فهرست مطالبی که نخستین بار توسط قرآن مطرح شد - سوره زمر پنجاه و نهمین سوره قران بر حسب تاریخ نزول

ادامه از نوشتار پیشین

-فهرست مطالبی که نخستین بار توسط قرآن مطرح شد

- سوره زمر پنجاه و نهمین سوره قران بر حسب تاریخ نزول

به نام خداوند بخشنده مهربان‏

این کتاب (عظیم‌الشّأن قرآن) از جانب خدای مقتدر حکیم نازل گردیده است. (۱)

ما این کتاب را بر تو به حق فرستادیم پس خدای را پرستش کن در حالی که دین را برای او خالص گردانیده باشی . (۲)

-دین خالص متعلق به خداست. و بتها نقشی در نزد خدا ندارند

آگاه باشید که دین خالص  برای خداست، و آنان که غیر خدا را به دوستی و پرستش برگرفتند گفتند ما آن بتان را نمی‌پرستیم مگر برای اینکه ما را به درگاه خدا نیک مقرب گردانند. خدا البته میان آن‌ها در آن‌چه اختلاف می‌کنند حکم خواهد کرد، که خدا هرگز آن کس را که بسیار دروغگو و کافر نعمت است هدایت نخواهد کرد. (۳)

اگر خدا می خواست فرزند داشته باشد...

اگر خدا می‌خواست فرزندی اختیار کند همانا هر که را از مخلوقاتش خواستی بر می‌گزید او پاک و منزه است، او خدای فرد قهّار بی‌مانند است. (۴)

اساس آفر ینش  حق است 

آسمان‌ها و زمین را به حق و راستی  ایجاد کرد، شب را بر روز و روز را بر شب بپوشاند و خورشید و ماه را مسخر کرده، هر یک  به وقت معیّن گردش می‌کنند. آگه باشید که او خدای مقتدر مطلق و بسیار آمرزنده است. (۵)

جنین انسان در سه لایه پرورش می یابد

او شما را از یک تن (آدم) آفرید پس، از آن جفت او (حوّا) را قرار داد و برای استفاده شما هشت قسم از چهارپایان ایجاد کرد، و شما را در باطن رحم مادران در سه تاریکی (مشیمه و رحم و بطن) با تحولات گوناگون (بدین خلقت زیبا) می‌آفریند، این خداست پروردگار شما که سلطان ملک وجود اوست، هیچ خدایی جز او نیست، پس ای مشرکان (نادان) از درگاه او به کجا می‌برندتان؟ (۶)

اگر همه کافر شوید خدا از (طاعت) همه شما البته بی‌نیاز است و کفر (و شرک) را بر بندگانش نمی‌پسندد و اگر (طاعت و) شکرش به جای آرید از شما آن پسند اوست و هرگز بار گناه کسی را دیگری به دوش نخواهد گرفت و پس از این  بازگشت همه شما به سوی خداست و او شما را به هر چه می‌کرده‌اید آگاه می‌سازد، که او از اسرار دل‌های خلق به خوبی آگاه است. (۷)

روانشناسی انسان در سختی و راحتی

و انسان را هر گاه فقر و مصیبت و رنجی پیش آید در آن حال به دعا و توبه و انابه به درگاه خدای خود رود و چون نعمت و ثروتی از سوی خود به او عطا کند خدایی را که از این پیش می‌خواند به کلی فراموش سازد و برای خدای یکتا شریک و همتاهایی قرار دهد تا (خلق را) از راه خدا گمراه سازد. بگو: (ای نگون‌بخت) اندکی به کفر (و عصیان) لذّت و آسایش جو، که عاقبت از اهل آتش دوزخ خواهی بود. (۸)

آیا دانشمندان با  جاهلان و بی دانشان برابرند؟

(آیا آن کس که شب و روز به کفر و عصیان مشغول است بهتر است) یا آن کس که ساعات شب را به طاعت خدا به سجود و قیام پردازد و از عذاب آخرت ترسان و به رحمت الهی امیدوار است؟ بگو: آیا آنان که اهل علم و دانشند با مردم جاهل نادان یکسانند؟ منحصراً خردمندان متذکر این مطلبند. (۹)

در صورت لزوم مهاجرت کنید!

(ای رسول ما، از قول من به امت) بگو: ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، خدا ترس و پرهیزکار باشید، که آنان که متّقی و نیکوکارند  در دنیا (هم) نصیبشان نیکویی و خوشی است، و زمین خدا بسیار پهناور است  البته صابران به حد کامل و بدون حساب پاداش داده خواهند شد. (۱۰)

بگو که من خود مأمورم که تنها خدا را پرستش کنم و دین را برای او خالص گردانم . (۱۱)

و باز مأمورم که در اسلام و در تسلیم امر خدا مقام اوّلیّت را دارا باشم. (۱۲)

باز بگو که من اگر خدای خود را نافرمانی کنم البته از عذاب روز بزرگ قیامت می‌ترسم. (۱۳)

باز بگو: من خدای یکتا را می‌پرستم و دینم را خاص و خالص برای او می‌گردانم (و غیر او را باطل محض می‌دانم). (۱۴)

شما هم هر که را می‌خواهید جز خدا بپرستید. بگو که زیانکاران آنان هستند که خود و اهل بیت خود را در قیامت به خسران جاودان در افکنند، آگاه باشید که این همان زیان است که (در قیامت) بر همه آشکار است. (۱۵)

بر آن‌ها از بالا و زیر، سایبان آتش دوزخ است. آن آتشی است که خدا از آن بندگان خود را می‌ترساند، که‌ای بندگان من از (آتش قهر) من بترسید. (۱۶)

از طاغوت دوری کنید!

و آنان که از پرستش طاغوت دوری جستند و به درگاه خدا با توبه و انابه باز گشتند آن‌ها را بشارت و مژده رحمت است، (ای رسول) تو هم بندگان مرا (به لطف و رحمت من) بشارت آر. (۱۷)

خردمندان حقیقی کیستند؟

آن بندگانی که سخن بشنوند و به نیکوتر آن عمل کنند، آنان هستند که خدا آن‌ها را (به لطف خاص خود) هدایت فرموده و هم آنان به حقیقت خردمندان عالمند. (۱۸)

آیا کسی که وعدهٔ عذاب خدا بر او محقّق و حتمی  است تو می‌توانی از آن آتش قهرش برهانی؟! (۱۹)

لیکن آنان که متّقی و خدا ترس شدند برای آن‌هاکاخ و عمارت‌ها بالای یکدیگر بنا شده است که در جلو آن عمارات نهرهای آب جاری است. (این بهشت ابد) وعده خداست که خدا هرگز وعده خود را خلاف نخواهد کرد. (۲۰)

ادامه دارد

۱۳ موضوع

کتابهای مقدس(انجیل بارنابا): عیسی مسیح توضیح می دهد: چگونه ابراهیم خدا را شناخت

ادامه از نوشتار پیشین

انجیل بارنابا فصل ۲۹

عیسی روایت می کند : مسیح چگونه ابراهیم خدای راشناخت

آن وقت فیلّپس گفت: چه بزرگ است رحمت خدای برای آنان که او را دوست دارند.

(۲) ای معلم، به ما بگو چگونه ابراهیم به معرفت خدای رسید.

(۳) یسوع جواب داد «چون ابراهیم به نزدیک خانهٔ پدرش رسید، ترسید که داخل خانه شود.»

(۴) «پس دور از خانه رفت و زیر درخت خرمایی نشست. آن جا تنها درنگ نمود.»

(۵) «فرمود که هستی ناگزیر است از بودن خدایی صاحب زندگی و خدایی توانمندتر از انسان؛ زیرا او انسان را می‌سازد.»

(۶) «انسان بدون خدای که نمی‌تواند که انسان را بسازد.»

(۷) «آن وقت پیرامون خویش را نگریست و نظر در ستارگان و ماه و آفتاب انداخت. گمان کرد که آن‌ها خدایانند،»

(۸) «لیکن پس از اندیشه نمودن در تغییرات و حرکات آن‌ها، فرمود که واجب است بر خدای حرکات وارد نشود و ابرها او را محجوب ندارند؛ وگرنه مردم نابود می‌شوند.»

(۹) «در حین این که او متحیّر بود شنید که آواز داده می‌شود نام او: ای ابراهیم.»

(۱۰) «پس چون آگاه شد و کسی را در هیچ سوی ندید، با خود فرمود که به درستی من به تحقیق (یا ابراهیم) را شنیدم.»

(۱۱) «پس همچنان دوبار دیگر شنید که آواز داده می‌شود: ای ابراهیم.»

(۱۲) «آن گاه جواب داد: کیست که مرا آواز میکند؟»

(۱۳) «شنید گوینده‌ای را که می‌گوید: به درستی که منم فرشتهٔ خدای، جبرئیل.»

(۱۴) «پس ابراهیم هراسان شد؛ لیکن فرشته هراس او را نشانیده، گفت: مترس ای ابراهیم، زیرا تویی خلیل‌اللّه.»

(۱۵) «پس به درستی که چون تو خدایان مردم شکستی، برگزید تو را خدای فرشتگان و پیغمبران تا این که تو نوشته شدی در سفر حیات.»

(۱۶) «آن وقت ابراهیم فرمود: مرا چه واجب است بکنم، تا خدای فرشتگان و پیغمبران را عبادت نمایم؟»

(۱۷) «پس جواب داد فرشته: برو بسوی آن چشمه و غسل کن.»

(۱۸) «زیرا خدای می‌خواهد با تو سخن کند.»

(۱۹) «ابراهیم جواب داد: چگونه سزاوار است که غسل نمایم.»

(۲۰) «پس آن زمان فرشته به صورت جوانی خوشروی نمایان شد و در چشمه غسل کرده، گفت:ای ابراهیم چنین کن به خود.»

(۲۱) «پس چون ابراهیم غسل کرد، فرشته گفت: بر شو به آن کوه؛ زیرا خدای می‌خواهد در آن جا با تو سخن کند.»

(۲۲) «پس ابراهیم بر شد به کوه، چنان که فرشته او را گفت.»

(۲۳) «پس به دو زانو بر نشست، با خویش گفت: ای ابراهیم، چه وقت خواهی دید که خدای فرشتگان با تو سخن کند.»

(۲۴) «پس آواز لطیفی شنید که او را آواز می‌دهد: ای ابراهیم.»

(۲۵) «پس ابراهیم او را جواب داد: مرا چه کسی آواز می‌کند؟»

(۲۶) «پس آواز جواب داد منم؛ خدای تو ای ابراهیم.»

(۲۷) «اما ابراهیم، پس هراسان شد و روی خود به خاک مالید و گفت: چگونه بندهٔ تو گوش دهد تو را و او خاک و خاکستر است.»

(۲۸) «آن وقت خدای با او فرمود: مترس، بلکه برخیز؛ زیرا به تحقیق تو را بنده‌ای برای خود برگزیدم و به درستی که من خواهم برکت دهم تو را و تو را رهبر گروهی بزرگ بگردانم.»

(۲۹) «از این رو بیرون رو از خانهٔ پدر و خویشانت و بیا ساکن شو در زمینی که به تو می‌دهم آن را؛ به تو و نسل تو،»

(۳۰) «ابراهیم جواب داد: به درستی که من هر آینه می‌کنم همهٔ آن را ای پروردگار، لیکن مرا نگهداری بفرما تا خدای دیگر به من زیان نرساند.»

(۳۱) «خدای به سخن در آمده فرمود: منم خدای یگانه.»

(۳۲) «جز من خدایی نیست.»

(۳۳) «می‌زنم و شفا می‌دهم.»

(۳۴) «می‌میرانم و زنده می‌کنم.»

(۳۵) «به دوزخ فرود می‌کنم و بیرون می‌کنم.»

(۳۶) «کسی نمی‌تواند که خود را از قدرت من برهاند.»

(۳۷) «آن گاه خدای به او سنت ختنه را عطا نمود و اینچنین ابراهیم، پدر ما، خدای را شناخت.»

(۳۸) «چون یسوع این بفرمود، دست‌های خود را بلند نموده، فرمود: «کرامت و مجد تو راست ای خدای.»

(۳۹) «چنین باد»

ادامه دارد...

کتابهای مقدس (قرآن): اساسی ترین بنیانهای قرآنی(بخش سوم): توبه از دیدگاه قرآن

ادامه از نوشتارهای پیشین

فهرست اصول بنیادی قرآن

آیات

توبه از منظر قرآن:

بگو اى بندگان من که بر خویشتن زیاده‏ روى روا داشته‏ اید از رحمت‏ خدا نومید مشوید در حقیقت ‏خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است .

آیه (۵۳)  سوره زمر

توضیح

(زیاده روی بر خویشتن فقط به خود شخص مربوط می شود. یعنی خطایی انجام داده که فقط بین  خود او و خداوند است . یعنی خطا و گناهی است که به دیگران صدمه و لطمه نمی زند.  بنابر این کارهای خطا و نابخشودنی مانند ؛ دروغگویی، کم فروشی گرانفروشی، خیانت، ظلم به دیگران، کشتن انسان بیگناه ، بر باد دادن زندگی دیگر مردمان ، احتکار و....را به هیچ وجه در این فهرست قرار نمی گیرد.)

سه کاری  که برای توبه خطاها ی شخصی  باید انجام داد:

_مگر کسى که توبه کند و ایمان آورد و کار نیک  کند پس خداوند بدیهایشان را به نیکیها تبدیل مى ‏کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است (۷۰)

-هر کس توبه کند و کار نیک  انجام دهد در حقیقت به سوى خدا بازمى‏ گردد (۷۱

 سوره فرقان ایات ۷۰ و ۷۱

 کدام توبه ای مورد قبول است؟

- اى کسانى که ایمان آورده‏ اید به درگاه خدا توبه‏ اى راستین (توبه نصوح)کنید امید است که پروردگارتان بدیهایتان را از شما بزداید و شما را به باغهایى که از زیر  آن جویبارها روان است درآورد در آن روز خدا پیامبر  و کسانى را که با او ایمان آورده بودند خوار نمى‏ گرداند نورشان از پیشاپیش آنان و سمت راستشان روان است مى‏ گویند پروردگارا نور ما را براى ما کامل گردان و بر ما ببخشاى که تو بر هر چیز توانایى (۸
تحریم

انواع توبه و انواع گناهان

اگر از گناهان بزرگى که از آنها نهى شده‏ اید دورى گزینید بدیهاى شما را از شما مى زداییم و شما را در جایگاهى ارجمند درمى ‏آوریم 

آیه(۳۱)  سورهنساء

(چون خطاهای انسان طیف وسیعی را فرا می گیرد بنابر این دو نوع توبه نیز وجود داد: توبه از گناهان بزرگ و گناهان کوچک.اصولا برداشت برخی دینداران از توبه نادرست است. چرا که بسیاری دروغگویی را گناهی کوچک می پندارند. در صورتیکه دروغ از بزرکترین گناهان بشری است ، بویژه اگر این دروغ به دیگرا ن صدمه مالی، جانی و آبرو یی بزند.)

توبه هایی که پذیر فته نمی شوند

توبه نزد خداوند تنها براى کسانى است که از روى نادانى مرتکب گناه مى ‏شوند سپس به زودى توبه مى کنند اینانند که خدا توبه‏ شان را مى ‏پذیرد و خداوند داناى حکیم است 

آیه (۱۷)  سوره نساء

(توبه از گناهان  عمدی که به قصد جنگ با خدا انجام می شود  بخشیده نمی شوند. )

توبه دم‌مرگ مورد قبول نخواهد بود

و توبه کسانى که گناه مى کنند تا وقتى که مرگ یکى از ایشان دررسد مى‏ گوید اکنون توبه کردم پذیرفته نیست و نیز توبه کسانى که در حال کفر مى‏ میرند پذیرفته نخواهد بود آنانند که برایشان عذابى دردناک آماده کرده‏ ایم 

آیه (۱۸) سورهنساء

(   برخی فکر می کنند تا می توانند خطا کنند و دم مرگ از خدا طلب بخشش خواهند  کرد ، ولی خداوند به    صر احت می گوید این گونه توبه را نمی پذیرد.)

ظالمان و ستمکاران بخشیده نخواهند شد

-و خدا را از آنچه ستمکاران مى کنند غافل مپندار جز این نیست که [کیفر] آنان را براى روزى به تاخیر مى‏ اندازد که چشمها در آن خیره مى ‏شود (۴۲)

-شتابان سر برداشته و چشم بر هم نمى‏ زنند و دلهایشان تهى است

آیه( ۴۲ )و  (۴۳) سوره ابراهیم

-روز قیامت همان روزی است که پوزش و عذرخواهی ستمکاران برایشان سودی نخواهد داشت و برای آنان لعنت است  و بد فرجامی در آخرت خواهند داشت.

 آیه ۵۲ سوره 

- در قیامت] ستمگران را از آنچه انجام داده‏ اند هراسناک مى ‏بینى و جزای کارهایشان  به آنان خواهد رسید و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند در باغهاى بهشتند آنچه را بخواهند نزد پروردگارشان خواهند داشت این است همان فضل عظیم 

آیه (۲۲) سوره شوری

-هر که را خواهد به رحمت‏ خویش در مى ‏آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده کرده است

آیه  (۳۱) سوره انسان

ظلم در این جهان

-و پروردگار تو  ویرانگر شهرها نبوده است پیش از آن کهدر مرکز آنها پیامبرى برانگیزد که آیات ما را بر ایشان بخواند و ما شهرها را تا مردمشان ستمگر نباشند ویران‏ کننده نبوده‏ ایم

آیه (۵۹) سوره قصص

ادامه دارد

کتابهای مقدس (قرآن): فهرست موضوعاتی که برای اولین بار توسط قرآن مطرح شد(۴۰).سوره سبا(بخش دوم)

ادامه از نوشتار پیشین

-فهرست مطالبی که برای نخستین بار توسط قران مطرح شد(بخش چهلم)

- سوره سبا پنجاه و هشتمین سوره بر حسب تاریخ نزول(بخش دوم)

سوره سبا 

آیات ۲۰ تا ۴۰

اکثرا پیرو شیطان شدند

شیطان گمان باطل خود را درباره‌ی مردم، سخت به صدق و حقیقت رساند، پس جز فرقه‌ی کمی از اهل ایمان همه پیرو او شدند. (۲۰)

شیطان یک محک ازمایش است

در صورتی که شیطان بر مردمان تسلطی نداشت مگر برای آن‌که  آن کس را که به عالم قیامت ایمان آورد از آن کس که شک دارد معلوم گردانیم. و خدای تو بر هر چیز نگهبان و آگاه است. (۲۱)

بتها و هیچ کس شریک خدا نیست

(ای رسول ما، مشرکان را) بگو: آن‌هایی را که به جز خدا شما مؤثر پنداشتید بخوانید  هیچ یک مقدار ذره ‏ای در آسمان‌ها و زمین مالک نیستند و با خدا شرکتی در خلقت آسمان و زمین نداشته و به او در آفرینش یاری و کمکی نکرده‏اند. (۲۲)

شفاعت نزد خداوند فقط به اجازه خود او ممکن است

و شفاعت کسی نزد خدا هم جز آن که خدا به او اذن شفاعت داده سودمند نیست  تا چون از دل‌هاشان اضطراب ( بر طرف شود پرسند: خدای شما (در باب شفاعت) چه فرمود؟ پاسخ دهند که حقّ  فرمود، و اوست خدای بلند مرتبه بزرگوار . (۲۳)

بگو: آن‌که از  آسمان‌ها و زمین به شما روزی می‏دهد کیست؟ بگو: آن خداست، و ما  یا شما کدام در هدایت یا ضلالتیم . (۲۴)

هرکس مسئول کار خویش است

باز بگو  : شما مسئول جرم ما نبوده و ما هم مسئول کردار زشت شما هرگز نخواهیم بود. (۲۵)

باز بگو که خدا بین همه‌ی ما جمع کند آن‌گاه میان ما به حق، فتح و داوری خواهد فرمود و اوست که   مشگل گشا و دانا  است ۲۶)

باز بگو: شما به من آنان را که به عنوان شریک به خدا بستید نشان دهید هیچ و هرگز، بلکه خداست آن که مقتدر و با علم و حکمت  است. (۲۷)

ما تو را بر  ای آگاهی بشر فرستادیم

و ما تو را جز برای این‌که عموم بشر را بشارت دهی و بترسانی نفرستادیم، و لیکن اکثر مردم  آگاه نیستند. (۲۸)

و (کافران) می‏گویند: پس این وعده قیامتی که شما پیغمبران می‏دهید اگر راست می‏گویید که خواهد بود؟ (۲۹)

ساعت قیامت تعیین شده است

بگو: وعده‌گاه شما روزی است که ساعتی از آن تقدیم و تأخیر نخواهید داشت. (۳۰)

کافران در روز قیامت با رهبران خود مجادله می کنند

و کافران مشرک گفتند: ما هرگز به این قرآن و به کتاب‌هایی که پیش از این فرستاده‏اند ایمان نخواهیم آورد. (وای بر آن‌ها) و اگر روزی که آن ستمکاران را در پیشگاه خدا باز داشته‌اند مشاهده کنی در حالی که با یکدیگر به خصومت و گفتگو برخاسته و ضعیفان تابع به رؤسای گردنکش خطاب کنند که اگر اغوای شما نبود ما البته ایمان می‏آوردیم! (۳۱)

باز رؤسای متکبّر با پیروان ضعیف خویش گویند: آیا با آن‌که  راه هدایت را به شما نمودند باز ما  شما را از هدایت منع کردیم؟ بلکه شما خود مردم بدکاری بودید. (۳۲)

باز آنان که ضعیف و تابع بودند به رؤسای متکبر جواب دهند: بلکه مکر و فریب شب و روز شما بود که پیوسته ما را وا می‏داشتید که به خدای یکتا کافر شویم و بر او شریکانی قرار دهیم. و چون عذاب قیامت را به چشم مشاهده کنند سخت اظهار پشیمانی کنند، و ما زنجیرهای عقاب به گردن (همه فرماندهان و فرمانبران) اهل کفر نهیم، آیا این رنج و شکنجه جز کیفر کردار زشت آن‌هاست؟ (۳۳)

ثروتمندان عیاش نخستین دشمنان پیامبران بوده اند

و ما هیچ رسول بیم‌دهنده ‏ای در دیاری نفرستادیم جز آنکه ثروتمندان عیاش آن دیار  گفتند: ما به آن‌چه شما را به رسالت آن فرستاده‏اند کافریم. (۳۴)

و باز گفتند که ما بیش از شما مال و فرزند داریم و  هرگز رنج و عذابی نخواهیم داشت. (۳۵)

بگو: خدای من هر که را بخواهد روزی وسیع دهد و هر که را بخواهد تنگ‌روزی گرداند و لیکن اکثر مردم آگاه نیستند. (۳۶)

ایمان و کار نیک دو نردبان ترقی آسمانی است

و هرگز اموال و اولاد شما چیزی که شما را به درگاه ما مقرّب گرداند نیست مگر آن‌که با ایمان و عمل صالح کسی مقرّب شود که آنان پاداش اعمال صالحشان مضاعف و افزون است و در غرفه ‏های بهشت ابدی (از هر غم و رنج) ایمن و آسوده خاطرند. (۳۷)

و آنان که در محو و نابودی آیات  ما می‏کوشند تا رسولان  ما را زبون و مغلوب خود کنند آن‌ها را البته برای عذاب و انتقام حاضر خواهند کرد و به کیفر سخت می‏رسانند. (۳۸)

هرچه در راه خدا بدهی باز پس می گیری

بگو: خدای من هر که از بندگان خود را خواهد وسیع روزی یا تنگ روزی می‏گرداند، و شما هر چه  انفاق کنید به شما عوض می‏بخشد و او بهترین روزی دهندگان است. (۳۹)

(و یاد آر از آن) روزی که خدا همه مردم را به عرصه‌ی محشر جمع آورد آن گاه به فرشتگان گوید: آیا این گروه شما را معبود خود می‏گرفتند؟ (۴۰)

ادامه دارد

۹ موضوع

کتابهای مقدس (قرآن) : بنیانهای اصلی فکری و اعتقادی قرآن(بخش سوم)

بنیانهای اصلی فکری و اعتقادی قرآن(بخش سوم)

-نیکوکاری چیست و ارزش بی همتای آن از دیدگاه قرآن
نیکوکارى آن نیست که روى خود را به سوى مشرق و یا مغرب بگردانید بلکه نیکى آن است که:
کسى به خدا و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب آسمانی  و پیامبران ایمان آورد،
و مال خود را با وجود دوست داشتنش

به خویشاوندان 

و یتیمان و 

بینوایان و 

در راه‏ ماندگان و گدایان و در راه ازاد کردن  بندگان بدهد ،

و نماز را برپاى دارد ،
و زکات را بدهد ،
و آنان که چون عهد بندند به عهد خود وفادارانند ،
و در سختى و زیان و به هنگام جنگ شکیبایانند،
آنانند کسانى که راست گفته‏ اند و آنان همان پرهیزگارانند

آیه  (۱۷۷) بقره

(خیلی ها  از دینداری و نیکوکاری  سخن می گویند  ولی از دیدگاه قرآن نیکوکاری، خداباوری، ایمانداری و پرهیزگاری  حتما باید شامل موارد بر شمرده فوق باشد. اگر کسی وفای به عهد و پیمان را جزو نیکو کاری نداند ، و یا از کمک به دیگران درصورت توانایی دست بردارد نه نیکوکاری را فهمیده و نه دین دار ی را! چون بخش اول آیه به صراحت می گوید که سر و کله را این طرف و آن طرف گرداندن یعنی ادا و اطوار در آوردن ، حرف زدن و عمل نکردن ، تظاهر به دینداری کردن با کلام پر طمطراق و ظاهر خود را به شکل دینداران در آوردن در غگویی است. این نکته از بخش آخر آیه به روشنی قابل در ک است.)

کار نیک سرمایه ای ابدی

-کسانى که ایمان آورده و کارهاى نیکو کرده‏ اند  بدانند۱ ما پاداش کسى را که نیکوکارى کرده است تباه نمى ‏کنیم 

آیه (۳۰)  سوره کهف

-و هر که با ایمان به نزد او رود در حالى که کارهاى نیکو انجام داده باشد براى آنان درجات والا خواهد بود آیه(۷۵)طه

-پیامبرى که آیات روشنگر خدا را بر شما تلاوت مى ‏کند تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى  نیک کرده‏ اند از تاریکیها به سوى روشنایى بیرون برد و هر کس به خدا بگرود و کار نیک  کند او را در باغهایى که از زیر  آن جویبارها روان است درمى ‏آورد جاودانه در آن مى‏ مانند قطعا خدا روزى را براى او خوش کرده است

طلاق

-اما کسانى که ایمان آورده و کارهاى نیک  کرده‏ اند به خاطر   آنچه انجام مى‏ دادند در باغهایى که در آن جایگزین مى ‏شوند پذیرایى مى‏ گردند

آیه  (۱۹)سجده

واقعا انسان دستخوش زیان است (۲)

مگر کسانى که گرویده و کارهاى  نیک کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کرده‏ اند (۳)

عصر

(در قرآن ۶۱ بار به انجام کار نیک دستور داده شده و ترغیب شده است . و در همه ۶۱ مورد انجام کارنیک با ایمان به خداوند همراه بوده است. دیگر هیچ شکی باقی نمی ماند که کار نیک و انجام کار نیک و نیکوکاری از بنیانهای اصلی ایمانی و عقیدتی  در قرآن می باشد بویژه آن که همیشه در کنار ایمان به خداوند از ان سخن رفته است.)