سوره حج : بخش دوم...

سوره حج ۱۰۴ امین سوره بر  حسب تاریخ نزول(بخش دوم)

بنام خداوند بخشنده مهربان

احوالات دینداران ظاهری و غیر حقیقی

از مردم کس هست که خدا را به یک حرف  می‏پرستد (یک طرفه و بسود خود)از این رو هر گاه خیر و نعمتی به او رسد اطمینان خاطر پیدا کند و اگر آزمونی  به او رسد رو بگرداند. چنین کس در دنیا و آخرت زیانکار است و این  زیانی است که بر همه کس آشکار است. (۱۱)

خدا را رها کرده است...

خدا را رها کرده و چیزی را می‏خواند که هیچ نفع و ضرری به حال او ندارد، و این حقاً همان گمراهی دور  است. (۱۲)

برخی انتخاب شده ها به زیان نزدیک ترند تا به نفع

چیزی را که به ضرر نزدیک‏تر از نفع است می‏خواند ، وی بسیار بد یاوری یافته و بسیار بد دمساز و پشتیبانی اختیار کرده است. (۱۳)

همانا خدا آنان را که اهل ایمان و نیکوکارند داخل بهشت‏هایی کند که زیر درختانش نهرها جاری است، که خدا هر چه اراده کند خواهد کرد. (۱۴)

دشمنان پیامبر بدنبال طناب بر ای خود باشند

آن کس که پندارد خدا هرگز او(پیامبر را) را در دنیا و آخرت یاری نخواهد کرد  پس سببی (طنابی) یافته و به آسمان پرتاب کند و آنگاه آن را قطع کند  آن گاه بنگرد که آیا این حیله و کید او خشمش را از بین می‏برد؟ (۱۵)

و ما همچنین  این قرآن بزرگ را به صورت آیاتی روشن فرستادیم، و خدا (به این آیات) هر که را بخواهد هدایت می‏کند. (۱۶)

تفاوت اهل ایمان، یهود، مسیحیان ، صابئان ، زرتشتیان و خدا ناباوران

البته خدا بین اهل ایمان و یهود و صابئان و نصاری و  زرتشتیان و آنان که به خدا شرک آوردند محققاً روز قیامت جدایی افکند (و هر کس را به جایگاه استحقاقش برد) که خدا بر همه موجودات عالم  گواه است. (۱۷)

آیا مشاهده نکردی که هر که در آسمان‌ها و هر که در زمین است و خورشید و ماه و ستارگان و کوه‏ها و درختان و جنبندگان و بسیاری از آدمیان همه  به سجده خدا (و اطاعت او و تبعیت از قوانینی که او بر عالم هستی جاری کرده ) مشغولند و بسیاری از مردم هم مستوجب عذاب حق شدند؟ و هر که را خدا خوار و ذلیل گرداند دیگر کسی او را عزیز و گرامی نتواند کرد که البته خدا هر چه مشیت کامله‏اش تعلق گیرد خواهد کرد. (۱۸)

این دو گروه (مؤمن و کافر) مخالف و دشمن یکدیگرند که در  باره خدای خود با هم به جدال برخاستند، و کافران را لباسی از آتش دوزخ به قامت بریده‏ اند و بر سر آنان آب سوزان جهنم فرو ریزند. (۱۹)

که آن‌چه در درون آن‌هاست و پوست بدنشان به آن آب سوزان گداخته شود. (۲۰)

و گرز گران و عمودهای آهنین بر آن‌ها مهیا باشد. (۲۱)

هر گاه خواهند از دوزخ به درآیند تا از غم و اندوه آن نجات یابند باز  آنان را به دوزخ برگردانند و  عذاب آتش سوزان را بچشید. (۲۲)

ادامه دارد...