سوره انسان ۹۸ امین سوره برحسب تاریخ نزول

سوره انسان ۹۸  امین سوره برحسب نزول

بنام خداوند بخشنده مهربان

آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود ؟(۱)

ویا: آیا زمانی طولانی بر انسان نگذشت که هیچ چیز قابل ذکری نبود(۱)

نکته: ترجمه دوم می تواند حاکی از خلقت نخستین انسان طی مدتی طولانی باشد.چون تلویحا گفته می شود که او در آن مدت بصورت شی ناچیزی طی زمان می کرده است.

ما انسان را از آب نطفه مختلط  خلق کردیم و او را می‌آزماییم و بدین سبب دارای قوای چشم و گوش  گردانیدیم. (۲)

نکته: این آیه به خلقت انسان از نسل آدم و حوا و همه انسانهای نسل بشر اشاره دارد و مربوط به نخستین انسان یعنی آدم و حوا نیست.

ما به حقیقت راه  را به او نمودیم حال خواهد شکر گوید و خواهد کفران کند. (۳)

ما برای کافران غل و زنجیرها و آتش سوزان مهیّا ساخته‌ایم. (۴)

نکوکاران عالم در بهشت از جام شرابی نوشند که طبعش  کافور است. (۵)

بندگان مقرب از سرچشمه  می‌نوشند که به اختیارشان هر کجا خواهند جاریش سازند. (۶)

بندگان مقرب خدا 

به عهد و نذر خود وفا می‌کنند و از روزی که شر و سختیش همه اهل محشر را فراگیرد می‌ترسند. (۷)

و هم بر دوستی او  به فقیر و طفل یتیم و اسیر طعام می‌دهند. (۸)

(و گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی‌طلبیم. (۹)

ما از  پروردگار خود به روزی که در هم و غمگین است می‌ترسیم. (۱۰)

خدا هم از شر و فتنه آن روز آنان را محفوظ داشت و به آنها روی خندان و دل شادمان عطا نمود. (۱۱)

و پاداش آن صبر کامل بر ایثارشان باغ بهشت و لباس حریر بهشتی لطف فرمود. (۱۲)

که در آن بهشت بر تختها تکیه زنند و آنجا نه آفتابی سوزان بینند و نه سرمای ز مهریر . (۱۳)

و سایه درختان بهشتی بر سر آنها و میوه‌هایش در دسترس و به اختیار آنهاست. (۱۴)

و با جامهای سیمین و کوزه‌های بلورین بر آنها دور زنند. (۱۵)

که آن بلورین کوزه‌ها به رنگ نقره خام و به اندازه و تناسب  مقدر کرده‌اند. (۱۶)

و آنجا شرابی که طبعش چون زنجبیل است به آنها بنوشانند. (۱۷)

در آنجا چشمه‌ای است که سلسبیلش نامند. (۱۸)

و دور آن بهشتیان پسرانی زیبا که تا ابد نوجوانند و خوش سیما به خدمت می‌گردند که در آنها چو بنگری  گمان بری که لؤلؤ منثورند. (۱۹)

و چون آن جایگاه نیکو را مشاهده کنی عالمی پر نعمت و کشوری بی نهایت بزرگ خواهی یافت. (۲۰)

بر بالای بهشتیان، لطیف دیبای سبز و حریر ستبر است و بر دستهاشان دستبند نقره خام، و خدایشان شرابی پاک (و گوارا از کوثر عنایت) بنوشاند. (۲۱)

این بهشت به حقیقت پاداش  شماست و سعی و اشتیاقتان  مشکور و مقبول است. (۲۲)

محققا ما این قرآن را بر تو فرو فرستادیم. (۲۳)

پس بر اطاعت حکم پروردگارت صبور و شکیبا باش و هیچ از مردم بدکار کفر کیش اطاعت مکن. (۲۴)

و نام خدایت را صبح و شام  یاد کن. (۲۵)

و شب را برخی به سجده خدا پرداز و شام دراز به تسبیح و ستایش او صبح گردان. (۲۶)

این مردم کافر غافل همه دنیای نقد عاجل را دوست می‌دارند و آن روز سخت سنگین را به کلی از یاد می‌برند. (۲۷)

ما اینان را آفریدیم و محکم بنیان ساختیم و هرگاه بخواهیم همه را فانی ساخته و مانندشان قوم دیگر خلق می‌کنیم. (۲۸)

این آیات پند و تذکری است، پس هر که بخواهد راهی به سوی خدای خود پیش گیرد. (۲۹)

و شما نمی‌خواهید مگر خدای بخواهد ، که البته خدا دانا و به صلاح بندگان آگاه است. (۳۰)

هر که را بخواهد در  رحمت خود داخل گرداند و برای ستمکاران عالم عذاب دردناک مهیّا ساخته است. (۳۱)

آیا بر انسان روزگارانی نگذشت که چیزی هیچ لایق ذکر نبود؟ (۱)

ما انسان را از آب نطفه مختلط (بی حس و شعور) خلق کردیم و او را می‌آزماییم و بدین سبب دارای قوای چشم و گوش (و مشاعر و عقل و هوش) گردانیدیم. (۲)

ما به حقیقت راه (حق و باطل) را به او نمودیم حال خواهد (هدایت پذیرد و) شکر (این نعمت) گوید و خواهد (آن نعمت را) کفران کند. (۳)

ما برای (کیفر) کافران غل و زنجیرها و آتش سوزان مهیّا ساخته‌ایم. (۴)

نکوکاران عالم (که در این آیه حضرت علی و فاطمه و حسنین علیهم السّلام و شیعیانشان به اجماع خاصّه و اخبار عامّه مقصودند) در بهشت از جام شرابی نوشند که طبعش (در لطف و رنگ و بوی) کافور است. (۵)

از سرچشمه گوارایی آن بندگان خاص خدا می‌نوشند که به اختیارشان هر کجا خواهند جاریش سازند. (۶)

به عهد و نذر خود وفا می‌کنند و از روزی که شر و سختیش همه اهل محشر را فراگیرد می‌ترسند. (۷)

و هم بر دوستی او (یعنی خدا) به فقیر و طفل یتیم و اسیر طعام می‌دهند. (۸)

(و گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی‌طلبیم. (۹)

ما از (قهر) پروردگار خود به روزی که (از رنج و سختی آن رخسار خلق) در هم و غمگین است می‌ترسیم. (۱۰)

خدا هم از شر و فتنه آن روز آنان را محفوظ داشت و به آنها روی خندان و دل شادمان عطا نمود. (۱۱)

و پاداش آن صبر کامل بر ایثارشان باغ بهشت و لباس حریر بهشتی لطف فرمود. (۱۲)

که در آن بهشت بر تختها (ی عزت) تکیه زنند و آنجا نه آفتابی سوزان بینند و نه سرمای ز مهریر (بلکه در هوایی بسیار خوش و باغی وسیع و دلکش تفرج کنند). (۱۳)

و سایه درختان بهشتی بر سر آنها و میوه‌هایش در دسترس و به اختیار آنهاست. (۱۴)

و (ساقیان زیبای حور و غلمان) با جامهای سیمین و کوزه‌های بلورین بر آنها دور زنند. (۱۵)

که آن بلورین کوزه‌ها به رنگ نقره خام و به اندازه و تناسب (اهلش) مقدر کرده‌اند. (۱۶)

و آنجا شرابی که طبعش چون زنجبیل (گرم و عطرآگین) است به آنها بنوشانند. (۱۷)

در آنجا چشمه‌ای است که سلسبیلش نامند. (۱۸)

و دور آن بهشتیان پسرانی زیبا که تا ابد نوجوانند و خوش سیما به خدمت می‌گردند که در آنها چو بنگری (از فرط صفا) گمان بری که لؤلؤ منثورند. (۱۹)

و چون آن جایگاه نیکو را مشاهده کنی عالمی پر نعمت و کشوری بی نهایت بزرگ خواهی یافت. (۲۰)

بر بالای بهشتیان، لطیف دیبای سبز و حریر ستبر است و بر دستهاشان دستبند نقره خام، و خدایشان شرابی پاک (و گوارا از کوثر عنایت) بنوشاند. (۲۱)

این بهشت به حقیقت پاداش (اعمال) شماست و سعی و اشتیاقتان (در راه طاعت حق) مشکور و مقبول است. (۲۲)

محققا ما این قرآن (عظیم الشأن) را بر تو فرو فرستادیم. (۲۳)

پس بر اطاعت حکم پروردگارت صبور و شکیبا باش و هیچ از مردم بدکار کفر کیش اطاعت مکن. (۲۴)

و نام خدایت را صبح و شام (به عظمت) یاد کن. (۲۵)

و شب را برخی (در نماز) به سجده خدا پرداز و شام دراز به تسبیح و ستایش او صبح گردان. (۲۶)

این مردم کافر غافل همه دنیای نقد عاجل را دوست می‌دارند و آن روز (قیامت) سخت سنگین را به کلی از یاد می‌برند. (۲۷)

ما اینان را آفریدیم و محکم بنیان ساختیم و هرگاه بخواهیم همه را فانی ساخته و مانندشان قوم دیگر خلق می‌کنیم. (۲۸)

این آیات پند و تذکری است، پس هر که (سعادت و حسن عاقبت) بخواهد راهی به سوی خدای خود پیش گیرد. (۲۹)

و شما (کافران، راه حق را) نمی‌خواهید مگر خدای بخواهد (و به قهر شما را به این راه بدارد)، که البته خدا دانا و به صلاح بندگان آگاه است. (۳۰)

هر که را بخواهد در (بهشت) رحمت خود داخل گرداند و برای ستمکاران عالم عذاب دردناک مهیّا ساخته است. (۳۱)