هزار آیه از قران(۱۴)
آیا پیامبران معصوم بودند؟
قران در سوره انبیاء به مقام و منزلت پیامبرا ن اشاره کرده و این گونه تو صیف می کند:
"و ما ابراهیم را با لوط برهانیدیم و آنان را به سرزمینی که مایهی برکت جهانیان قرار دادیم بفرستادیم. (۷۱)
و به او اسحاق و افزون بر آن یعقوب را عطا کردیم و همه را صالح و شایسته گردانیدیم. (۷۲)
و آنان را امامان بر مردم قرار دادیم تا به امر ما هدایت کنند و هر کار نیکو را و اقامه نماز و ادای زکات را به آنها وحی کردیم و آنها هم به عبادت ما پرداختند. (۷۳)
و لوط را هم مقام حکمفرمایی و علم عطا نمودیم و او را از شهری که اهلش به اعمال زشت میپرداختند نجات دادیم که آنها بسیار بدکار و فاسق مردمی بودند. (۷۴)
و او را در رحمت خود داخل کردیم زیرا که از مردم بسیار صالح و نیکوکار به شمار می آمد. (۷۵)"
شرح
در آیه ۷۲ و ۷۵ بطور واضح به صالح بودن و نیکوکار بودن پیامبران اشاره شده و در آیه ۷۳ صریحا تاکید می کند که پیامبران تحت امر الهی هستند و با وحی الهی مردم را هدایت می کنند.
آیا می توان پذیرفت که پیامبران هم تحت امر و وحی الهی باشند و هم نیکو کار و هم صالح باشند و در ضمن برخی اوقات همروی به گناهکاری آورند.؟
چگونه ممکن است کسی که تحت امر و وحی الهی قرار دارد و خدا به او علم و حکمت عنایت می کند و او پیشوای پرهیزگاران است خود یک گناهکار حرفه ای باشد.؟
ادامه دارد...