۱۰۰۰ آیه از قرآن: سفر به ساحل رحمت و امید خدایی و محدوده های آن

۱۰۰۰ آیه از قرآن

سفر به ساحل رحمت و امید خدایی و محدوده های آن

"ای پسران من بروید و از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت‏ خدا نومید مباشید زیرا جز گروه کافران کسى از رحمت‏ خدا نومید نمى ‏شود" آیه(۸۷) سوره یوف

" به تحقیق  با هردشوارى آسانى است (۵)

آرى با دشوارى آسانى است (۶)"
آیات ۵ و ۶ سوره انشراح

همه مکاتب فکری مثبت و سازنده که در بقای بشریت نقش داشته اند امید را  محور اصلی زندگی معرفی کرده اند.

د ر ادیان ابراهیمی نیز همین اصل بر  قرار است،  با این تفاوت که مر کز امید بخشی پرودگار است و با توکل به اوست که انسان با ایمان در سختیها و در همه کارها قدرت تحمل پیدا می کند .

 قرآن نیز منادی امید و امیدواری است و به صراحت  اعلام می دارد که پس از سختی ها آسانی خواهد بود.

ایمان یک پدر که فرزندش گمشده بود

شاید یکی  از بزرگترین مصیبتهای احتمالی در زندگی  انسان حادثه گم شدن عزیزان  باشد.

به گزارشات مستند و یا فیلمهایی که بر اساس گزارشات حقیقی ساخته شده اند نگاهی بیاندازید! آن وقت به رنج جانکاه آنانی که یکی از عزیزانشان  بویژه فرزندانشان گم شده اند پی خواهید برد.

 در گزارش مربوط به یوسف پیامبر  ،که  پدر او   یعقوب  در فراق گم شدن فرزند آن قدر گریسته بود تا بینایی خود را از دست داده بود، متوجه می شویم که  او الهامی دریافت کرده بود که یوسف زنده است و با امید بر رحمت خداوند در آرزوی دیدار یوسف گم گشته خویش بود.

به همین دلیل پس از سالها از فرزندانش می خواهد که در جستجوی یوسف بر آیند و به خداوند توکل کرده و از رحمت او نا امید نباشحد.

 در جریان سفری که فرزندان دیگرش به مصر می کنند و در جستجوی یوسف می روند او به فرزندن خود می گوید : "از رحمت خدا نا امید و مایوس نشوند. زیرا نا امیدی و یاس در خانه کسی را می زند که با خدا بیگانه است. "

انسان با ایمان ضمن آن که می داند وظیفه دارد تا از خود و خانواده و جامعه اش در حد توان حفاظت کند و نهایت سعی خود را بکار گیرد ، از سوی دیگر به این نکته نیز باورد دارد که خداوند همه کاره عالم است و هستی در قبضه او و او  خالق زندگی انسان می باشد ودرضمن  پایان دهنده زندگی نیز خداوند ست. تا او رقم مرگ حتمی نزند کسی نخواهد مرد.
البته با ایمان عقل گرا  رعایت قوانین زندگی و حفظ حیات نیز بر انسان واجب می داند چنانکه  در کتاب مقدس خداوند از او خواسته شده که چنین عمل کند.

یعنی  اگر کسی خود را از کوه پایین بیاندازد، با سرعت زیاد با اتوموبیل حرکت کند، پرخوری کند،دارو نخورد، رعایت قوانین بهداشت نکند  و...و در عین حال   دم از توکل و امید به خدا  بزند و شعار بدهد  که  اگر خدا بخواهد ما نمی می میریم،  متاسفانه باید اعتراف کرد که  این ها همه سخنانی است که از روی بی خردی و جهل زده می شود که بیش از هر چیز همین حرفها بنیان دین را مورد حمله قرار داده و می دهد.

 یعنی آنانی که چنین می اندیشند نه معنی امید به خداوند و نه اصل توکل به ذات الهی را درک کرده اند.  

در حقیقت امید در سختیها  و توکل به خدای عالم کاری است که مردمان آخر بین و رعایتکار انجام می دهند. آنان که از اسبا ب و وسائل موجد استفاده می کنند ولی روحشان متصل به دریای توکل الهی است.

مولوی گفته است:

آخر هر گریه آخر خنده‌ایست          مرد آخربین مبارک بنده‌ایست
هر کجا آب روان سبزه بود             هر کجا اشکی روان رحمت شود
باش چون دولاب نالان چشم تر      تا ز صحن جانت بر روید خضر
اشک خواهی رحم کن بر اشک‌بار    رحم خواهی بر ضعیفان رحم ار

نکته آخر این که هر کس انتظار دارد  که خدای آسمان به او رحم کند باید که به همنوعان خود بویژه ضعیفان رحم آرد و این چنین  بشری  می تواند به امید خدا یی دل ببندد.

ادامه دارد...