کتابهای مقدس (قرآن): -آیا معصومیت پیامبران و امامان الهی ممکن است؟ - آیا امامت الهی مورد تایید قرآن است؟(بخش دوم)

ادامه از نوشتار پیشین
-آیا معصومیت پیامبران و امامان الهی  ممکن است؟ آیا امامت الهی مرد تایید قرآن است؟(بخش دوم)

پیش از ادامه بحث ذکر یک نکته مهم ضروری است و آن این که بسیاری معنی و مفهوم معصومیت را درک نکرده ویا بدرستی درک نکرده اند. چون به گمان برخی معصومیت آن است که شخص معصوم هیچ اشتباهی حتی در امور معمولی زندگی مرتکب نشود. د رحالی که از آیات قرانی چنین مفهومی برداشت نمی کردند. بلکه معصومیت مواردی مانند ظلم، و گناهان کبیره مانند؛  زنا، حرام خواری، رشوه ، دروغ ، شرابخواری، فساد اخلاقی ، خیانت و مانند اینها را در بر می گیرد که یک امام الهی که توسط خود خداوند به این مقام رسیده باشد باید در زندگی خود مرتکب چنین کارهای نشود. بنابر این اگر امام الهی و پیامبر خدا در یکی از امور دنیایی دچار اشتباه شود، مثلا در معامله ای ضرر کند، در امری از امور دنیایی دچار شکست شود،بخاطر دین خدا و یا امور زندگی خشمگین شود،  این ها از  معصومیت او نمی کاهد و  ربطی به معصومیت  او ندارد.

در نوشتار  پیشین به بنیانهای معصومیت امامان الهی از دیدگاه قرآن اشاره شد و آیاتی  که بطور صریح بر نظارت همیشگی خداوند بر این امامان الهی دلالت کامل دارند مورد بررسی قرار گرفت. از بحث های گذشته نتیجه های بدست آمده این موارد بودند:

- امام الهی برگزیده خداست.
- امام الهی به امر خدا امامت و هدایت می کند.
- اگر هم امکان لغزشی پیش آید خداوند با دخالت مستقیم امامان الهی را از لغزش و گناه حفظ می کند.
- خداوند حقایق را به امامان الهی تفهیم می کند.
-خداوند به امامان الهی حکمت و دانش الهی عنایت می کند.
امامان الهی با وحی و الهام و تفهیم الهی از خوب و بد آگاهند و احکام الهی به آنان بتوسط وحی آموخته می شود.
-امامان الهی از جمله آن گروه بر گزیده اند که شیطان هیچ گونه تسلطی بر آنان ندارد.
- امامان الهی از گروه پاکدلان و یا مخلصین کامل در گاه الهی اند و در زمان خود صاالح ترین و پاکدل ترین انسانهای عالم‌هستی هستند. چون اگر کسی یافت شود که از آنها پاکدل تر و صالح تر باشد مسلما او شایسته امامت الهی است.

اکنون بقیه موارد:

نیکوکاران

(و چون به حد رشد رسید او را حکمت و دانش عطا کردیم و نیکوکاران را چنین پاداش مى‏ دهیم .)

آیه (۲۲) سوره یوسف

شرح
امامان الهی از گروه نیکوکاران اند و همان گونه که در آیات دیگر قرآن آمده از ابتدای رشد سن به آنان حکمت و دانش الهی عطا می شود. یعنی آنان به خرد الهی مجهزند و پاکدامنی آنان در پرتو این خرد الهی می باشد که اکتسابی نیست و با ریاضت و سیر وسلوک حاصل نمی شود بلکه لطف الهی همه وجودشان را در بر می گیرد و فهم ملکوتی و روح قدسی و عقل فعال در آن بوجود می آید.

امامان الهی از گروه عبادت کنندگان اند.

(و ایوب را یاد هنگامى که پروردگارش را ندا داد که به من آسیب رسیده است و تویى مهربانترین مهربانان) آیه (۸۳)سوره انبیاء

پس دعای او را اجابت نمودیم و آسیب وارده بر او را برطرف کردیم و کسان او و نظیرشان را همراه با آنان  به وى عطا کردیم تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى عبادت‏ کنندگان باشد. آیه (۸۴)سوره انبیاء

شرح
دعای امامان الهی در درگاه خدا پذیرفته می شود.

صبر و پایداری
(و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را بیاد آر  که همه از صابران بودند ایه  (۸۵) سوره انبیاء)

شرح
صبر و پایداری و بردباری در بالاترین درجه از ملزومات ذاتی امامان الهی است.آنان باید صابر ترین و شکیباتر از همه انسانهای عالم هستی می باشند.

ایمان داران
(و ذوالنون را یاد کن آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتى نداریم تا در [دل] تاریکیها ندا درداد که معبودى جز تو نیست منزهى تو راستى که من از ستمکاران بودم  آیه (۸۷)  سوره انبیاء

پس دعای  او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را نیز چنین نجات مى‏ دهیم.)

 آیه (۸۸) سوره انبیاء

 شرح
مفهوم مندرج در آیه این است که امام الهی باید جزو با ایمانها و بر ترین آنان در این ارتباط  باشد تا خداوند دعای او را استجابت کند چنانکه دعای افراد با ایمان نیز را اجابت می کند.

خشوع در برابر خداوند
(و زکریا را یاد کن هنگامى که پروردگار خود را خواند پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترین ارث برندگانى

پس [دعاى] او را اجابت نمودیم و یحیى را بدو بخشیدیم و همسرش را براى او شایسته  آماده حمل قرار دادیم  زیرا آنان در کارهاى نیک شتاب مى ‏نمودند و ما را از روى رغبت و بیم مى‏ خواندند و در برابر ما فروتن بودند.)

 آیه ۸۹ و   (۹۰) سوره انبیاء

در این آخرین آیه  سه ویژگی امامان الهی مشخص شده که عبارتند از ؛ شتاب نمودن در انجام کارهای نیک ، رغبت و میل تمام به عبادت پرودگار و فروتنی تمام در مقابل او . امام الهی مورد نظر خداوند کسی است که ویژگیهای بر شمرده فوق در او بیش از دیگر انسانها وجود داشته باشد بلکه او  برای دیگران سرمشق و نمونه باشد.

ادامه دارد