بدون علم و آگاهی یعنی شکست و در ورطه ها فرو رفتن

«در پی آنچه به آن علم نداری مباش و از آن  و پیروی مکن...»
(اسرا ، آیه 36)
 اگر بخواهیم فهرستی عرضه کنیم که موارد مرتبط را به آیه فوق ربط دهد ، مهمترین آنها را می توان این گونه مشخص کرد:

تقلید کورکورانه،  پیروی از خیالات،  دل و گوش سپردن به شایعات، دنبال پیشگویی هارفتن   حدس و گمانهارا اساس قراردادن  ،خوش بینی های بیجا،  قضاوتِ در باره مطالب و موضوعات بدون علم و آگاهی از آنها ،  موضع‌گیری بدون تحقیق، ستایش یا انتقاد بدونِ  دانش و اطلاع  ، در پی شایعات بودن، بدنبال خرافات بودن  همگی در محدوده ممنوعه آیه فوق قرار می گیرند..

آیا در میان ابرها کوه وجود دارد؟

(آیا نمی بینی که خدا ابری را به حرکت در آورد  و سپس آنرا پیوستگی می بخشد، آنگاه آن را فشرده می سازد، سپس می بینی که باران از خلال آن بیرون می آید و از ابرهای کوه مانندی که در آسمان هست تگرگی نازل می کند و آن را به هر جا که بخواهد می رساند و از هر جا که بخواهد باز می دارد ونزدیک است که شعاع برق آن چشم ها را بزند) 

آیه ۵۳ سوره نور

نظر دانش نوین چیست؟

تگرگ از ابر های کومولو نیمبوس فرو می ریزد که بشکل کوه های عظیم هستند:

کومولونیمبوس(: Cumulonimbus) یا 'ابر کومه‌ای بارا نوعی ابر است که بلند و متراکم می‌باشد و همراه با صاعقه بوده و پیش از طوفان ظاهر می‌گردد. این ابرها از توده‌های بزرگ و انبوه ابر که به شکل کوه عظیمی است، تشکیل می‌گردند. 

کومولونیمبوس از دو واژه لاتین کومولوس به معنای انباشته و نیمبوس به معنای باران ساخته شده‌است. این ابرها می‌توانند به تنهایی، یا در کنار یک جبهه هوای سرد در آسمان ظاهر شوند.

ابر کومه‌ای بارا ابر سنگین و چگال، با گسترش قائم چشمگیر و به شکل کوه یا برج‌های عظیم است؛ دست‌کم بخشی از قسمت فوقانی آن معمولاً هموار یا رشته‌رشته یا مخطط و همواره تخت است؛ این بخش اغلب به شکل سندان یا پرهٔ بسیار بزرگ گسترش می‌یابد. زیر پایه این ابر که معمولاً بسیار تیره‌رنگ است، غالباً ابرهای پاره‌پاره وجود دارد که ممکن است به آن پیوسته یا از آن جدا باشند. بارش آن گاهی به صورت میلابی دیده می‌شود.

ابرهای کومولونیمبوس (Cumulonimbus) ابرهایی هستند که رشد عمودی بارزی داشته و معمولاً از ارتفاعات پایین تا ارتفاعات بسیار بالاتر کشیده می‌شوند. این ابرها حتی ممکن است تا لایه تروپوپاز که مرز بین لایه اول و دوم اتمسفر می‌باشد رشد کنند. ابرهای کومولونیمبوس که به ابرهای CB در هوانوردی مشهور می‌باشند، خطرناک‌ترین ابر در هوانوردی شناخته شده‌اند چرا که خطر یخ زدگی شدید بدنه هواپیما و همچنین وجود تلاطمات بسیار شدید را دارا می‌باشند. در درون این ابرها جریانات بسیار شدید بالا رونده و پایین رونده وجود دارد و معمولاً رعد و برق و بارندگی‌های شدیدی از قبیل باران، برف و تگرگ توسط این ابرها به وجود می‌آیند این ابرها را توده‌های بزرگ و انبوه ابر که به شکل برج عظیمی سر به آسمان کشیده‌اند تشکیل می‌دهند. رنگ قسمت فوقانی در این ابرها متمایل به آبی و زیر پایهٔ این ابر معمولاً بسیار تیره است. این ابرها به نام ابرهای رعدوبرق نیز معروف‌اند و بارندگی آنها به‌صورت رگباری است. اغلب با یک جبهه سرد و فعال همراه بوده یا در اثر ناپایداری محلی ایجاد می‌شوند و در عرض‌های میانه اغلب در اوایل بهار و پاییز مشاهده می‌شوند.

تگرگ و کوه های ابری در آسمان

الم تر ان الله یزجی سحابا ثم یؤلف بینه ثم یجعله رکاما فتری الودق یخرج من خلاله وینزل من السماء من جبال فیها من برد فیصیب به من یشاءویصرفه عن من یشاء یکاد سنا برقه یذهب بالابصار): 

(آیا نمی بینی که خدا ابری براند و سپس آنها را پیوستگی می بخشد، آنگاه آن را فشرده می سازد، می بینی که باران از خلال آن بیرون می آید و از ابرهای کوه مانندی که در آسمان هست تگرگی نازل می کند و آن را به هر جا که بخواهد می رساند و از هر جا که بخواهد باز می دارد ونزدیک است که شعاع برق آن چشم ها را بزند) 

آیه ۵۳ سوره نور

نظر دانش نوین چیست؟

تگرگ از ابر های کومولو نیمبوس فرو می ریزد که بشکل کوه های عظیم هستند:

کومولونیمبوس(: Cumulonimbus) یا 'ابر کومه‌ای بارا نوعی ابر است که بلند و متراکم می‌باشد و همراه با صاعقه بوده و پیش از طوفان ظاهر می‌گردد. این ابرها از توده‌های بزرگ و انبوه ابر که به شکل کوه عظیمی است، تشکیل می‌گردند. 

کومولونیمبوس از دو واژه لاتین کومولوس به معنای انباشته و نیمبوس به معنای باران ساخته شده‌است. این ابرها می‌توانند به تنهایی، یا در کنار یک جبهه هوای سرد در آسمان ظاهر شوند.

ابر کومه‌ای بارا ابر سنگین و چگال، با گسترش قائم چشمگیر و به شکل کوه یا برج‌های عظیم است؛ دست‌کم بخشی از قسمت فوقانی آن معمولاً هموار یا رشته‌رشته یا مخطط و همواره تخت است؛ این بخش اغلب به شکل سندان یا پرهٔ بسیار بزرگ گسترش می‌یابد. زیر پایه این ابر که معمولاً بسیار تیره‌رنگ است، غالباً ابرهای پاره‌پاره وجود دارد که ممکن است به آن پیوسته یا از آن جدا باشند. بارش آن گاهی به صورت میلابی دیده می‌شود.

ابرهای کومولونیمبوس (Cumulonimbus) ابرهایی هستند که رشد عمودی بارزی داشته و معمولاً از ارتفاعات پایین تا ارتفاعات بسیار بالاتر کشیده می‌شوند. این ابرها حتی ممکن است تا لایه تروپوپاز که مرز بین لایه اول و دوم اتمسفر می‌باشد رشد کنند. ابرهای کومولونیمبوس که به ابرهای CB در هوانوردی مشهور می‌باشند، خطرناک‌ترین ابر در هوانوردی شناخته شده‌اند چرا که خطر یخ زدگی شدید بدنه هواپیما و همچنین وجود تلاطمات بسیار شدید را دارا می‌باشند. در درون این ابرها جریانات بسیار شدید بالا رونده و پایین رونده وجود دارد و معمولاً رعد و برق و بارندگی‌های شدیدی از قبیل باران، برف و تگرگ توسط این ابرها به وجود می‌آیند این ابرها را توده‌های بزرگ و انبوه ابر که به شکل برج عظیمی سر به آسمان کشیده‌اند تشکیل می‌دهند. رنگ قسمت فوقانی در این ابرها متمایل به آبی و زیر پایهٔ این ابر معمولاً بسیار تیره است. این ابرها به نام ابرهای رعدوبرق نیز معروف‌اند و بارندگی آنها به‌صورت رگباری است. اغلب با یک جبهه سرد و فعال همراه بوده یا در اثر ناپایداری محلی ایجاد می‌شوند و در عرض‌های میانه اغلب در اوایل بهار و پاییز مشاهده می‌شوند.

توکل بر خدا باید همراه با تعقل باشد!

مرزهای توکل

«در راه خدا انفاق کنید و خود را با دست خود به هلاکت میفکنید و نیکى کنید که خدا نیکوکاران را دوست مى دارد .»

آیه ۱۹۵ سوره بقره"

یکی از مردان خدا جوی و خدا گوی و خدا خوان سالها پیش سخنی گفته بود که معروفشد و بر سر زبانها افتاد و نقل مجالس فلسفی و دینی شد .  او گفته بود:

"اگر شب هنگام د ر کوچه ای و خیابانی خالی از مردم در حال حرکت باشی و ناگهان دزدی و یا راهزنی و یا شخص نا جوری در مقابلت          پید اشود و کارد ی و یا چاقو یی بیخ گلویت بگذارد و تو در آن زمان از صمیم قلب بدانی که اگر خدا نخواهد او نمی تواند بتو صدمه ای بزند و به این اعتقاد هم  باور حتمی داشته باشی در آن صورت تو موحد هستی !(به خدا بصورت واقعی توکل داری).

حال بیاید طور دیگری فکر کنیم !

اگر به ما بگویند در خیابانی، مکانی ، کوچه دور افتاده ای ، دزدی خطرناک ، قاتلی حرفه ای و زور گیری بی رحم پرسه می زند و ما با آن که می دانیم ممکن است عبور از آن مکان دور افتاده خطر ناک باشد و لی با همه اینها به بهانه توکل به خدا  به همان مکان برویم و مورد حمله و یا هجوم قرار بگیریم آیا توکل حقیقی به خدا داشته ایم و خدا چنین توکلی را مهر تایید می زند ؟

مسلما خیر! چون خداوند یعنی ؛ همان خداوند دهنده و بخشنده توکل در کتاب خود می گوید:

"با دست خود خود را به هلاکت نیفکنید!"

بنابر این توکل حدی و مرزی اساسی دارد و آن تعقل است !

خداوند حدود ۲۲ بار اصحاب تعقل یعنی تعقل کنندگان و حدود ۲۲ بار اصحاب تفکر یعنی اهل تفکر و تدبر را در کتاب خود ستایش کرده است.

بنابر این به سوی سگ ها ر رفتن و از او دور نشدن ، مار سمی به خانه آوردن، از روی عمد با قاتل حرفه ای روبروشدن، بدون دلیل و بدون آن که ناچار شده باشیم در بیابان پر از جانوران خطرناک قدم گذاردن توکل نیست و  با موحد بودن هم  هیچ ارتباطی ندارد،  بلکه  چنین کارها به هلاکت انداختن خود می باشد و بس!

به بیان دیگر ؛ احتیاط عاقلانه و عمدا خود را به هلاکت نینداختن پیروی از دستور خداوند است. و کسی که از دستور خدا پیروی کند هم خدا جوست، هم خوان است و هم خدا گوی! یعنی موحد متوکل!

تقدیر یعنی بر سر گذرگاها بودن

وَأَن لَیسَ لِلإِنسانِ إِلّا ما سَعىٰ 

  سوره النجم آیه ۳۹

«و اینکه برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست.»

این آیه را می توان به دو معنا و به دو طریق تعبیر و تفسیر کرد:

۱-فقط آنچه را انسان  از راه سعی و کوشش بدست آورده به او تعلق دارد.

 ،۲- نابرده رنج گنج میسر نمی شود

پس از خواندن دو تعبیر فوق ممکن  پرسیده شود  پس نقش تقدیر چیست؟ 

در فضای مجازی نوشته‌ای درباره تقدیر خواندم که از قول شمس تبریزی می گفت:

تقدیر این است که تو بر سر گذر گاه ها قرار می گیری و در مقابلت راه های مختلف وجود دارد ، پس این تو هستی که انتخاب می کنی از کدام را ه بروی و این است معنای تقدیر!  بر این اساس  تقدیر این نیست که در حالی که در بدبختی بسر می بری بگویی :

 تقدیرم این چنین بوده است.