سیری در کتابهای مقدس
مطالعه مفهومی کتابهای مقدس و بحث در مورد اهداف و تاثیر این کتابها بر زندگی بشر
سیری در کتابهای مقدس
مطالعه مفهومی کتابهای مقدس و بحث در مورد اهداف و تاثیر این کتابها بر زندگی بشرکتابهای مقدس(قرآن): آنان که با خدا کار می کنند. سخنانی که پس از عاشورا و پیش از آن شنیده نشد.
"در حقیقت خدا از مؤمنان جان و مالشان را به بهای اینکه بهشت براى آنان باشد خریده است، همان کسانى که در راه خدا مى جنگند و مى کشند و کشته مى شوند به عنوان وعده حقى در تورات و انجیل و قرآن بر عهده اوست و چه کسى از خدا به عهد خویش وفادارتر است پس به این معامله ای که با او کرده اید شادمان باشید و این همان کامیابى بزرگ است
آیه (۱۱۱) سوره توبه"سخنان امام حسین که در شب عاشورا گفت و در تاریخ جاودانه شد.
امام که درود خدا بر او باد در شب عاشورا خطاب به اصحاب گفت سخنی گفت که از هیچ فرمانده نظامی
در هیچ برهه تاریخی شنیده نشده است. او به آنان گفت که یزیدیان فقط با او کار دارند و اگر بر او دست
یابند با دیگری کاری ندارند. از همه مهمتر او به آنان گفت : من بیعتم را از شما بر داشتم. این سخن از هیچ
فرمانده نظامی نه پیش از عاشورا و نه پس از آن شنیده نشده است.
خدا را به بهترین وجه ستایش کرده و در شداید و آسایش و رنج و رفاه مقابل نعمتهایش سپاسگزارم .
خدایا! تو را مى ستایم که بر ما خاندان ، با نبوت ، کرامت بخشیدى و قرآن را به ما آموختى و به دین
و آیین مان آشنا ساختى و بر ما گوش (حق شنو) و چشم (حق بین ) و قلب (روشن ) عطا فرموده اى
و از گروه مشرک و خدانشناس قرار ندادى .
اما بعد: من اصحاب و یارانى بهتر از یاران خود ندیده ام و اهل بیت و خاندانى باوفاتر و صدیقتر از
اهل بیت خود سراغ ندارم . خداوند به همه شما جزاى خیر دهد.
آنگاه فرمود: جدم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم خبر داده بود که من به عراق فرا خوانده
مى شوم و در محلى به نام ((عمورا)) و یا ((کربلا)) فرود آمده و در همانجا به شهادت مى رسم و
اینک وقت این شهادت رسیده است به اعتقاد من همین فردا، دشمن جنگ خود را با ما آغاز خواهد
نمود و حالا شما آزاد هستید و من بیعت خود را از شما برداشتم و به همه شما اجازه مى دهم که
از این سیاهى شب استفاده کرده و هریک از شما دست یکى از افراد خانواده مرا بگیرد و به سوى
آبادى و شهر خویش حرکت کند و جان خود را از مرگ نجات بخشد؛ زیرا این مردم فقط در تعقیب
من هستند و اگر بر من دست بیابند با دیگران کارى نخواهند داشت ، خداوند به همه شما جزاى خیر
و پاداش نیک عنایت کند)).
کتابهای مقدس(انجیل بارنابا): فصل شانزدهم: موعظه مسیح بر دامنه کوه
ادامه از نوشتار پیشین
انجیل بارنابا فصل شانزدهم
(۱یک روزی یسوع شاگردان خود راگرد آورده و بر فراز کوه رفت.
(۲) چون آن جا نشست، شاگردان نزدیک او شدند. دهان خود بگشود و ایشان را تعلیم داده و گفت:
(۳) «بزرگ است نعمت‌هایی که انعام فرموده‌است آنها را خدای بر ما، پس از همین جهت بر ما ثابت شد این که عبادت نماییم او را به اخلاص دل.»
(۴) «چنان که شراب تازه نهاده می‌شود در خمرهای تازه، همچنین ثابت می‌شود بر شما این که باشید مردمان تازه، هر گاه که بخواهید فرا گیرید تعلیم‌های جدیدی را که زود است از زبان من بر آید.»
(۵) «حق میگویم به شما: همچنان که فراهم نمی‌آید برای انسان این که نظر نماید به چشم خود آسمان و زمین را با هم در زمان واحد، پس همچنان او نیز چنین است و این که باید دوست بدارد خدای و جهان را.»
(۶) «هرگز هیچ مردی نمی‌تواند که دو آقا را خدمت نماید که یکی از آنها، دشمن دیگری باشد ؛ زیرا هر گاه یکی از آنها تو را دویت داشته باشد دیگری تو را دشمن خواهد داشت .»
(۷) «پس همچنین میگویم به شما حق را. به درستی که شما نمی‌توانید خدمت کنید خدای و جهان را.»
(۸) «زیرا جهان در نفاق و طمع و خباثت نهاده شده است .»
(۹) «به همین جهت راحتی در عالم نخواهید یافت ؛ بلکه در عوض مشقت و زیان خواهید یافت .»
(۱۰) «حال که چنین است، پس عبادت نمایید خدای را و حقیر بشمارید جهان را.»
(۱۱) «زیرا از من راحت خواهید یافت برای روان‌های خود.»
(۱۲) «گوش دهید کلام مرا؛ زیرا من به راستی سخن با شما میگویم .»
(۱۳) «خوشا به حال آنان که نوحه می‌نمایند بر این زندگانی؛ زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.»
(۱۴) «خوشا به حال بی‌نوایانی که روی می‌گردانند به حق از لذت‌های جهان؛ زیرا ایشان زود است که متنعّم شوند به لذایذ ملکوت خدای.»
(۱۵) «خوشا به حال آنان که می‌خورند از مائدهٔ خدای؛ زیرا فرشتگان زود است به خدمتشان قیام نمایند.»
(۱۶) «شما مسافرانید مانند سیّاحان.»
(۱۷) «آیا سیّاح از برای خود، در راه قصرها و مزرعه‌ها و غیر آنها از اموال دنیا را بر می گیرد؟»
(۱۸) «پس نه چنان است، نه چنان است؛ لیکن سیاح بر می‌دارد چیزهای سبک با فایده و منفعت را در راه.»
(۱۹) «پس این باید نمونه ای باشد برای شما.»
(۲۰) «هر گاه دوست دارید مثل دیگری را، به درستی به جهت شما بیان کنم تا بکنید هر چه را میگویم.»
(۲۱) «سنگین مسازید دل‌های خود را به خواهش‌های جهانی که بگویید: می‌پوشاند ما را و اطعام می‌نماید ما را.»
(۲۲) «بلکه نظر کنید به شکوفه‌ها و درختان و پرندگان، که پوشانیده‌است آنها را خدای و غذا داده‌است پروردگار ما به بزرگواری، که اعظم است از تمام بزرگواری سلیمان.»
(۲۳) «خدایی که آفریده‌است شما را و خوانده‌است شما را به سوی خدمت خود، او قادر است بر این که عذاب بدهد شما را.»
(۲۴) «آن که فرود آورد من(من و سلوی که از اسمان نازل شد) را از آسمان بر قوم خود اسراییل چهل سال در بیابان و نگهداری نمود جامه‌های ایشان را از این که کهنه یا پوسیده شود.»
(۲۵) «آنان که بودند ششصد و چهل هزار مرد، غیر از زنان و کودکان.»
(۲۶) «حق میگویم برای شما : این که آسمان و زمین تضعیف می‌شوند ولی این که رحمت او ضعیف نمی‌شود برای آنان که پرهیز می‌نمایند او را.»
(۲۷) «توانگر جهان، ایشان در وسعتشان گرسنگانند و زود است هلاک شوند.»
(۲۸) «توانگری ثروت او زیاد شد؛ پس گفت: چه کنم ای نفس.»
(۲۹) «به درستی که من خراب می‌کنم انبارهای خود را؛ زیرا آن کوچک است و انبار دیگری بنا می‌کنم بزرگتر از آن؛ پس به آرزوی خود ای نفس خواهی رسید.»
(۳۰) «به درستی که حسرت‌زده شده؛ زیرا همان شب مرد.»
(۳۱) «هر آینه به تحقیق واجب بود بر او مهربانی نمودن بر مسکین و این که بگرداند از برای خود دوستانی از صدقات اموال ظلم در این عالم؛ زیرا آنها [صدقات] گنج به عالم آسمان بیاورند.»
(۳۲) «بگویید مرا از فضل خود، هر گاه بنهید در همهای خود را در بانک باج‌گیری که عطا نماید شما را ده برابر و بیست برابر. آیا پس عطا نمی‌کنید به چنین کسی هر آن چه دارید؟»
(۳۳) «لیکن حق میگویم به شما که همانا آن چه بدهید و ترک کنید برای محبت خدای، زود است که پس بگیرید او را صد برابر، با حیات جاودانی.»
(۳۴) «پس حال نظر کنید که چه اندازه واجب است بر شما این که خشنود باشید در خدمت خدای.
ادامه دارد...
کتابهای مقدس(قرآن): روزی که جادو گران تسلیم شدند.
مناظره های موسی پیامبر با فرعون
در سوره شعراء سیما و صحنه های جالبی از گفتگو مابین موسی پیامبر و فرعون عصر او ارائه شده که در حقیقت روانکاوی و شناسایی سیستم تفکر فرعونی می باشد . ابتدا آیات مقدمه این گفتگو را باز خوانی می کنیم:
رب العالمین دیگر کیست؟
موسی جواب داد: خدای آسمان‌ها و زمین است و آن‌چه مابین آن‌هاست، اگر به یقین باور دارید. (۲۴)
فرعون روی به درباریانش کرد و گفت: آیا نمی شنوید (که این مرد چه دعوی بی دلیل می کند)؟ (۲۵)
موسی گفت: همان خدایی است که شما و پدران پیشین شما را بیافرید. (۲۶)
باز فرعون گفت: این رسولی که به سوی شما به رسالت فرستاده شده سخت دیوانه است. (۲۷)
باز موسی گفت: همان آفریننده‌ی مشرق و مغرب (و روز و شب) است و هر چه بین این‌ها موجود است، اگر شما (در قدرت حق) تعقل کنید. (۲۸)
باز فرعون گفت: اگر غیر من خدایی را بپرستی البته تو را به زندان خواهم کشید. (۲۹)"
سوره شعراء
شرح
نکته جالبی که در آیه ۲۳ وجود دارد این است که فر عون در مقابل برهانهای موسی و معرفی پرودگار جهانیان با عنوان " رب العالمین" نمی گوید: رب العالمین کیست؟ بلکه به خیال خود و از سر غرور آنرا تنزل داده و به طعنه می پرسد: این رب العالمین دیگر چییت؟
موسی مجددا رب العالمین را معرفی کرده و لی فر عون این بار موسی را تهدید می کند که اگر موسی خدایی بجز او را بپذیرد خو را زندانی خواهد کرد.
موسی برای متقاعد کردن فرعون دست به نعجزه می زند:
آیات ۳۰ الی۳۳
موسی می گوید: اگر معجزه بیاورم چه می گویی؟
موسی باز پاسخ داد: اگر هم حجت و معجزه ای برای تو آورده باشم (بازم به زندان کشی)؟ (۳۰)
فرعون گفت:اگر راست می گویی آن معجزه را بیاور(۳۱)
در آن موقع موسی عصای خود بیفکند که ناگاه اژدهایی عظیم پدیدار گشت. (۳۲)
و نیز دست خود (از گریبان) بیرون آورد که ناگاه سپید و رخشان به چشم بینندگان آشکار گردید. (۳۳)
فر عون معجزات موسی را جادوگری دانست و به موسی گفت : باید با ساحران جادوگران ما مقابله کنی و موسی پذیرفت. انگاه روز معجزه ها فرا رسید :
"آن گاه ساحران را بر حسب وعده به روز معین حاضر ساختند. (۳۸)
و مردم شهر را گفتند: چه بهتر که همه در آن روز جمع باشید . (۳۹)
باشد که ما هم اگر ساحران غالب شدند از آنان پیروی کنیم. (۴۰)
و چون ساحران حضور فرعون آمدند با وی گفتند: آیا اگر (بر موسی) غالب آییم اجری خواهیم داشت؟ (۴۱)
فرعون گفت: آری البته علاوه بر اجر خدمت از مقربان (درگاهم) نیز خواهید شد. (۴۲)
(چون ساحران به معارضه حاضر شدند) موسی به آنها گفت: اینک شما در بساط سحر خود هر چه می‌خواهید به کار اندازید. (۴۳)
ساحران هم رسن و طنابها و چوبهای سحر خود را بیفکندند و به عزت فرعون قسم یاد کردند که (بر موسی) البته غالب خواهیم شد. (۴۴)
در آن حال موسی عصای خود را بیفکند که ناگاه (اژدهایی عظیم شد و) همه وسایل سحر انگیزی ساحران را به کام فرو میبرد. (۴۵)
شرح
برحسب قراری که گذاشته شده بود ساحران دوران فرعون از سراسر کشور مصر جمع آمده و در روز معین با موسی به مبارزه پرداختند. موسی به آنان اجازه داد تا هر چه در چنته دارند بیرون ریزند. و ساحران طنابها و رسن ها و چوبهای سحر و جادو را به حرکت در آوزدند. ولی موسی عصای خود را بر زمین افکند و آن عصا کاری کرد که ساحران در جا به پیامبری او ایمان آوردند.
کاری که عصای موسی انجام داد بر طبق آیه ۴۵ این سوره این بود که سیستم جادوی جادوگران را بلعیده و آن را از کار انداخت.
عصای موسی اژدهایی شد که همه طنابها و رسنها و عصا ها جادویی آنان را بلعیده و قدرت جادوگری آنان را باطل ساخت.
ساحران به خدا ی یکتا ایمان می آورند
" چون ساحران این معجزه دیدند به سجده افتادند. (۴۶)
گفتند: ما به خدای عالمیان ایمان آوردیم. (۴۷)
پروردگار موسی و هارون. (۴۸)
فرعون به ساحران گفت: چرا بی اجازه‌ی من ایمان به موسی آوردید؟ همانا معلوم است که این استاد بزرگ شماست که شما را ساحری آموخته! پس به زودی کیفر خود را خواهید دید، دست و پای شما را به اختلاف (دو طرف چپ و راست) قطع می‌کنم آنگاه همه را به دار میکشم. (۴۹)
ساحران گفتند: هیچ زیانی نخواهد رسید چون (بعد از مرگ) به سوی خدای خود باز میگردیم. (۵۰)
ما از خدا امید آن داریم که به لطف خویش از گناهان ما درگذرد چون اول ما به او ایمان آوردیم. (۵۱)
کتابهای مقدس(قران): منکران خدا چگونه می اندیشند؟ یزید نمونه کامل یک منکر خدا!
روانکاوی ذهن یزید و اطرافیان او
"هنگامى که منافقان و کسانى که در دلهایشان بیمارى است مى گفتند خدا و فرستاده اش جز فریب به ما وعده اى ندادند."
آیه ۱۲ سوره شعراء
یزید دقیقا مصداق آیه فوق بود که در جلسات خصوصی و بعضا عمومی رسالت پیامبر اسلام را انکار می کرد.او در شعر به صراحت گفته است: نه خبری آمد و نه وحی صورت گرفت!
یزید در سال ۲۶ هجری در منطقه الماطرون شام (سوریه امروز) متولد .
پدرش معاویة بن ابی‌سفیان و مادرش میسون بنت بجدل یک نزن مسیحی بود که به دین اسلام در نیامد ولی معاویه او را به همسری گرفت و یزید از او متولد شد.
طبیعی است که فرزند یک مادر مسیحی آن زمان که دوران شکوهمندی اسلام بود چه کینه هایی از اسلام و پیامبر اسلام و خاندان او می تواند در دل داشته باشد.
و طبیعی است که همه این کینه ها همراه با فرهنگ قومی مادر یزید که شراب را آب خوردن می پنداشتند و شکار و شعر و غزل و عاشقی و رقص کار روزان و شبانشان بود بعنوان فرهنگ ذهنی به یزید منتقل شد. عشق به شراب، بوزینه بازی، قمار، شکار ، رقص و عیش و عشرت با زنان در تما م سلولهای یزید حضور دایمی داشتند.
حتی در زمان معاویه برخی از اطرافیان معاویه به او می گفتند که پسرش دیوانه شده که چنین کارهای خلاف سنت اسلامی از او سر می زند.
علیرغم همه این اطلاعات که معاویه از یزید داشت و می دانست که او برای خلافت بر مسلمانان به هیچ وجه شایستگی ندارد و لی از هیچ توطئه ای فرو گذار نکرد تا یزید به خلافت موروثی و خونی برسد.
دوران کودکی و نوجوانی
در تاریخ و مدارک تاریخی تصریح شده که یزید دوران نوجوانی خود را در میان قبیله مادرش، قبیله کلب، سپری کرد. در جوانی بهارها را همراه خویشان بدوی‌اش در بادیه می‌گذراند و مابقی سال را در کنار درباریان یونانی و شامی پدرش بود. در حقیقت این غیر مسلمانان بودند که یزید را پرورش دادند.
حال چنین شخصی با چنین تربیت و تفکر و اصول ذهنی به خلیفگی در جهان اسلام رسیده که اصلا با اسلا م بیگانه است و از همان روزهای نخستین خلافت، یونانیان و مسیحیان مشاوران او بودند. بنابر این طبیعی بود که او قصد خلافت اسلامی نداشت بلکه می خواست شاهی کند و امپراطوری داشته باشد.
سه جنایت فراموش نشدنی یزید
یزید در مدّت کوتاه خلافت خویش که سه سال و چند ماه بیشتر طول نکشید، جنایات بزرگى مرتکب شد که هر یک از آن ها به تنهایى براى رسوایى و ننگ وى و خاندانش کافى است. از میان آن ها به سه جنایت مهم اشاره مى شود:
1 ـ فاجعه خونین کربلا:
مهمترین جنایتى که به دستور یزید در ابتداى حکومت وى انجام شد، ماجراى خونین کربلاى سال 61 هجرى و شهادت امام حسین (علیه السلام) و یاران پاکباخته و با ایمان او و به اسارت بردن زنان و کودکان حریم نبوى (صلى الله علیه وآله) به دست عمّال وى مى باشد.
یزید در ابتداى حکومت خویش نامه اى به «ولید بن عتبه» ـ والى مدینه ـ نوشت و از وى خواست به هر قیمتى که شده از امام حسین (علیه السلام)، عبداللّه بن عمر و عبداللّه بن زبیر براى او بیعت بگیرد.
مطابق نقل «ابن عثم» هنگامى که یزید از خوددارى امام حسین (علیه السلام) و عبداللّه بن زبیر آگاه شد، نامه دیگرى به ولید نوشت و در آن تاکید کرد که در صورت امتناع حسین (علیه السلام) از بیعت، سرش را براى من بفرست، تا جوایز فراوانى نصیب تو شود.
با امتناع امام (علیه السلام) از بیعت و حرکت به سمت مکّه و کوفه، در نهایت کار به حادثه کربلا ختم شد.
ماجراى خونین کربلا و جنایات لشکریان یزید و سرداران سپاه او در این واقعه در کتاب هاى شیعه و سنّى به طور مشروح آمده است و حتّى میان غیر مسلمانان نیز مورد بحث و بررسى قرار گرفته است و کتاب هاى فراوانى در این زمینه نوشته شده است.
2 ـ کشتار وسیع مردم مدینه:
این فاجعه در ذى حجّه سال 63 هجرى واقع شد و به واقعه «حرّه» نیز معروف است.
پس از حادثه خونین کربلا و آگاهى مردم از ماهیّت یزید و پلیدى و خباثت وى، و اعلام قیام و جهاد از سوى «عبداللّه بن حنظله غسیل الملائکه» و برخى دیگر از صاحب نفوذان، انقلاب خونینى در مدینه آغاز شد.
مردم مدینه نخست با عبداللّه بن حنظله تا پاى جان بیعت کردند و آنگاه «عثمان بن محمد بن ابوسفیان»، والى مدینه را بیرون کردند. بنى امیّه در منزل مروان بن حکم اجتماع کردند و همگى در آن جا محبوس شدند.
مردم مدینه یزید را از خلافت خلع کرده و به بدگویى و سبّ و لعن وى پرداختند. یزید که از ماجرا مطّلع شد، لشکر عظیمى فراهم ساخت و فرماندهى آن را به عهده مردى خونریز به نام «مسلم بن عقبه» گذاشت.
این فرمانده سفّاک، پس از محاصره مدینه، مقاومت آنان را درهم شکست و به قتل و غارت مدینه پرداخت و کشتار وسیعى را در این شهر به راه انداخت.
ابن اثیر مى نویسد: مسلم بن عقبه، مدینه را سه روز بر لشکریانش مباح ساخت که هرگونه بخواهند در آن عمل کنند. آنان به کشتار وسیع مردم پرداخته و به نوامیس شان تجاوز و اموال آنان را نیز غارت کردند.
3 ـ آتش زدن کعبه:
لشکر یزید پس از غارت مدینه براى نبرد با عبداللّه بن زبیر به سوى مکّه حرکت کرد. مسرف بن عقبه در بین راه به هلاکت رسید.
وى به هنگام مرگ، به سفارش یزید، «حصین بن نمیر» را به فرماندهى لشکر انتخاب کرد. لشکریان شام مکّه را محاصره کردند و ابن زبیر را که به مسجد الحرام پناهنده شده بود، مورد حمله قرار دادند. آنان با منجنیق، حرم الهى را آتش باران کردند که در نتیجه پرده ها و سقف کعبه آتش گرفت و سوخت.
مورّخان نوشته اند که این آتش سوزى در سوم ربیع الاوّل سال ۶۴ هجرى واقع شده است.
محاصره و درگیرى شامیان با عبداللّه بن زبیر و طرفدارانش ادامه داشت، تا آن که خبر مرگ یزید به شامیان رسید و پس از آن، آن ها متفرّق شدند و به شام بازگشتند.
آرى، یزید در مدّت کوتاه خلافتش، هر سالى را با جنایتى بزرگ سپرى کرد و به جان و مال و ناموس مسلمین دست تعرّض دراز کرد و از همه عظیم تر، جنایت بزرگ عاشوراى سال ۶۱هجرى را پدید آورد.
ذهبی دانشمند معروف اهل سنت یزید را این گونه معرفی کرده است
"یزید ناصبى (دشمن على و خاندانش)، خشن، تندخو و بى ادب بود. مسکرات مى نوشید و مرتکب منکرات مى شد. دولت وى با کشتن حسینِ (ع) شهید آغاز و با واقعه حرّه (مدینه) و به منجنیق بستن خانه خدا در مکه پایان یافت"
نکاتی در مورد آتش زدن کعبه و مرگ یزید
سپاهیان یزید در سوم ربیع‌الاول سال ۶۴ هجری، به دستور یزید، کعبه را با منجنیق مورد حمله قرار دادند که موجب آسیب رسیدن به این مکان مقدس شد حمله به مکه و آتش زدن کعبه آخرین اقدام یزید در زندگی ننگین خود است، و پس از این اقدام، خداوند مهلت زیادی برای زندگی به این ظالم نداد و به هلاکت رسید. یزید در همان ماه و به فاصله چندین روز به هلاکت رسید. مرگ یزید از شگفت حوادث است که تا بحال در باره آن تحقیقی نشده است. چرا که آن بنی امیه بر سر کار بودند و در پنهان نگاهداشتن علت مرگ یزید کوشش فراوان بکار بردند.
دو گزارش
در باره مرگ یزید دو گزارش وجود دارد که در اسناد تاریخی آمده است . یکی از این گزارشات می گوید که یزید در جایی ایستاده بود که ناگهان سنگی بر فرق سرش رسید و ا و را هلاک کرد.
اما هیچ کس نپرسیده است که یزید که همیشه در پناه محافظان خود بود پس این سنگ چگونه و از کجا بر فر قش نشست و روحش را به جهنم برد؟ مگر آن که بگوییم خدا نیز بر او سنگی زد از قماش سنگ ابابیل!
گزارش دوم حکایت از آن دارد که در یک اسب سواری ناگهان پیکر یزید از سر به پشت اسب کشیده شد و در حالیکه پاهایش در رکاب اسب گیر کرده بود و نمی توانست از آن خارج شود در اثر ضربه های لگد اسب به سرش و اصابت ان به زمین به هلاکت رسید.