سیری در کتاب وندیداد کتاب احکام دین زرتشتی: احکام‌مجازتها و بخشش ها

سیری در کتاب وندیداد کتاب احکام دین زرتشتی

احکام‌مجازتها و بخشش ها

بخش چهارم

36

ای دادار جهان استومند ! ای اشون !

کسی که مردار مردمان یا سگان را به خاک سپارد و تا شش ماه از خاک برنیاورد، پاداَفره ی گناهش چیست ؟

اهوره مزدا پاسخ داد:

پانصد تازیانه با ”اسپهه - اشترا“، پانصد تازیانه با ”سرَوشُو  چرَنَ“.

37

ای دادار جهان استومند ! ای اشون !

کسی که مردار مردمان یا سگان را به خاک سپارد و تا یک سال از خاک برنیاورد، پادافره ی گناهش چیست ؟

اهوره مزدا پاسخ داد :

هزار تازیانه با اسپهه - اشترا، هزار تازیانه با سرَوشُو چرَنَ.

38

ای دادار جهان استومند ! ای اشون !

کسی که مردار مردمان یا سگان را به خاک سپارد و تا دو سال از خاک برنیاورد، پادافره ی گناهش چیست و تاوان 

گناهکاری او کدام است و چگونه می تواند و خود را از آلودگی بدان گناه پاک کند ؟

39

اهوره مزدا پاسخ داد :

چنین گناهی را هیچ پادافره و تاوانی نیست. چنین گناهکاری را هیچ چاره ای نتوان اندیشید. این دادشکنی است 

و هیچ پادافره و تاوانی، گناه آن را پاک نتواند کرد.

40

در چه هنگام چنین است  

هنگامی چنین است که گناهکار، آموزگار دین مزدا یا دین آگاه باشد.(13(

هرگاه گناهکار، آموزگار دین مزدا یا دین آگاه نباشد و به گناه خویش خستو شود و پیمان بندد که دیگر هرگز 

چنین کردار ناروایی از او سر نزند، مزدا گناهش را می بخشاید.

41

ای سپیتمان زرتشت !

براستی دین مزدا کسی را که به این دین درآید، از بندهای گناهانش رهایی می بخشد.

دین مزدا گناه نادرستکاری را می بخشاید.(14(

دین مزدا گناه کشتن یکی از اشونان را می بخشاید.(15(

دین مزدا گناه خاک سپاری مردار را می بخشاید.(16(

دین مزدا گناه کردارهایی را که هیچ تاوانی برای آن ها نیست، می بخشاید.

دین مزدا پادافره ی سنگین ترین گناه را می بخشاید.

دین مزدا هر گناهی را که مردمان می توانند بدان دست بیالایند، می بخشاید.

42

ای سپیتمان زرتشت !

دین مزدا اشون را از هر گونه اندیشه و گفتار و کردار بد پاک می کند؛ همچون بادی پرتوان و شتابان که دشت 

را.(17(

ای سپیتمان زرتشت !

بشود که از این پس، همه ی کردارهای تو نیک باشد. دین مزدا گناه تو را تاوانی گران داده است

سوره آل عمران (بخش چهارم): مباهله بر سر عیسی مسیح، بیائید همگی خدای واحد را بپرستیم

سوره آل عمران ۸۹ امین سوره بر حسب تاریخ نزول

مطالبی که نخستین بار توسط قرآن مطرح شدند

بنام خداوند بخشنده مهربان

مباهله بر سر عیسی مسیح(نفرین بر خود در پیشگاه خدا)

پس هر کس با تو درباره عیسی در مقام مجادله بر آید بعد از آن‌که به احوال او آگاهی یافتی، بگو: بیایید ما و شما فرزندان و زنان و کسانی را که به منزله خودمان هستند بخوانیم، سپس به مباهله برخیزیم  تا دروغگویان  را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم. (۶۱)

این داستان به حقیقت سخن حق است، و جز آن خدای یکتا خدایی نیست، و همانا خداست که  توانا و  داناست. (۶۲)

پس اگر روی از حق بگردانند خدا از مفسدان آگاه است. (۶۳)

بیائید همگی خدای واحد را بپرستیم

بگو: ای اهل کتاب ، بیایید از آن کلمه حق که میان ما و شما یکسان است پیروی کنیم که به جز خدای یکتا را نپرستیم، و چیزی را با او شریک قرار ندهیم، و برخی برخی را به جای خدا به ربوبیت تعظیم نکنیم. پس اگر از حق روی گردانند بگویید: شما گواه باشید که ما تسلیم فرمان خداوندیم. (۶۴)

ای اهل کتاب، چرا در آیین ابراهیم با یکدیگر مجادله می‏‌کنید؟! در صورتی که تورات و انجیل شما فرستاده نشد مگر بعد از ابراهیم آیا تعقل نمی‏‌کنید؟ (۶۵)

گیرم در آن‌چه می‏‌دانید شما را مجادله روا باشد، چرا در آن‌چه علم ندارید جدل و گفتگو به میان آورید؟! و خدا (همه چیز را) می‏‌داند و شما نمی‏‌دانید. (۶۶)

دین حنیف

ابراهیم به آئین یهود و نصاری نبود  لیکن به دین حنیف توحید و اسلام بود و هرگز از آنان که به خدا شرک آورند نبود. (۶۷)

نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم کسانی هستند که از او پیروی کنند و این پیغمبر و امّتش که اهل ایمانند و خدا دوستدار و سرپرست مؤمنان است. (۶۸)

گروهی از اهل کتاب انتظار و آرزوی آن دارند که شما را گمراه کنند، و گمراه نمی‏‌کنند مگر خودشان را، و (این را) نمی‏‌فهمند. (۶۹)

ای اهل کتاب ، چرا به آیات خدا کافر شوید و حال آن‌که شما به صدق آن گواهید؟! (۷۰)

ای اهل کتاب، چرا حق را به باطل مشتبه سازید  و حق را پوشیده می‌‏دارید در صورتی که  آگاهید؟! (۷۱)

و گروهی از اهل کتاب گویند : به دین و کتابی که برای مسلمانان نازل شده اول روز ایمان آرید و آخر روز کافر شوید، شاید آن‌ها نیز از اسلام برگردند. (۷۲)

و ایمان نیاورید مگر به آن کس که پیرو دین شما باشد- بگو: راه سعادت آن است که خدا بنماید- تا مبادا معلوم شود که به امتی دیگر نیز مانند شریعت شما عطا می‏گردد، یا بتوانند با شما نزد پروردگار احتجاج کنند. بگو: فضل و رحمت به دست خداست، به هر که خواهد عطا کند، و خدا را رحمت بی‏‌منتهاست و به همه امور داناست. (۷۳)

هر که را مشیت او تعلّق بگیرد مخصوص به فضل و رحمت خود گرداند، و خدا را فضل و رحمت بی‌‏منتهاست. (۷۴)

تمجید از برخی از اهل کتاب

بعضی از اهل کتاب (به آن حد درستکارند که) اگر مال بسیار به آن‌ها بسپاری ردّ امانت کنند، و برخی دیگر از اهل کتاب اگر یک دینار به او امانت دهی رد نکنند جز آن‌که بر مطالبه آن سخت‏گیری کنی، از این رو که گویند: برای ما (پیروان تورات) به هر وسیله خوردن مال امیان (غیر اهل تورات) گناهی ندارد، و این سخن را به دروغ به خدا نسبت دهند در صورتی که می‏‌دانند (که به خدا نسبت دروغ می‌‏دهند). (۷۵)

آری، هر کس به عهد خود وفا کند و خدا ترس و پرهیزکار شود همانا خدا پرهیزکاران را دوست می‌‏دارد. (۷۶)

آنان که عهد خدا و سوگند خدا را به بهایی اندک بفروشند اینان را در آخرت بهره‏‌ای نیست و خدا با آن‌ها (از خشم) سخن نگوید و در قیامت  بدان‌ها ننگرد و  پاکیزه‏‌شان نگرداند، و آنان را عذابی دردناک خواهد بود. (۷۷)

و همانا برخی از اهل کتاب، قرائت کتاب آسمانی را تغییر و تبدیل می‏‌دهند تا شما آن‌چه آن‌ها از پیش خود خوانده‏‌اند از کتاب خدا محسوب دارید، و هرگز آن تحریف شده از کتاب خدا نخواهد بود، و گویند: این از جانب خدا نازل شده، در صورتی که هرگز از خدا نیست. و با آن‌که می‏‌دانند به خدا دروغ می‏‌بندند. (۷۸)

هیچ بشری را نرسد که خدا وی را به رسالت برگزیند و به او کتاب و حکمت و نبوت بخشد آن گاه به مردم گوید: مرا به جای خدا بپرستید، بلکه  خداشناس و خداپرست باشید چنان که این حقیقت را از کتاب به دیگران می‏‌آموزید و خود نیز می‏‌خوانید. (۷۹)

و هرگز خدا به شما امر نکند که فرشتگان و پیامبران را خدایان خود گیرید چگونه ممکن است شما را به کفر خواند پس از آن‌که (به خدای یگانه) اسلام آورده باشید؟! (۸۰)

ادامه دارد...