کتابهای مقدس (قرآن)موضوعاتی که برای نخستین بار توسط قرآن مطرح شد. - سوره جاثیه ۶۵ امین سوره بر حسب تاریخ نزول

ادامه از نوشتار پیشین

-موضوعاتی که برای نخستین بار توسط قرآن مطرح شد.

-  سوره جاثیه  ۶۵  امین سوره بر حسب تاریخ نزول

جاثیه: به معنی به زا نو در آمدن است. آیه ۲۸ همین سوره

محل نزول: مکه

حم . (۱)

تنزیل این کتاب عظیم از جانب خدای مقتدر حکیم است. (۲)

تشویق برای تفکر در چگونگی ایجاد جهان

همانا در خلقت آسمان‌ها و زمین برای اهل ایمان آیات و ادلّه‌ای  پدیدار است. (۳)

تشویق برای تفکر در چگونگی  خلقت انسانها و جانوران ودلائل پراکندگی آنان

و در خلقت خود شما آدمیان و انواع بی‌شمار حیوان که در روی زمین پراکنده است هم آیات و براهینی برای اهل یقین آشکار است. (۴)

تشویق برای تفکر در آمدن و رفتن شب و روز ، بارش باران و برف، بادها و فصلها

و نیز در رفت و آمد شب و روز و آنچه خدا از آسمان روزی (برای خلق از برف و باران) می‌فرستد و زمین را پس از خزان مرگ دیگر بار بدانها زنده می‌سازد و در وزش بادهای عالم، در همه این موجودات برای خردمندان جهان آیاتی  پیداست. (۵)

اینها آیات خداست که ما بر تو به حق تلاوت می‌کنیم، پس بعد از خدا و آیات روشن او دیگر به چه برهان ایمان می‌آورند؟ (۶)

وای بر هر دروغگوی بسیار زشتکار. (۷)

آن که آیات خدا را که بر او تلاوت می‌شود شنیده و بر تکبر و طغیان اصرار می‌کند چنانکه گویی هیچ آیات را نشنیده است، چنین کسانی را به عذاب دردناک بشارت ده. (۸)

و چون از آیات ما چیزی بداند آن را به مسخره می‌گیرد، چنین مردم کافر را عذاب ذلّت و خواری مهیّاست. (۹)

آن‌ها را آتش دوزخ در پیش است و آنچه اندوختند هیچ آنان را نجات و رهایی ندهد و آنچه غیر خدا دوست گرفتند به کارشان نیاید و کیفر آن‌ها بزرگ عذاب قهر خداست. (۱۰)

این قرآن هدایت خلق است و آنان که به آیات خدای خود کافر شدند جزای آن‌ها عذاب دردناک دوزخ است. (۱۱)

رام بودن دریاها در اکثر مواقع 

خداست آن که برای شما دریا را مسخر گردانید تا کشتی به امر او در آب جاری شود و از آن  از فضل خدا (روزی) طلبید و باشد که شکر نعمتش به جای آرید. (۱۲)

تشویق به تفکر در آسمان و زمین 

و آنچه در آسمان‌ها و زمین است تمام را مسخر شما گردانید و اینها همه از سوی اوست. در این کار نیز برای مردم با فکرت آیاتی  کاملا پدیدار است. (۱۳)

روزگاران خدایی 

به آنان که ایمان آورده‌اند بگو تا از  مردمی که به ایّام الهی  امیدوار نیستند درگذرند تا خدا عاقبت هر قومی را به پاداش اعمال خود برساند. (۱۴)

هر کس کار نیک کند به نفع خود و هر که بد کند به زیان خویش کرده است، آن گاه به سوی خدای خود بازگردانیده می‌شوید. (۱۵)

و ما بنی اسرائیل را کتاب (آسمانی تورات) و حکم و نبوت عطا کردیم و از هر روزی لذیذ و حلال نصیب آن‌ها گردانیدیم و آنان را بر اهل دوران خود فضیلت دادیم. (۱۶)

و نیز به آن قوم آیات و معجزات روشن در امر عطا نمودیم و آن‌ها خلاف و نزاع بر نینگیختند مگر دانسته، برای ظلم و تعدّی به حقوق یکدیگر. البته خدا بین نزاع و اختلافات آن‌ها روز قیامت داوری خواهد کرد. (۱۷)

سپس ما تو را بر شریعت کامل در امر دین مقرر فرمودیم. تو آن را کاملا پیروی کن و هیچ پیرو هوای نفس مردم (مشرک) نادان مباش. (۱۸)

اتحادیه ستمکاران جهانی 

آن مردم هیچ تو را در برابر خدا به کار نیایند، و ستمکاران عالم به نفع خود در ظلم و ستم دوستدار و مددکار یکدیگرند و خدا دوستدار و مددکار متقیان است. (۱۹)

این قرآن برای عموم مردم مایه بصیرت بسیار و برای اهل یقین موجب هدایت و رحمت پروردگار است. (۲۰)

آیا آنان که مرتکب اعمال زشت و تبهکاری شدند گمان کردند رتبه آن‌ها را مانند کسانی که ایمان آورده و نیکوکار شدند قرار می‌دهیم تا در مرگ و زندگانی هم با مؤمنان یکسان باشند؟ حکم آن‌ها اندیشه بسیار باطل و جاهلانه‌ای است. (۲۱)

معیار آفرینش آسمان و زمین " حق" است

و خدا آسمان‌ها و زمین را به حق آفریده است و عاقبت هر نفسی بی هیچ ستمی پاداش هر عملی که کرده است خواهد یافت. (۲۲)

حق به معنی عدالت، اندازه ، میزان و...می باشد

(ای رسول ما) آیا می‌نگری آن را که هوای نفسش را خدای خود قرار داده و خدا او را دانسته  گمراه ساخته و مهر قهردبر گوش و دل او نهاده و بر چشم وی پرده ظلمت کشیده؟ پس او را بعد از خدا دیگر که هدایت خواهد کرد؟ آیا متذکر این معنی نمی‌شوید؟ (۲۳)

از روی علم و دلیل سخن نمی گویند

و کافران گفتند که زندگی ما جز همین نشأه دنیا و مرگ و حیات طبیعت نیست و جز دهر و طبیعت کسی ما را نمی‌میراند. و این سخن نه از روی علم و دلیل بلکه از روی جهل و وهم و خیال می‌گویند. (۲۴)

و چون آیات و ادلّه روشن ما بر آن کافران تلاوت شود دیگر حجت و عذری نداشته جز اینکه گویند: اگر راست می‌گویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید. (۲۵)

بگو: خدا شما را زنده کند سپس بمیراند و باز تمام شما را جمع گرداند به روز قیامت که آن روز بی شک و ریب بیاید و لیکن اکثر مردم نمی‌دانند. (۲۶)

آسمان‌ها و زمین همه ملک خداست و روزی که ساعت قیامت بر پا شود آن روز اهل باطل زیانکار خواهند بود. (۲۷)

روز به زانو در آمدن 

و در آن روز هر گروهی را بنگری که به زانو در آمده و هر فرقه به سوی کتاب و نامه عمل خود خوانده شود (و ندا شود که) امروز همه به پاداش اعمال خود می‌رسید. (۲۸)

این کتاب ضبط ما به حق بر شما سخن می‌گوید، که ما هر چه می‌کرده‌اید همه را درست می‌نگاشتیم. (۲۹)

دو اصل اصلی: ایمان به خدا و نیکوکاری

اما آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند آن‌ها را خدا در رحمت خود داخل سازد که آن سعادت و فیروزی معیّن و معلومی است. (۳۰)

و اما به  آنان که کافر شدند  آیا بر شما آیات مرا تلاوت نمی‌کردند و شما تکبر و عصیان کرده و مردمی بدکار و مجرم بودید؟ (۳۱)

خداناباوران: ما که نمی فهمیم قیامت یعنی چه

و چون به شما گفته شد که وعده خدا حق است و در قیامت هیچ شک و ریب نیست شما گفتید: قیامت چیست؟ نمی‌فهمیم، بس خیالی پیش خود می‌کنیم و به آن هیچ یقین نداریم. (۳۲)

و در آن هنگام بر آنان نتیجه اعمال بدشان پدید آید و عذابی که به آن تمسخر می‌کردند به آن‌ها احاطه کند. (۳۳)

و با آن‌ها خطاب شود که امروز ما شما را فراموش می‌کنیم چنانکه شما ملاقات این روز سخت را فراموش کردید. اینک منزل شما آتش دوزخ است و بر نجات خود هیچ یار و یاوری ندارید. (۳۴)

این عذاب شما کیفر آن است که به آیات خدا تمسخر کردید و مغرور زندگانی دنیا شدید. پس کافران امروز از آتش دوزخ رهایی ندارند و هیچ عذر و توبه ایشان نپذیرند. (۳۵)

باری ستایش و سپاس مخصوص خداست که به یکتایی آفریننده آسمان‌ها و زمین و همه جهان‌های بی‌نهایت است. (۳۶)

و مقام جلال و کبریایی در آسمان‌ها و زمین مخصوص اوست و او یکتا خدای مقتدر حکیم است. (۳۷)

۱۱ موضوع