافته، برخاست و تمجید نمود خدای را.
(۱۱) آن وقت مردم به یسوع در آویختند، تا متوسل شود به خدای از برای بیمارانی که در خارج بودند.
(۱۲) آن هنگام یسوع به سوی ایشان بیرون شد و دست‌های خود را بلند نموده و گفت:
(۱۳) «ای پروردگار، خدایِ لشکران، خدای زنده، خدای حقیقی، خدای قدوس که پاینده‌ای، بر ایشان رحم کن.»
(۱۴) هر یک جواب دادند: آمین،
(۱۵) پس از آن که این گفته شد، یسوع دست‌های خود را بر بیماران نهاد، پس همه صحت خود را یافتند.
(۱۶) آن هنگام خدای را تمجید نموده، گفتند: هر آینه به تحقیق خدای، تفقد نموده ما را به پیغمبری بزرگ
https://vici.org/vici/41744/
مزار بارنابای قدیس در قبرس