آیا قران معصومیت پیامبران را تایید کرده است؟

۶۰۰ آیه از قران: آیا قران معصومیت پیامبران را تایید کرده است؟(۲)

قران:

"وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءَ الزَّکَاةِ ۖ وَکَانُوا لَنَا عَابِدِینَ ."

"و آنان (پیامبران) را امامانی قرار دادیم که به فرمان ما، هدایت می‌کردند؛ و انجام کارهای نیک و برپاداشتن نماز و ادای زکات را به آنها وحی کردیم؛ و   آنان ما را عبادت می‌کردند.

آیه ۷۳ سوره انبیاء

در این آیه از سوره انبیاء و پس از ارایه فهرست کاملی از پیامبران بزرگ  ، خداوند از زندگی و کار رسالت  پیامبرانی مانند نوح ، ابراهیم ، یعقوب، سلیمان ، لوط  و دیگران سخن می گوید و به پیامبر اسلام  تاکیدمی کند ؛ همانطور که بر آنان وحی فرستادیم بر تو نیز وحی فرستادیم و کتابی مبارک بر تو نازل کردیم.

 در ضمن خداوند این نکته مهم را مورد تاکید قرار می دهد که  امامان الهی  همگی با هدایت گری ویژه و با وحی خدایی مردم را بسوی او هدایت می کردند.

ضمنا آیه تاکید می کند و به وضوح می گوید که خداوند با وحی های پی در پی به پیامبران انجام مستمر کار نیک، برپایی نماز، پرداخت زکات را گوشزد می کرده و پیامبران بطور مستمر و همیشگی خدای یکتا را عبادت و پرستش می کردند.

 بنابراین و طبق این آیه پیامبران الهی همیشه در نظر خدای بوده و چشمان احدیت ناظر بر آنها بوده است. ولی آنچه که در جریان نزول وحی مستمر به آنان القاء می شده دوری از بدیها، انجام کارنیک، هدایت مردم بسوی خدا، بر پایی نماز و دادن زکات و مانند اینها بوده است. 

 این وحی های  به آنان نیکی ها و خوبیها ، پرستش خدای یکتا را یاد آوری می کرده و در جان و روحشان نفوذی و تاثیری پایدار داشت است.

بدون شک این میزان شدید از نظارت ملکوت در پیامبر باعث ایجاد یک حالت روحی مخصوص و پایداری می گردد که او را به کارهای نیک ترغیب و به پرستش خدای وا می داشتهاست

به بیان دیگر  همیشه عقربه قطب نمای  روح او  به سوی خداوند جهت داشته و او  هدایت مردم و سلوک با بشریت و   تما م لحظات زندگی را در حالی انجام می داده که فکر و ذکرش و اندیشه اش متوجه خدای آسمانی بوده است.

پر واضح است که چنین شخصیتی که همواره خود را در محضر خداوند     می بیند گناه نخواهد کرد و مرزهای ملکوت را نمی شکند و این همان حالت " معصومیت" است.

نکته مهم:  همان گونه که در نوشتار پیشین گفته شد، متاسفانه برخی ویژگی معصومیت  را که باعث می شود شخص پیامبر هر گز گناه نکند و لکه ننگ گناه بر دامنش ننشیند با اشتباهات معمولی زندگی  که لازمه وجود ی هر فردی است و ربطی به پیامبری و امامت الهی ندارد یکی گرفته اند. 

بر طبق آیات قران در برخی موارد نادر خداوند از طریق وحی پیامبر ان را در امورات زندگی و شخصی آگاهی داده است ولی این یاری همیشگی نبوده و شخص پیامبر و امام الهی باید در انجام وظایف خوذ کوشش بخرج داده و از فکر و اندیشه خود بهره گیرد. 

براینمونه  اگر پیامبری در هنگام باز گشت به خانه مسیری را انتخاب کند که با مسیر روز قبل فرق دارد، و اتفاقا در این مسیر خاری به پای پیامبر فرور رود ، مخالفان او خواهند گفت: این چگونه پیامبری است که راهی را برای رفتن به خانه انتخاب کرده که در آن بوته خاری وجود داشته و پایش آزرده شده است؟ 

از سوی دیگر آن دسته از موافقان پیامبر که معنی حقیقی پیامبری و امامت الهی را درک نکرده اند، خواهند گفت: این گزارش حتما نادرست است  ، چون پیامبر باید بداند که اگر مسیری را انتخاب کرد باید این مسیر باز گشت به خانه حتما بدون کوچکترین آسیبی برای شخص پیامبر باشد.

در حالی که آیه ۷۳ سوره انبیاء که در بالا آورده شده بوضوح می گوید که پیامبران هدایت مردم بسوی خداوند را به امر خدا و با نظارت مستقیم او انجام می دهند. 

به بیان ساده تر معصومیت مورد نظر الهی در مورد پیامبران معصومیت ازگناه و سرپیچی از دستورات الهی است.

در حالی که انتخاب یک مسیر متفاوت برای بازگشت به خانه، انتخاب نوع غذا، و مانند اینها هیچ یک گناه و سرپیچی نبوده و در انجام رسالت و  پیامبری،  شخص پیامبر و امام الهی همیشه درمعصومیت خواهد بود.