از چه زمانی علم به راز تگرگ پی برد؟

قرآن در آیه ۴۳ سوره نور منشأ ریزش تگرگ را ابرهایی به شکل کوه می داند و می گوید؛

«آیا ندیدى که خداوند ابرهایى را به آرامى مى‌راند، سپس میان آنها پیوند مى‌دهد و بعد آن را متراکم مى‌سازد، در این حال دانه‌هاى باران را مى‌بینى که از لابلاى‌ آن خارج میشود، و از آسمان- از کوه‌هایى که در آنست- دانه‌هاى تگرگ نازل مى‌کند، و هر کس را بخواهد به وسیله آن زیان مى‌رساند و از هر کس بخواهد این زیان را بر طرف مى‌کند، نزدیک است درخشندگى برق آن (ابرها) چشم‌ها را ببرد!. »

اکنون پرسش مهم این است: آیا دانش امروز چنین ادعایی را قبول دارد؟ اگر قبول دارد ، در چه زمانی علم هواشناسی به این راز پی برده است؟ایا این راز علمی از قبل شناخته و آسکار شده بود؟

گزارش علمی موجود این است که هوش مصنوعی بدست داده است:

در قرون گذشته، مردم تگرگ را پدیده‌ای مرموز می‌دانستند و گاه آن را به نیروهای ماورایی نسبت می‌دادند. تا پیش از قرن بیستم، توضیح علمی دقیقی برای منشاء تگرگ وجود نداشت.

۲. تقسیم‌بندی علمی ابرها (1803):

در سال ۱۸۰۳، «لوک هوارد» (Luke Howard) ابرها را به انواعی همچون «کومولوس»، «سیرُس» و «استراتوس» طبقه‌بندی کرد. این آغاز نگاه علمی به ابرها بود.

۳. شناسایی کومولونیمبوس به‌عنوان منبع طوفان و تگرگ (اوایل قرن ۲۰):

با توسعه بالن‌های هواشناسی و ابزارهای سنجش جوی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، دانشمندان دریافتند که تگرگ تنها از ابرهای بسیار بلند و متراکم، به‌ویژه ابرهای کومولونیمبوس، که شبیه به کوه یا برج هستند، به‌وجود می‌آید. این ابرها تا تروپوسفر گسترش می‌یابند و در درونشان جریان‌های صعودی شدید وجود دارد.

۴. تحقیقات پیشرفته در نیمه قرن بیستم:

در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، با توسعه رادارهای هواشناسی و پروژه‌های پژوهشی مانند پروژه‌های بارورسازی ابرها در آمریکا، ساختار درونی ابرهای کومولونیمبوس بهتر شناخته شد. در این زمان به‌طور دقیق نشان داده شد که تگرگ در اثر بالا رفتن مکرر قطره‌های یخ درون جریان‌های شدید صعودی ابر به وجود می‌آید.

جمع‌بندی:

از دهه‌های آغازین قرن بیستم، هواشناسان با کمک ابزارهای نوین به این نتیجه رسیدند که تگرگ تنها از ابرهایی بلند و کوه‌مانند به نام «کومولونیمبوس» فرو می‌ریزد. این شناخت در دهه ۱۹۵۰ با فناوری رادار تأیید و تکمیل شد.