۶۰۰ آیه از قران : آیا اشارات علمی قران با دانش جدید تضاد دارد؟(۳)

۶۰۰ آیه از قران : آیا اشارات علمی قران با دانش جدید تضاد دارد؟(۳)

-در هم پیچیده شدن خورشید

- تاریک شدن ستارگان

-بجوش آمدن وتبخیر آب اقیانوس ها  ودریاها

روان شدن و ذوب گشتن دریاها

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿۱﴾ آنگاه که خورشید به هم درپیچد (۱) وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿۲﴾ و آنگه که ستارگان همى‏ تیره شوند (۲) وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿۳﴾ و آنگاه که کوهها روان گردند. (۳) وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾ وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴) وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾ و آنگه که وحوش را همى‏ گرد آرند (۵) وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾ دریاها آنگه که جوشان گردند (۶) نکته: برخی از این که مفاهیم علمی به قران نسبت داده شود انتقاد می کنند و می گویند این کتاب یک کتاب مقدس دینی است و نه یک کتاب فیزیک و شیمی و زمین شناسی و یا کیهانشناسی! و بعد می افزایند که یک کتاب مقدس دینی هدفش هدایت انسان بسوی خداوند یکتاست . اینان در ایراد خود کاملا بر حق هستند . چون هیچ یک از کتابهای مقدس ادیان ؛  ابراهیمی و غیر ابراهیمی برای تدریس علم نازل نشده اند و هدفشان هدایت انسان بسوی خدا شناسی است.  اما چون منتقدین بخصوص منتقدین مغرض و هدفمند !!! همواره بدنبال ایراد بستن به اشارات علمی قرانند ما نیز نظر علم جدید را مطرح کردیم تا  مشخص شود که وقتی قران در بیش از ۱۴۰۰ سال پیش این اشارات علمی را  مطرح        می کرد در هیچ یک از کتابهای علمی از این گونه نظریات موجود نبود و این موضوعات در پنجاه و شصت سال اخیر مطرح شده اند. دانش جدید چه می گوید؟ از آنجا که آیات ۱،۲،۳،و ۶  همه به سرنوشت  و آینده خورشید مرتبط می باشند پس وضع خورشید را در انتهای عمر خود بررسی می کنیم:

عمر خورشید بر اساس گفته های دانشمندان شاید به ده میلیارد سال برسد که ۴٫۶ میلیارد سال آن گذشته است و احتمالا چیزی در حدود ۵ میلیارد سال دیگر از عمر آن باقی مانده است.

خورشید چیزی در حدود ۴٫۶ میلیارد سال قبل شکل گرفت و بعد از گذشت چندین میلیون سال به حالتی که امروز می بینیم در آمد.

خورشید در هر ثانیه ۵۴۴ میلیون تن هیدروژن را به هلیوم تبدیل می کند تا انرژی لازم را تولید کند. اما این هیدروژنی که در کره آتشین وجود دارد محدود است و چیزی حدود ۷ میلیارد سال دیگر به پایان می رسد.

 یعنی سوخت خورشید روزی  به اتمام می رسد، در نتیجه درجه حرارتش بالا می رود به طوری که با گستردگی و حرارت بیشتری زمین را به راحتی ذوب می کند.

این که می گوییم هفت میلیارد سال دیگر این اتفاقات می افتد درست است اما، زمینی ها خیلی زودتر متوجه پایان عمر خورشید و وقوع این اتفاقات می شوند.

چیزی در حدود یک میلیارد سال دیگر خورشید با قطری بزرگتر از اندازه فعلی اش، شاید ۱۵۰ برابر بزرگتر و قطورتر به زمین نزدیک و حتی مماس با آن خواهد شد.

کوه ها ذوب می شوند و آب اقیانوس ها تبخیر می شوند

درجه حرارتی که آن هنگام به زمین می رسد بیشتر از آن است که حتی فکرش را هم بکنیم، کوه ها ذوب شده و آب اقیانوس ها را تبخیر می شود.

خشکسالی های شدید و گسترده ای سراسر زمین را فرا می گیرد و انسان ها آخرین موجوداتی هستند که در کره زمین از بین خواهند رفت.

پیش از انسان طبیعت و گیاهان شعله ور و نابود می شوند، حیوانات گیاه خوار نیز در پی نابود شدن گیاهان از بین می روند. پهنه های قطبی ذوب می شوند و به تدریج حیوانات و جانوران دیگر و در نهایت انسان ها از بین می روند.

چند میلیارد سال دیگر، بعد از این که زمین از دی اکسید کربن اشباع شد خورشید که عمرش رو به پایان است، سیاره های اطراف خود، از جمله کره ما را به درون خود می کشد و اینگونه بعد از پایان عمر خورشید، پایان زمین نیز فرا می رسد که خوشبختانه ما آن روزها را شاهد نخواهیم بود.

بعد از این که خورشید تمام سیاره ها را به دورن خود کشید،  به تعبیر ستاره شناسان و دانشمندان دوران تراکم بالا در فرآیند هیدروژن و هلیوم که به آن گدازش هسته ای می گویند آغاز می شود.

در این زمان که پایان عمر خورشید است، حرارت آن بیشتر از هر زمان دیگری است، شاید چیزی به اندازه دو هزار برابر قدرت و حرارتی که امروزه از خورشید مشاهده می کنیم.

البته این دوران، خیلی طولانی نخواهد بود و در نهایت بعد از این گدازش و سرکشی، خورشید با عظمت و قدرتمند به ستاره ای کوچک و سپید رنگ مبدل می شود.

خورشیدی که امروز با این شکوه و قدرت، سلطنت می کند، در پایان عمر خود به شکل ستاره ای کوچک و برفکی تبدیل می شود که نه قدرت و شکوه دارد و نه نور و حرارت.

بعد از این که خورشید ما همچون ستاره ای برفکی شد، تغییر حالت می دهد و به گاز تبدیل می شود. در این زمان خورشید به تعبیر ستاره شناسان به زیباترین مرحله وجود خود می رسد.

ستاره برفکی زیبا، تکه تکه می شود و به شکل توده های گازی و ابری در فضا پراکنده شده صحنه ای زیبا و صد البته غم انگیز را به وجود می آورد.

این حالت خورشید که به شکل توده های گازی خود را نمایان می کند چیزی در حدود ۵۰ هزار سال طول می کشد.

این گازها و ابرهای معلق در طول این مدت در فضا سرگردان خواهند بود، که اگر انسان و بشری در آن روز روی کره زمین باشد شاهد این اتفاق و این توده های گازی در نزدیکی زمین خواهد بود!