سوره نساء : بخش یازدهم: چرا در آیات قرآن تفکر نمی کنید؟...

سوره نساء  ۹۲ امین سوره بر حسب تاریخ نزول بخش یازدهم

مطالبی که نخستین بار توسط قرآن مطرح شدند

بنام خداوند بخشنده مهربان

چرا در آیات قران تفکر نمی کنید!

آیا در قرآن از روی فکر و تأمل نمی‏نگرند؟ و اگر از جانب غیر خدا بود در آن اختلافی بسیار می‏یافتند. (۸۲)

و  چون امری به آنان برسد که باعث ایمنی یا ترس  است  آن را منتشر می‏سازند، در صورتی که اگر آن را به رسول و به صاحبان حکم که از خودشان هستند گزارش می‏دادند همانا آنان که اهل بصیرتند در آن واقعه صلاح‏ اندیشی می‏کردند. و اگر نه این بود که فضل خدا شامل حال شماست، همانا به جز اندکی همه شیطان را پیروی می‏کردید. (۸۳)

ای پیامبر تو فقط بر خودت مکلف هستی!

پس (ای پیغمبر) تو خود تنها در راه خدا به کارزار برخیز، که جز بر خودت مکلف نیستی و مؤمنان را نیز ترغیب کن، باشد که خدا آسیب کافران را از شما بازدارد، که قدرت خدا بیشتر و عذابش سخت‏تر است. (۸۴)

هر که سبب کار نیکویی شود هم او نصیبی کامل از آن بَرَد، و هر کس باعث  کار ناشایستی  گردد از آن سهمی بسزا خواهد یافت، و خدا بر همه چیز  مراقبی تواناست. (۸۵)

هر گاه شما را تحیت و سلامی گفتند شما نیز باید به تحیت و سلامی بهتر از آن یا مانند آن پاسخ دهید، که خدا به حساب هر چیزی کاملًا خواهد رسید. (۸۶)

خدای یگانه، هیچ خدایی جز او نیست محققاً همه شما را در روز قیامت که شک در آن نیست جمع آورد، و کیست که راست‏تر از خدا سخن گوید؟ (۸۷)

چرا شما درباره منافقین دو فرقه شدید؟ با آن‌که خدا آن‌ها را به کیفر اعمال زشتشان بازگرداند، آیا شما می‏خواهید کسی را که خدا گمراه کرده هدایت کنید؟ در حالی که هر که را خدا گمراه کرد  هرگز تو بر هدایت او راهی نخواهی یافت. (۸۸)

(کافران) آرزو کنند که شما هم به مانند آن‌ها کافر شوید تا همه برابر  باشید. پس از آنان تا در راه خدا هجرت نکنند دوست نگیرید، و اگر مخالفت کردند آن‌ها را در هر کجا یافتید به قتل رسانید و از آن‌ها یاور و دوستی نباید اختیار کنید. (۸۹)

هر گز با کافرانی که با شما جنگی ندارند و یا با شما پیمان دارند نجنگید!

مگر کسانی که به قومی که بین شما با آن‌ها عهد و پیمانی است در پیوسته باشند یا  از جنگ با شما و با قوم خودشان (که دشمنان شما هستند) هر دو خودداری کنند و از جنگ دلتنگ باشند، و اگر خدا می‏خواست آن‌ها را بر شما مسلط می‏کرد تا با شما قتال می‏کردند، پس هر گاه از شما کناره گرفتند و با شما نجنگیدند و تسلیم شما شدند خدا برای شما راهی بر علیه آن‌ها نگشوده است. (۹۰)

گروهی دیگر را خواهید یافت که می‏خواهند از شما و از قوم خود ایمنی یابند، هر گاه که راه فتنه‏ گری بر آن‌ها باز شود به کفر خود بازگردند. پس اگر از شما کناره نگرفتند و تسلیم شما نشدند و از اذیت شما دست نکشیدند در این صورت آن‌ها را هر جا یافتید بگیرید و به قتل رسانید، ما شما را بر  این گروه تسلطی کامل بخشیدیم. (۹۱)

ادامه دارد...