سوره طلاق ۹۹ امین سوره بر حسب تاریخ نزول : زنان را به محض طلاق از خانه بیرون نکنید!

سوره طلاق ۹۹  امین سوره بر حسب تاریخ نزول

بنام خداوند بخشنده مهربان

زنان را به محض طلاق از خانه بیرون نکنید!

 ای پیامبر هر گاه زنان را طلاق دهید به وقت عدّه آنها  طلاق دهید و زمان عدّه را (مدت سه پاکی از عادت ماهانه زنان) بشمارید، و از خدا که آفریننده شماست بترسید. و آن زنان را از خانه بیرون مکنید و آنان نیز بیرون نروند مگر آنکه کار زشتی آشکار مرتکب شوند. و این احکام حدود شرع خداست و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده است. تو ندانی شاید خداککاری از نو پدید آرد . (۱)

 با نیکویی با زنان رفتار کنید!

آن‌گاه که مدّت عدّه را به پایان رسانند باز یا به نیکویی نگاهشان دارید یا به خوشرفتاری رهاشان کنید و نیز (بر طلاق آنها) دو مرد مسلمان عادل گواه گیرید، و  برای خدا شهادت را برپا کنید. بدین وعظ الهی آن کس که به خدا و روز قیامت ایمان آورد پند داده می‌شود، و هر کس خدا ترس و پرهیزکار شود خدا راه بیرون شدن  را بر او می‌گشاید. (۲)

و از جایی که گمان نَبَرد به او روزی عطا کند، و هر که بر خدا توکل کند خدا او را کفایت خواهد کرد که خدا امرش را نافذ و روان می‌سازد و بر هر چیز قدر و اندازه‌ای مقرّر داشته است . (۳)

و از زنان شما آنان که از عادت ماهانه  نومیدند اگر باز شک  دارید عدّه (طلاق) آنان سه ماه است و نیز زنانی که حیض ندیده ، و زنان حامله مدّت عدّه‌شان تا وقت زاییدن است. و هر که متّقی و خداترس باشد خدا  کار او را آسان می‌گرداند. (۴)

این احکام فرمان خداست که به شما نازل کرد و هر که از خدا بترسد خدا گناهانش بپوشد و او را پاداش بزرگ  عطا کند. (۵)

دستور جهت رعایت حال زنان در حال طلاق

 آنها را در همان منزل خویش که میسّر شماست بنشانید و به ایشان  آزار و زیان نرسانید تا آنان را در مضیقه و رنج در افکنید  و به زنان مطلّقه اگر حامله باشند تا وقت وضع حمل نفقه دهید آن‌گاه اگر فرزند شما را شیر دهند اجرتشان را بپردازید و  میان خود به نیکی مشورت و سازش کنید. و اگر  میانتان مشکلی بود و اختلاف داشتید زن دیگری او را شیر دهد. (۶)

مرد دارا به وسعت و فراوانی نفقه زن شیرده دهد، و آن که نادار و تنگ معیشت است از آنچه خدا به او داده انفاق کند. که خدا هیچ کس را جز به مقدار آنچه  داده تکلیف نمی‌کند، و خدا به زودی بعدِ هر سختی آسانی قرار دهد. (۷)

و چه بسیار مردم دیاری که از امر خدا و رسولانش سرپیچیدند  ما هم آنان را به حساب سخت مؤاخذه کردیم و به عذاب بسیار شدید معذّب ساختیم. (۸)

تا کیفر کردار خود چشیدند و عاقبت کارشان زیانکاری (و حسرت) گردید. (۹)

خدا بر آنان عذاب سخت ساخت، پس شما ای خردمندانی که ایمان آورده‌اید از خدا بترسید  که خدا برای  شما ذکر (یعنی قرآن) نازل کرد. (۱۰)

و رسول بزرگواری را فرستاد  که برای شما آیات روشن بیان خدا را تلاوت می‌کند تا آنان را که ایمان آورده و نیکوکار شدند از ظلمات به سوی نور  باز آرد، و هر کس به خدا ایمان آورده و نیکوکار شود خدا او را در باغهای بهشتی در آرد که نهرها زیر درختانش جاری است و همیشه در آن بهشت ابد متنعّمند، که خدا  رزق بسیار نیکو بر او مهیّا ساخته است. (۱۱)

خدا آن کسی است که هفت آسمان را آفرید و مانند آن آسمان‌ها از زمین خلق فرمود؛ امر نافذ او در بین هفت آسمان و زمین نازل می‌شود تا بدانید که خدا بر هر چیز توانا و به احاطه علمی بر همه امور عالم آگاه است. (۱۲)