هزار آیه ازقران(۵): مردمانی که در پناه خدا هستند
"و خدا بر آن نیست که هیچ سرزمینی را در صورتی که مردم آن مصلح و نیکوکار باشند به ظلم هلاک کند. "
آیه ۱۱۷ سوره هود
گشت و گذاری در احوالات مرد مان نیکو کار و در ست کردار ویژگیهای زیر را به ما نشان می دهد:
-نیکوکاری به یکدیگر جزو ذات مردم است.
-بخاطر پاداش و مزد و شهرت نیکی نمی کنند،
-اکثریت جامعه نیکوکار اند
-اکثریت جامعه درستکارند:
یعنی :
-ظلم نمی کنند
-خیانت نمی کنند
-دروغ نمی گویند
- دزدی نمی کنند
- گرانفروشی و کم فروشی نمی کنند
-تهمت نمی زنند
-وظیفه خود را بطور کامل انجام می دهند
-زندگی کدیگر را به باد فنا نمی دهند
-رشوه نمی گیرند.
-حسادت نمی کنند
- شهادت دروغ نمی دهند
و همیشه در این محله، در این شهر ، در این کشور ، در این جامعه یک نسیم بهشتی ملایم در جریان است. فضا آرام است ، نگرانی ها اندک و گذراست. اختلافات زود بر طرف می شود، یتیمان بی سر پرست نیستند، مسکین خاک نشین یا وجود ندارد یا اگر پیدا شود سریعا به او رسیدگی می شود، عهد و پیمانها محکم و پا بر جاست. بزرگترها مانند پدرند و مادر برای کوچکترها ! این سرزمینها هرگز بلاخیز نمی شوند.
البته باید توجه داشت که بلا خیز با بلازده تفاوت دارد.
در گفتار های مذهبی سیری علل بلا خیزی برخی جوامع به صورت زیر فهرست شده است:
-ظلم به مردم،
-ترک کارهاى نیک و احسان به مردم،
-کفر نعمت و ترک شکر و سپاس.
-و گناهانى که عذاب می آورند عبارت اند :
-ظلمى که ظالم نسبت به آن شناخت داشته باشد،
- تجاوز و تعدى به مردم و ریشخند کردن آنها.
-گناهانى که روزى انسان را می گیرند؛
اظهار فقر در حالی که انسان بی نیاز است
و کوچک شمردن نعمت ها
کفران نعمت های خدا.
اما گناهانى که پرده ها ی آبرو و احترام را پاره می کنند عبارت اند از:
-خوردن شراب،
-بازى کردن قمار،
-شوخى و مزاح با مردم،
-سخنان لغو و بىفایده،
-عیب جویى از مردم
-و همنشینى با مردان آلوده.
-گناهانى که مانع قبولى دعا می شوند
-کمک نکردن به ستم دیدگان،
-نرسیدن به حال محرومان
گناهانى که موجب می شود که دشمنان بر انسان تسلط یابند، عبارت اند از:
-ظلم آشکار
-نافرمانى از نیکان و متابعت از اشرار.
گناهانى که آدمیان را زود هلاک می کنند عبارت اند از:
-قطع رحم، بریدن پیوند از اقوام
-سوگند دروغ،
-گفتن سخنان غیر واقع،
-زنا،
-سد راه مسلمانان شدن
-و ادعاى امامت بدون لیاقت و شایستگى.
گناهانى که امیدها را قطع می کنند عبارت اند از:
-ناامیدى از رحمت خداوند،
-یأس از درگاه خدا،
-اطمینان و اعتماد به غیر خدا
-و تکذیب وعده هاى خداوند.
گناهانى که مانع قبولى دعا می شوند عبارت اند از:
-سوء نیت،
-خبث باطن،
-دورویی با برادران،
-اجابت نکردن دیگران،
-تأخیر نمازهاى واجب تا آن گاه که وقتش بگذرد،
-نیکى نکردن در راه خداوند،
-ندادن صدقه و ترک احسان،
-زبان به فحش و ناسزا گشودن
ادامه دارد...