سوره نساء(زنان): بخش اول: مهربانی به خویشان، حفظ کامل و اموال یتیمان،بخاطر عدالت با یک زن از دواج کنید،...

-سوره نساء(زنان) ۹۲ امین سوره قرآن بر حسب تاریخ نزول(بخش اول)

-مطالبی که نخستین بار توسط قرآن مطرح شدند

بنام خداوند بخشنده مهربان

خلقت  نسل دوم انسانی از آدم و حوا، محبت و مهربانی به خویشاوندان

ای مردم، پروا کنید از پروردگار خود، آن خدایی که همه‌ی شما را از یک تن بیافرید و هم از آن، جفت او را خلق کرد و از آن دو تن خلقی بسیار در اطراف عالم از مرد و زن پراکند، و پروا کنید از آن خدایی که به نام او از یکدیگر مسئلت و درخواست می‏‌کنید و درباره ارحام کوتاهی نکنید، که خدا مراقب اعمال شماست. (۱)

رعایت و نگاهداری کامل از اموال یتیمان

و اموال یتیمان را پس از بلوغ به دست آن‌ها دهید، و مال بد و نامرغوب خود را به مرغوب تبدیل نکنید و اموال آنان را به ضمیمه اموال خود مخورید، که این گناهی بسبزرگ است. (۲)

بخاطر عدالت فقط با یک زن ازدواج کنید!

و اگر بترسید که مبادا درباره یتیمان مراعات عدل نکنید پس آن کس از زنان را به نکاح خود در آرید که شما را نیکو است: دو یا سه یا چهار و اگر بترسید که  راه عدالت نپیموده و به آن‌ها ستم می‏‌کنید پس تنها یک زن اختیار کنید و یا چنانچه کنیزی دارید به آن اکتفا کنید، که این نزدیکتر به عدالت و ترک ستمکاری است. (۳)

مهر زنان را تمام و کمال به آنان پرداخت کنید!

و مهر زنان را در کمال رضایت به آن‌ها بپردازید، پس اگر چیزی از مهر خود را از روی رضا و خشنودی به شما بخشیدند، از آن برخوردار شوید که شما را حلال و گوارا خواهد بود. (۴)

با سفیهان و بی عقلان نیز به نیکویی رفتار کنید!

و اموالی که خدا قوام زندگی شما را به آن مقرّر داشته به تصرّف سفیهان ندهید و از مالشان نفقه و لباس به آن‌ها دهید و با آنان سخن نیکو و دلپسند گویید. (۵)

۵ قانون در مورد اموال یتیمان

یتیمان را آزمایش کنید تا هنگامی که بالغ شده و قدرت بر نکاح پیدا کنند آن گاه اگر آن‌ها را دانا به درک مصالح زندگی خود یافتید اموالشان را به آن‌ها باز دهید، و به اسراف و عجله مال آن‌ها را حیف و میل مکنید بدین اندیشه که مبادا بزرگ شوند . و هر کس داراست خودداری کند، و هر که فقیر است  به قدر متعارف ارتزاق کند، پس آن گاه که مالشان را به آن‌ها رد کردید باید بر ردّ مال بر آن‌ها گواه گیرید، و گواهی خدا برای محاسبه خلق کافی است. (۶)

پسر و دختر هردو سهم از پدر و مادر می برند

برای فرزندان پسر، سهمی از تَرَکه‌ی ابوین و خویشان است و برای فرزندان دختر نیز سهمی از ترکه‌ی ابوین و خویشان است، چه مال اندک باشد یا بسیار، نصیب هر کس از آن معین گردیده. (۷)

هنگام تقسیم ارث ، خویشان و یتیمان و فقیران را در نظر گیرید!

و چون در تقسیم  ارث خویشان و یتیمان و فقیران حاضر آیند، به چیزی از آن مال آن‌ها را روزی دهید و با آنان سخن نیکو و دلپسند گویید. (۸)

و باید بترسند کسانی که اگر کودکان ناتوان از خود باقی می‏‌گذارند بر آنان بیم دارند، پس باید از خدا بترسند و سخن به اصلاح و درستی گویند. (۹)

جهنم خورندگان مال یتیم را خواهد بلعید.

آنان که اموال یتیمان را به ستمگری می‏‌خورند، در حقیقت آن‌ها در شکم خود آتش جهنّم فرو می‏‌برند و به زودی در آتش فروزان خواهند افتاد. (۱۰)