ادامه از نوشتار پیشین
- ۱۰۰۰ آیه از قرآن:
دو کار همیشگی یک خدا باور حقیقی:
"آنانی که خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد مى کنند و در آفرینش آسمانها و زمین مى اندیشند (و می گویند) پروردگارا اینها را بیهوده نیافریده اى منزهى تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار!"
آیه (۱۹۱) سوره آل عمران
شرح
بر اساس آیه فوق خداباور حقیقی همیشه و همواره بیاد خداوند است،یعنی ملکوت خدا او را در بر گرفته و پرتوهای الهی بر وجود او بارش دارد ، به گونه ای که :
اگر راه میرود،
اگر ایستاده است ،
اگر نشسته است،
اگر کار می کند،
اگر استراحت می کند،
همواره بیاد خداست ،
به آفرینش جهان و آسمانی که بالای سر ماست وزمینی که بر ان زندگی می کنیم،
کهکشانها ، ستارگان و سیارات و آفرینش و جنبه های متعدد آن می اندیشد .
درباره جهان هستی و رازهای آن تفکر می کند، از خرد و عقل خود بهره می گیرد... این چنین انسانی با هستی برین هم گام است . او نظر بر قدم دارد، هوش دردم و سفر در وطن می کند.
او اهل لق لقه زبان و تکرار کلمات بدون فکر و اندیشه نیست بلکه او موجودی خردمند و عقلگراست که خدای خالق در زندگی او محوریت دارد.