پاسخ به یک شبهه در مورد قرآن: آیا وجود گزاره کاذب و نادرست در متن کلام وحیانیِ برحق یعنی وحی الهی ، ممکن است؟

پاسخ به یک شبهه در مورد قرآن

آیا وجود گزاره کاذب و نادرست  در متن کلام وحیانیِ برحق یعنی وحی الهی ، ممکن است؟

 "در مقام تبیین وجود یک گزاره کاذب در متن کلام وحیانی (به فرض آنکه چنان گزاره کاذبی در کلام وحی وجود داشته باشد) فرد دست کم با سه نظریه تبیین گر رقیب روبرو است: 

(۱) آن گزاره "خطاً است؛

 (۲) آن گزاره "دروغ" است؛ 

(۳) آن گزاره، دست کم در زمینه عصر تنزیل وحی، بستر مناسب تری برای فهم و پذیرش مراد اصلی فرستنده پیام فراهم می‌آورده‌است.

 از منظر فرد مؤمنی که خداوند را عالم مطلق، قادر مطلق، و خیر محض می‌داند، گزینه سوّم با اقتضای منطق و ایمان، هردو، سازگار است، و مؤمن خردورز می‌تواند به نحوی سازگار و خردپسند آن را بر دو گزینه بدیل ترجیح نهد.".

از نظرات دکتر آرش نراقی

پاسخ و توضیح

اصولا  همه ادیان الهی بر اساس چندین  اصل مهم و بنیادی قرار دارند که غیر قابل تغییرند .  قرآن بطور کامل و واضح به این اصلها اشاره و بر آنها تاکید کرده است، مانند:

 وجود خدای یکتا، بی همتا، بی زوال ، قادر ، عالم ، ناظر،

و این که پیامبر ان رسالتشان الهی بوده است، 

جهان هدفمند است، 

جهان آخرت وحود دارد،

 خطا ها و گناهان شخصی که فقط به خود شخص مربوطند با ترک آنان  و انجام کارهای نیک قابل بخشش اند، 

خطاها ی متعدی مانتد ظلم ، دروغگویی ، خیانت ، گرانفروشی، احتکار، اختلاس به استثناء کشتن بیگناهان در صورتی که کاملا جبران شوند و مظلومان مورد تعدی رضایت کامل پیدا کنند قابل بخشش اند و اگر چنین رضایتی حاصل نگردد حتما انسان در نزد خداوند مسئول است،

عبادتهای خواسته شده در متن دین وحیانی باید عمل شوند ،

 کار نیک از شرایط اصلی دینداری است،  و مانند اینها...،

اصولا  انکار این اصلها به منزله نقص در دین است و در سر تاسر قرآن این اصلها بطور مکرر مورد تاکید قرار گرفته و هرگز  تفاوت  زمانی در  در آنها لحاظ نشده و نمی  گیرد و از ابتدای شروع دین اسلام و تا آخرین روز حیات پیامبر و تا اخرین وحی الهی همان گونه بوده است و برای همیشه همین گونه خواهد بود.

بنابر این در متن وحیانی و الهی گزاره کاذب وجود ندارد، منتهی در کتاب الهی مانند قرآن آیاتی وجود دارند که از لحاظ تاریخی به دوران شکل گیری دین اسلام و زمان حیات خود پیامبر اسلام مربوط می شوند که ربطی به زمان فعلی و زمانها ی بعد ندارد.

 برای مثال  فتح مکه که مژده آن به مسلمانان در مدینه داده شده بود به همان زمان باز می گردد. چرا که امروزه مکه در دست مسلمانان است. 

یا این که در آیاتی گفته شده اگر مشرکان خواستند به مسجد الحرام حمله کنند شما می توانید با آنان بجنگید که باز این به دوران صدر اسلام باز می گردد و ارتباطی با عصر حاضر ندارد.