سوره توبه(برائت): بخش یکم:پناه به مشرکان اگر پناه آوردند...این مشرکان بودند که جنگ بر علیه مسلمانان را شروع نمودند

سوره  توبه(برائت)  ۱۱۴ امین و آخرین سوره  قرآن بر حسب تاریخ نزول

این اعلام بیزاری خدا و رسول اوست به مشرکانی که شما مسلمین با آنان عهد بسته‏‌اید. (۱)

چهار ماه به مشرکان مکه مهلت داده شد

پس به شما مشرکان تا چهار ماه دیگر مهلت داده می‏‌شود که در زمین (مکه) گردش و آسایش کنید، و بدانید که شما بر قدرت خدا غالب نخواهید شد و همانا خدا کافران را خوار و ذلیل خواهد کرد. (۲)

و در بزرگترین روز حج  خدا و رسولش به مردم اعلام می‏‌دارند که خدا و رسول از مشرکین بیزارند. پس اگر شما مشرکان توبه کردید برایتان بسی بهتر خواهد بود، و اگر رو بگردانید بدانید که شما بر قدرت خدا غالب نیایید، و مژده عذابی دردناک به آن کافران برسان. (۳)

مسلمانان عهد خود را با مشرکانی که عهد شکن نبودند نگه دارند

مگر آن گروه از مشرکان که با آن‌ها عهد بسته‏‌اید و هیچ عهد شما نشکستند و هیچ یک از دشمنان شما را یاری نکرده باشند، پس با آن‌ها تا مدتی که مقرر داشته‏‌اید عهد نگاه دارید، که خدا متقیان را دوست می‏‌دارد. (۴)

پس چون ماه‌های حرام (ذیقعده، ذیحجه، محرم و رجب که مدت امان است) درگذشت آن گاه مشرکان را هر جا یابید به قتل برسانید و آن‌ها را دستگیر و محاصره کنید و هر سو در کمین آن‌ها باشید، چنانچه توبه کرده و نماز به پا داشتند و زکات دادند پس از آن‌ها دست بدارید، که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است. (۵)

اگر مشرکان پناه آوردند پناهشان دهید!

و اگر یکی از مشرکان به تو پناه آورد بدو پناه ده تا کلام خدا بشنود و پس از شنیدن سخن خدا او را به مأمن و منزلش برسان، زیرا که این مشرکان مردمی نادانند. (۶)

چگونه با مشرکانی که عهد خدا و رسول شکستند خدا و رسولش عهد آنان نگه دارند؟ لیکن با آن مشرکان که در مسجدالحرام عهد بسته‏‌اید تا زمانی که آن‌ها بر عهد خود پایدارند شما هم عهد آن‌ها را بپایید، که خدا متقیان را دوست می‏‌دارد. (۷)

چگونه  در صورتی که آن‌ها اگر بر شما ظفر یابند مراعات هیچ علاقهٔ خویشی و عهد و پیمان را نخواهند کرد! به زبان‏‌بازی و سخنان فریبنده شما را خشنود می‏‌سازند در صورتی که در دل جز کینه شما ندارند و بیشتر آنان فاسق و نابکارند. (۸)

آنان آیات کتاب خدا را به بهایی اندک فروختند تا آن‌که راه خدا را بستند، همانا بسیار بد می‏‌کرده‏‌اند. (۹)

آنان در حق اهل ایمان هیچ مراعات حق خویشی یا عهد و پیمان را نمی‏‌کنند و هم آن‌ها بسیار متعدی و ستمکارند. (۱۰)

شرط پذیرش مشرکان مکه در میان مسلمانان

پس اگر توبه کرده و نماز به پا داشتند و زکات مال دادند در این صورت برادر دینی شمایند. و ما آیات خود را برای اهل دانش و معرفت مفصّلاً بیان می‏‌کنیم. (۱۱)

و اگر آن‌ها سوگند خود را بعد از عهدی که بسته‏‌اند بشکنند و در دین شما تمسخر و طعن زنند در این صورت با آن پیشوایان کفر و ضلالت کارزار کنید که آن‌ها را عهد و سوگند استواری نیست، باشد که بس کنند. (۱۲)

این مشرکان بودند که ابتدا به جنگ با مسلمانان پرداختند

آیا با قومی که عهد و پیمان خود را شکستند و اهتمام کردند که رسول خدا را  بیرون کنند قتال و کارزار نمی‏‌کنید؟ در صورتی که آن‌ها اول بار به دشمنی و قتال شما برخاستند، آیا از آن‌ها ترس و اندیشه دارید؟ و حال آن‌که سزاوارتر آن است که از خدا بترسید اگر اهل ایمانید. (۱۳)

شما (ای اهل ایمان) با آن کافران به قتال و کارزار برخیزید تا خدا آنان را به دست شما عذاب کند و خوار گرداند و شما را بر آن‌ها منصور و غالب نماید و دل‌های  گروهی اهل ایمان را شفا بخشد. (۱۴)

و تا خشم دل‌های آنان فرونشاند، و خدا بر هر که می‏‌خواهد به لطف و رحمت باز می‏‌گردد و خداوند دانا و درستکار است. (۱۵)

آیا چنین می‏‌پندارید که شما را  به حال خود رها می‏‌کنند در صورتی که هنوز خدا معلوم نگردانیده که از شما چه کسانی اهل مجاهده‏‌اند و جز خدا و رسول و مؤمنان را هرگز دوست خود و همراز خویش نگزیده‏‌اند، و خدا از همه کردار شما آگاه است. (۱۶)

مشرکان را نرسد که مساجد خدا را تعمیر کنند در صورتی که بر کفر خود گواهند. اینانند که اعمالشان نابود خواهد شد و در آتش دوزخ جاوید معذّب خواهند بود. (۱۷)

تعمیر مساجد منحصرا با خداپرستان است

منحصراً تعمیر مساجد خدا به دست کسانی است که به خدا و روز قیامت ایمان آورده و نماز به پا دارند و زکات مال خود بدهند و از غیر خدا نترسند، پس امید است که از هدایت‏‌یافتگانِ راه خدا باشند. (۱۸)

آیا رتبه سقایت و آب دادن به حاجیان و تعمیر کردن مسجدالحرام را با  آن کس که به خدا و به روز قیامت ایمان آورده و در راه خدا جهاد کرده  یکسان شمرید؟ هرگز آنان نزد خدا یکسان نخواهند بود، و خدا ظالمان را هدایت نخواهد کرد. (۱۹)

آنان که ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا به مال و جانشان جهاد کردند آن‌ها را نزد خدا مقام بلندتری است و آنان بالخصوص رستگاران و سعادتمندان دو عالمند. (۲۰)

ادامه دارد....