سیری در کتابهای مقدس
مطالعه مفهومی کتابهای مقدس و بحث در مورد اهداف و تاثیر این کتابها بر زندگی بشر
سیری در کتابهای مقدس
مطالعه مفهومی کتابهای مقدس و بحث در مورد اهداف و تاثیر این کتابها بر زندگی بشر
سوره بقره ۸۶ امین سوره بر حسب تاریخ نزول : دستور جنگ: با چه کسی؟ چه زمان. و چگونه؟
سوره بقره ۸۶ امین سوره بر حسب تاریخ نزول
دستور جنگ: با چه کسی؟ چه زمان. و چگونه؟
برخلاف تبلیغات افراد نا آگاه و یا مغرض، دستور جنگی که قرآن داده است د ر زمانی نازل شده که پیامبر اسلام در شهر مدینه و دین اسلام قدرتمند شده بو د. با این وصف برای شروع جنگ با دیگران محدودیت بسیار شدیدی وجود دارد که عبارتند از:
۱- دستور العمل اصلی و نخستین: جنگ توسط دشمن آغاز و بر مسلمانان تحمیل شده باشد.
۲-دستور العمل دوم: در دفاع از خود و سرزمین خود و در پاسخ به جنگی که دشمن آغاز کرده حد و اندازه در نظر گرفته شود.
۳-مسلمانان می توانند دشمنی را که به خانه و کاشانه و سرزمین آنان حمله کرده از بین ببرند(مگر دیگر ملتها و دینها چه می کنند؟)
۴-اگر گروهی از مشرکان از جنگ دست کشیدند فقط با ادامه دهندگان ستم و تجاوز می توان جنگید.
۵- در جنگ و دشمنی هایی که با شما مسلمانان می شود شما به همان اندازه که آنان جنگ و ستم کردند پاسخ دهید!
(۱۹۰)و در راه خدا با آنان که به جنگ با شما برخیزند جهاد کنید، لکن از حد تجاوز نکنید که خدا متجاوزان را دوست ندارد. (۱۹۰)
و هر کجا مشرکان را یافتید به قتل رسانید و آنان را از همان وطن که شما را آواره کردند برانید، و فتنه‌گری (آنان) سخت‌تر و فسادش بیشتر از جنگ و کشتار است، و در مسجدالحرام با آن‌ها جنگ مکنید مگر آن‌که پیشدستی کنند، در این صورت رواست که در حرم آن‌ها را به قتل برسانید، چنین است کیفر کافران. (۱۹۱)
پس اگر دست بدارند خدا آمرزنده و مهربان است. (۱۹۲)
و با کفار جهاد کنید تا فتنه و فساد از روی زمین برطرف شود و دین خدا حاکم باشد و بس، و اگر دست کشیدند تجاوز جز بر ستمکاران روا نیست. (۱۹۳)
ماه‌های حرام را در مقابل ماه‌های حرام قرار دهید، که اگر حرمت آن را نگاه نداشته و با شما قتال کنند شما نیز قصاص کنید. هر که به ستم بر شما دست دراز کند او را از پای در آورید به قدر ستمی که به شما رسانده است، و از خدا پروا کنید و بدانید که خدا با پرهیزکاران است.
ادامه دارد...
۱۰۰۰ آیه از قران : خدا رازهای علمی را ب ای چه کسانی مطرح می کند؟
۱۰۰۰ ایه از قران
خدا و معما های علمی اش
راستى که در:
آفرینش آسمانها و زمین،
و در پى یکدیگر آمدن شب و روز،
و کشتیهایى که در دریا روانند با آنچه به مردم سود مى رساند،
،و آبى که خدا از آسمان فرو فرستاده و با آن زمین را پس از مردنش زنده گردانیده،
و در آن هر گونه جنبنده اى پراکنده کرده،
و در گردانیدن بادها ،
و ابرى که میان آسمان و زمین آرمیده است.
براى گروهى از مردمان که اهل تفکر و اندیشه هستند واقعا نشانه هایى وجود دارد
آیه (۱۶۴) سوره بقره
(درک و پی بردن به راز این پدیده ها کار اهل تفکر و اندیشه است)
مسلما در آفرینش آسمانها و زمین،
و در پى یکدیگر آمدن شب و روز،
براى خردمندان نشانه هایى است
آیه (۱۹۰) سوره آل عمران
شرح
من وقتی به انسان های خدا جوی حقیقی و مسلمان واقعی فکر می کنم در نظرم اشخاصی هم چون خواجه نصیر طوسی، ابن سینا، غیاث الدین جمشید کاشانی، علایی طبیب ، فردوسی ، سعدی ، حافظ ، نظامی ، مولوی...و مانند آنان جلوه می کند.
البته امروزه کار از دست ما خارج و قوم یتفکرون در جاهایی دیگر زیست می کنند.مگر آن که بزودی ما نیز به قوم یتفکرون و یعقلون بپیوندیم.
یعنی ما نیز در پی دانستن معماهای هستی باشیم و این ممکن نخواهد شد مگر آن که همان عشق و علاقه به دانایی وخردورزی و علم جویی که در ابن سینا و رازی و خواجه نصیر و مانند آنان بود در ما بوجود آید.
ادامه دارد...
سیری در قوانین دین زرتشت(۳): کتاب وندیداد (فرگرد ششم):، کتاب قانون دین زرتشت بخش یکم: قوانین دفن مردگان
سیری در قوانین دین زرتشت(۳)
کتاب وندیداد ، کتاب قانون دین زرتشت
فرگرد ششم
بخش یکم
قوانین دفن مردگان
1
زمینی که سگان یا مردمان بر آن مُرده باشند، تا کی باید کِشت ناشده رها شود ؟
اهوره مزدا پاسخ داد :
ای زرتشت اشون !
زمینی که سگان یا مردمان بر آن مُرده باشند، باید تا یک سال کِشت ناشده رها شود.
2
تا یک سال، هیچ مزداپرستی نباید بر آن بخش از زمین که سگان یا مردمان بر آن مُرده باشند، بذر بیفشاند یا آب روان کند، او می تواند بر دیگر بخش های زمین بذر بیفشاند و آب روان کند.
3
کسی که تا یک سال بر زمینی که سگان یا مردمان بر آن مُرده باشند، بذر بیفشاند یا آب روان کند، گناهش برابر گناه کسی است که مُردار در آب یا در خاک یا در پای گیاهان بیندازد.
4
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر مزداپرستان تا یک سال بر زمینی که سگان یا مردمان بر آن مُرده باشند، بذر بیفشانند یا آب روان کنند، پاداَفرهِ گناهشان چیست ؟
5
اهوره مزدا پاسخ داد :
آنان «پـِشوتـَنو» هستند و پادافره گناهشان دویست تازیانه با اسپهه - اشترا، دویست تازیانه با سروشو - چرن است.(1)
6
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر مزداپرستان بخواهند زمین را دیگر باره آماده ی کشت کنند (2)، آن را شخم زنند و بر آن بذر بیفشانند و آب روان کنند، چه باید بکنند ؟
7
اهوره مزدا پاسخ داد :
آنان باید در پی استخوان، موی، گوشت، سرگین یا خونی که شاید در آن جا بازمانده باشد، بر آن زمین به جست و جو پردازند.
8
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر آنان در پی استخوان، موی، گوشت، سرگین یا خونی که شاید در آن جا بازمانده باشد، بر آن زمین به جست و جو نپردازند، پاداَفرهِ گناهشان چیست ؟
9
اهوره مزدا پاسخ داد :
آنان «پـِشوتـَنو» هستند و پاداَفرهِ گناهشان دویست تازیانه با اسپهه - اشترا، دویست تازیانه با سروشو - چرن است.
بخش دوم
10
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر کسی استخوانی از سگان یا مردمان مُرده - همچند بند سر انگشت کوچک - را بر زمین بیندازد و چربی یا مغز آن استخوان در زمین فرونشیند، پاداَفرهِ گناهش چیست ؟
11
اهوره مزدا پاسخ داد :
سی تازیانه با اسپهه - اشترا، سی تازیانه با سروشو - چرن.
12
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر کسی استخوانی از سگان یا مردمان مُرده - همچند بند سر انگشت اشاره - را بر زمین بیندازد و چربی یا مغز آن استخوان در زمین فرو نشیند، پاداَفرهِ گناهش چیست ؟
13
اهوره مزدا پاسخ داد :
پنجاه تازیانه با اسپهه - اشترا، پنجاه تازیانه با سروشو - چرن.
14
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر کسی استخوانی از سگان یا مردمان مُرده - همچند بند سر انگشت میانی - را بر زمین بیندازد و چربی یا مغز آن استخوان در زمین فرو نشیند، پاداَفرهِ گناهش چیست ؟
15
اهوره مزدا پاسخ داد :
هفتاد تازیانه با اسپهه - اشترا، هفتاد تازیانه با سروشو - چرن.
16
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر کسی استخوانی از سگان یا مردمان مُرده - همچند انگشتی یا دنده ای - را بر زمین بیندازد و چربی یا مغز آن استخوان در زمین فرو نشیند، پاداَفرهِ گناهش چیست ؟
17
اهوره مزدا پاسخ داد :
نود تازیانه با اسپهه - اشترا، نود تازیانه با سروشو - چرن.
18
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر کسی استخوانی از سگان یا مردمان مُرده - همچند دو انگشت یا دو دنده - را بر زمین بیندازد و چربی یا مغز آن استخوان در زمین فرو نشیند، پاداَفرهِ گناهش چیست ؟
19
اهوره مزدا پاسخ داد :
کردار او کردار «پـِشوتـَنو» هستند و پاداَفرهِ گناهش دویست تازیانه با اسپهه - اشترا، دویست تازیانه با سروشو - چرن است.
20
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر کسی استخوانی از سگان یا مردمان مُرده - همچند استخوان بازو یا استخوان ران - را بر زمین بیندازد و چربی یا مغز آن استخوان در زمین فرو نشیند، پاداَفرهِ گناهش چیست ؟
21
اهوره مزدا پاسخ داد :
چهارصد تازیانه با اسپهه - اشترا، چهارصد تازیانه با سروشو - چرن.
22
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر کسی استخوان از سگان یا مردمان مُرده - همچند کاسه ی سر - را بر زمین بیندازد و چربی یا مغز آن استخوان در زمین فرو نشیند، پاداَفرهِ گناهش چیست ؟
23
اهوره مزدا پاسخ داد :
ششصد تازیانه با اسپهه - اشترا، ششصد تازیانه با سروشو - چرن.
24
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر کسی تمام پیکر سگ یا آدمی مُرده را بر زمین بیندازد و چربی یا مغز آن استخوان در زمین فرو نشیند، پاداَفرهِ گناهش چیست ؟
25
اهوره مزدا پاسخ داد :
هزار تازیانه با اسپهه - اشترا، هزار تازیانه با سروشو - چرن.
بخش سوم
26
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
هرگاه مزداپرستی پوینده یا دونده یا سواره یا ارابه رانان به مُرداری در آب روان برخورَد، چه باید بکند ؟
27
اهوره مزدا پاسخ داد :
ای زرتشت !
بر اوست که کفش و جامه از تن برگیرد و به درون آب رود و مُردار را از آب برآوَرَد.
بر اوست که در آبی تا قوزک پا، تا زانو، تا کمر یا تا بالای آدمی فرو رَوَد تا بدان مردار برسد.(3)
28
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
اگر آن مردار در کار پوسیدن و از هم پاشیدن باشد، آن مزداپرست چه باید بکند ؟
29
اهوره مزدا پاسخ داد :
بر اوست که هر چه بیشتر بتواند تکه های مردار را با دو دست خویش بگیرد، از آب بیرون آورد و بر زمین خشک بگذارد.
از آن پس استخوان، موی، چربی، گوشت، سرگین یا خونی که شاید از آن مردار در آب بازمانده باشد، هیچ گناهی بر گردن وی نگذارد.
30
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
دروج «نسو» تا چه اندازه از آب استخری را به گند و پلیدی و ناپاکی می آلاید ؟
31
اهوره مزدا پاسخ داد :
شش گام در هر یک از چهارسوی.
تا هنگامی که مردار را از آب بر نگیرند، آن آب پاک و آشامیدنی نیست.
پس باید مردار را از استخر بیرون کشند و بر زمین خشک فرو گذارند ...
32
... و از آب استخر، نیمی یا یک سوم یا یک چهارم یا یک پنجم را - به فراخور توانایی - بیرون کشند. پس از آن که مردار از آب گرفته شد و آب را بیرون کشیدند، بازمانده ی آب پاک است و ستوران و مردمان می توانند مانند پیش تر از آن آب بیاشامند.
33
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
دروج «نسو» تا چه اندازه از آب چاهی را به گند و پلیدی و ناپاکی می آلاید ؟
34
اهوره مزدا پاسخ داد :
تا هنگامی که مردار را از آب چاه بر نیاورند، آب آن پاک و آشامیدنی نیست.
پس باید مردار را از چاه برآورند و بر زمین خشک فرو گذارند ...
35
... و از آب چاه، نیمی یا یک سوم یا یک چهارم یا یک پنجم را - به فراخور توانایی - بیرون کشند. پس از آن که مردار از آب گرفته شد و آب را بیرون کشیدند، بازمانده ی آب پاک است و ستوران و مردمان می توانند مانند پیش تر، از آن آب بیاشامند.
36
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
دروج «نسو» تا چه اندازه از یک لایه برف یا تگرگ را به گند و پلیدی و ناپاکی می آلاید ؟
37
اهوره مزدا پاسخ داد :
سه گام از هر یک از چهار سوی.
تا هنگامی که مردار را از برف یا تگرگ برنگیرند، آب آن پاک و آشامیدنی نیست.
پس باید مردار را از برف یا تگرگ برگیرند و بر زمین خشک فرو گذارند ...
38
... پس از آن که مردار بر گرفته شد، آب آن برف یا تگرگ پاک است و ستوران مردمان می توانند مانند پیش تر، از آن آب بیاشامند.
39
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
دروج «نسو» تا چه اندازه از آبی روان را به گند و پلیدی و ناپاکی می آلاید ؟
40
سه گام از پایین دست آب، نه گام از بالا دست آب و شش گام از پهنای آب.
تا هنگامی که مردار را از آب برنگیرند، آن آب پاک و آشامیدنی نیست.
پس باید مردار را از آب بیرون کشند و بر زمین خشک فرو گذارند ...
41
... پس از آن که مردار برگرفته شد و آب سه بار گذشت (4)، آن آب پاک است و ستوران و مردمان می توانند مانند پیش تر، از آن آب بیاشامند.
بخش چهارم
42
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
آیا «هَوم» را هرگاه با مردار سگان یا مردمان برخورد یابد، می توان دیگرباره پاک کرد ؟
43
اهوره مزدا پاسخ داد :
ای زرتشت اشون !
هیچ مرداری نمی تواند نوشابه ی هوم را که برای آیین پیشکش آماده شده باشد، به تباهی یا مرگ بیالاید.[5]
اگر هوم برای آیین پیشکش فشرده نشده باشد، شاخه ی آن در برخورد با مردار به دارازای چهار انگشت آلوده می شود. پس سزاوار است که آن اندازه از دارازای شاخه را در میان خانه به خاک بسپارند و تا یک سال بر جای بگذارند و از آن پس، هر اشونی می تواند نوشابه ی برگرفته از آن را بیاشامد.
بخش پنجم
44
ای دادار جهان استومند ! ای اهوره مزدا ! ای اشون !
پیکر مردگان را به کجا باید برد و در کجا باید گذاشت ؟
45
اهوره مزدا پاسخ داد :
ای زرتشت اشون !
برفراز کوه، در جایی که همیشه سگان و پرندگان مردار خوار به سر می برند.
46
مزدا پرستان باید پاها و موهای مُرده را با مفرغ و سنگ و سرب در زمین استوار کنند؛ مبادا که سگان و پرندگان مردار خوار، استخوان ها را برگیرند و در آب یا در پای درختان بیندازند.
47
هرگاه آنان پیکر مُرده را در زمین استوار نکنند و سگان و پرندگان مردار خوار، استخوان ها را برگیرند و در آب یا در پای درختان بیندازند، پاداَفرهِ گناهشان چیست ؟
48
اهوره مزدا پاسخ داد :
کردار آنان کردار «پـِشوتـَنو» است و پاداَفرهِ گناهشان دویست تازیانه با اسپهه - اشترا، دویست تازیانه با سروشو - چرن است.
49
ای دادار جهان استومند ! ای اهوره مزدا ! ای اشون !
استخوان های مردگان را به کجا باید برد و در کجا باید گذاشت ؟
50
اهوره مزدا پاسخ داد :
مزداپرستان باید استودانی بسازند در جایی که آب باران نایستد (6)؛ در جایی دور از گذار سگ و روباه و گرگ.
51
آنان باید اگر بتوانند استودانی با سنگ و ساروج و خاک (7) بر پا کنند و اگر نتوانند باید پیکر مُرده را زیر تابش ستارگان و ماه و خورشید، برهنه روی فرش و بالشی که از آن او بوده است، بر زمین بگذارند
ادامه دارد...
احکام و قواعد دین زرتشتی(۲): کتاب وندیداد :بخش سوم :پاداش نبش کنندگان گورها و تنبیه حمل کننده مرده به تنهایی
احکام و قواعد دین زرتشتی(۲)
کتاب وندیداد
بخش سوم
پاداش نبش کنندگان گورها و تنبیه حنل کننده مرده به تنهایی
12
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
کیست نخستین کسی که زمین را بیشتر از همه شادکام کند ؟
اهوره مزدا پاسخ داد :
کسی است که هر چه بیشتر مردارهای مردمان و سگان را از خاک برآورد.
(دفن مردگان در دین زرتشتی صد در صد ممنوع و جزو گناهان نابخشودنی است. باید جنازه بر روی زمین بماند. )
13
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
کیست دومین کسی که زمین را بیشتر از همه شادکام کند ؟
اهوره مزدا پاسخ داد :
کسی است که دخمه های انباشته از مردار را فرو ریزد.
(تخریب آرامگاه ها)
14
هیچ یک از مردمان نباید خود به تنهایی، مرده ای را به دخمه برد. هرگاه کسی خود به تنهایی مرده ای را به دخمه برد، ”نسو“ بر او می تازد تا او را از راه بینی و چشم و زبان و آرواره ها و اندام نرینگی یا مادینگی و پشت مرده، آلوده کند و به پلیدی بیالاید.این ”دروج“، این ”نسو“ بر او فرو افتد و او را تا بن ناخن ها بیالاید و او از آن پس، همواره ناپاک ماند.
15
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
کجاست جای کسی که خود به تنهایی، مرده ای را به دخمه برد
جای چنین کسی، بی آب و گیاه ترین و تهی ترین و خشک ترین جای این زمین است که رمه ها و گله ها کمتر از
آن بگذرند؛ که آتش - پسر اهوره مزدا - در آن کمتر برافروخته شود؛ که دسته های برسم ویژه ی آیین کمتر بدان جا برده شود؛ که مردم اشون کمتر از آن جا بگذرند.
16
ای دادار جهان استومند ! ای اشون !
چه اندازه دور از آتش ؟
چه اندازه دور از آب ؟
چه اندازه دور از دسته های برسم ویژه ی آیین ؟
چه اندازه دور از مردم اشون ؟
17
اهوره مزدا پاسخ داد :
سی گام دور از آتش.
سی گام دور از آب.
سی گام دور از دسته های برسم ویژه ی آیین.
سه گام دور از مردم اشون.
18
تنبیه کسی که مرده ای را به تنهایی حمل کند:
مزداپرستان باید گرداگرد آن جا چینه ای برآورند و در درون آن، او را خوراک و جامه دهند : ناگوارترین
خوراک و فرسوده ترین جامه؛ خوراکی ناچیز و تن پوشی اندک مایه.
19
آنگاه او را در آن جا رها کنند که بزید تا به روزگار پیری یا فرسودگی یا فرتوتی برسد.
پایان شخصی که مرده را به تنهایی حمل کرده:پوست او را زنده زنده باید از تن بر کنند
سپس او را به نزد کلاغان بیاندازند
هنگامی که به روزگار پیری یا فرسودگی یا فرتوتی رسید، مزداپرستان باید مردی توانا و زورمند و چیره دست را فرمان دهند تا بر سر کوه، پوست از تن وی برکشد و سر از تن او برگیرد. آنگاه مردار او را نزد آزمندترین آفریدگان مردارخوار اهوره مزدا، نزد غرابان آزمند بیفگنند و این سخنان را برخوانند :
21
”مردی که در این جاست، از همه ی اندیشه ها و گفتارها و کردارهای اهریمنی خویش پشیمان شده است. اگر کردار اهریمنی دیگری از او سرزده باشد، در آیین ”پتت ”ویژه ی او بخشوده شده است؛ اما اگر هیچ کردار اهریمنی دیگری از او سر نزده باشد، بدین پشیمانی خویش، جاودانه بخشوده و آمرزیده است.“
ادامه دارد...
۱۰۰۰ آیه از قرآن : حکمت و رازهای بیست و یک گانه آن
۱۰۰۰ آیه از قرآن
حکمت و رازهای آن
"خداوند به هر کس که بخواهد حکمت عطا می کند و هر کس که به او حکمت عطا شده خیر کثیر به او داده شده است و این حقیقت را فقط خردمندان درمی یابند. "
آیه ۲۶۹ سوره بقره
ابن سینا پزشک و حکیم گرانقدر ایران در تعریف حکمت می گوید که حکمت متکی بر غایت آن است و به مدد و یاری حکمت می توان هر آنچه را که شایسته است بشناسیم و زمانی که نظر ما و عمل ما و وجود ما حکیمانه شد آن گاه می توانیم بر حسب طاقتمان به آن کمال نفسانی لازم برسیم .
یعنی در آن زمان است که به عالمی معقول مبدل خواهیم شد . با این تغییر و تبدیل سیر تبدیل ما نیز آغاز شده و به رستگاری در جهان آخرت نائل می گردیم.
۲۱ نشانه وجود حکمت و آگاهی در انسان که بیداری روح ا و را نشان می دهد:
-هر سخنی را بدون دلیل و تحقیق نپذیرد،
-مطالب ناموافق با عقل و خرد را باور نکند،
-به بهترین سخنان گوش دهد،
-رجز خوانی ها او را به حرکت واندارد،
-شایعات را نپذیرد،
-افسانه ها ی بدور از عقل و غیر عملی را همان افسانه بداند،
-بد گویی کسی در باره کسی را بدون دلیل و برهان عینی و مشهود نپذیرد،
-هرگاه سخن گوید با عقل و اتدیشه گوید،
-سخنی نگوید که خود سر افکنده شود،
-لاف نزند،
-دشمن خفته را بیدار نسازد،
از روی خشم و احساسات تصمیم نگیرد،
-هرگاه تصمیم به انجام کاری دارد مشورت کند،
-از زخم زبان زدن بپرهیزد،
-انتقاد صحیح را بپذیرد،
کینه و تکبر را کنار بگذارد،
عملی و عقلانی فکر کند،
-زندگی را با سرریز کردن آرزوها تلف نکند،
-اهداف مثبت و سازنده داشته باشد،
صبور باشد،
مثبت فکر کند و از خیالات منفی بگریزد.
ادامه دارد