کتابهای مقدس (قرآن)فهرست مطالبی که برای نخستین بار توسط قرآن مطرح شد: بخش چهل و دوم - سوره زمر بخش دوم

ادامه از نوشتار پیشین

-فهرست مطالبی که برای نخستین بار توسط قرآن مطرح شد: بخش چهل و دوم

- سوره زمر بخش دوم

فقط صاحبان عقل و خرد به رازها پی می برند.

آیا نمی‌بینی که خدا از آسمان آب باران نازل گردانید و آن را در روی زمین در نهرها و جوی‌ها روان ساخت آن گاه انواع نباتات گوناگون بدان برویاند وسپس رو به  خزان آرد و نخست بنگری که زرد شود و آن گاه خدا (چوب و علف) خشکش گرداند؟ همانا دراین پدیده  صاحبان عقل را تذکر ی  است. (۲۱)ع

فهمیدن دین نیاز به سینه بی کینه و دل روشن دارد

آیا آن کس را که خدا برای اسلام شرح صدر عطا فرمود که وی به نور الهی روشن است (چنین کس با مردم کافر بی‌نور تاریک‌دل یکسان است)؟ پس وای بر آنان که از قساوت دل‌هاشان از یاد خدا فارغ است! اینان هستند که دانسته به ضلالت و گمراهیند. (۲۲)

قرآن کتاب ثنای خدا ست و دل ها را به خدا نزدیک می کند

خدا قرآن را فرستاد که بهترین حدیث ست، کتابی که آیاتش همه  با هم مشابه است و در آن ثنای خدا  مکرر می‌شود، که از تلاوت‌آن خدا ترسان را لرزه بر اندام افتد و  باز آرام و سکونت یابند و دل‌هایشان به ذکر خدا مشغول گردد. این (کتاب) همان (رحمت و) هدایت خداست که هر که را خواهد به آن رهبری فرماید، و هر کس را خدا به گمراهیش واگذارد دیگر هیچ هدایت‌کننده‌ای نخواهد داشت. (۲۳)

آیا آن کس که روز قیامت برای پرهیز از سختی عذاب دوزخ ناچار است که رخسارش را مقابل آتش سپر گرداند (مانند کسی است که از آن عذاب ایمن و آسوده است)؟ و (آن روز) به ظالمان خطاب شود که اینک کیفر ستم‌هایی که می‌کردید بچشید. (۲۴)

بلای الهی ناگهانی است

آنان که پیش از این امت بودند نیز  تکذیب کردند پس، از جایی که پی نمی‌بردند عذاب  بر آن‌ها فرود آمد. (۲۵)

پس خدا عذاب ذلّت و خواری را در زندگانی دنیا به آن‌ها چشانید در صورتی که عذاب آخرت آن‌ها اگر بدانند بسیار سخت‌تر است. (۲۶)

امثال قرآن برای تذکر حقایق به مردم است

و ما در این قرآن برای  مردم هر گونه مثل‌های روشن آوردیم، باشد که خلق متذکر  شوند. (۲۷)

قرآن کتاب پرهیزگاری است

همان قرآن عربی فصیح که در آن هیچ ناراستی و حکم ناصواب نیست، باشد که مردم پرهیزگار شوند. (۲۸)

مثلی که خداوند مطرح کرد

خداوندا  مثلی زده است:  آیا  وضعیت و حال شخصی که اربابانی متعدد دارد  و همه مخالف یکدیگر  ند با آن شخصی که تسلیم امر یک نفر است  یکسان است؟   سپاس  مخصوص خداوند است ! اما لیکن اکثر این مردم درک نمی‌کنند. (۲۹)

(ای رسول عزیز ما) شخص تو و این خلق البته به مرگ از دار دنیا خواهید رفت. (۳۰)

آن گاه روز قیامت همه در پیشگاه عدل پروردگار خویش با یکدیگر ستیزه (و دادخواهی) می‌کنید. (۳۱)

کسی که بر حدا دروغ بسته از همه ستمکار تر است

پس (در آن روز) از آن کسی که بر خدا دروغ بسته و وعده صدق رسولان خدا را که به او رسیده تکذیب کرده هیچ‌کس ستمکارتر هست؟ آیا منزلگاه کافران در آتش دوزخ نیست؟ (۳۲)

و آن کس که صداقت پیشه کرد   و  آن کس که را تصدیق کرد  هم آن‌ها به حقیقت اهل تقوا هستند. (۳۳)

برای آن بندگان نزد خدایشان از هر نعمتی که بخواهند مهیّاست، که این پاداش نیکوکاران عالم است. (۳۴)

تا خدا زشت‌ترین گناهانشان را مستور و محو گرداند و بسی بهتر از این اعمال نیکشان به آن‌ها پاداش عطا کند. (۳۵)

آیا خداوند برای بنده خود کافی نیست؟

آیا خدای برای بنده‌اش کافی نیست؟ و مردم (مشرک) تو را از قدرت غیر خدا می‌ترسانند! و هر که را خدا به گمراهی خود واگذارد دیگر او را هیچ راهنمایی نخواهد بود. (۳۶)

کسی که نور خدا در قلبش تابیده گمراه نمی شود

و هر کس را خدا هدایت کند دیگر احدی او را گمراه نتواند کرد. آیا خدا مقتدر و غالب (بر تمام قوای عالم) و منتقم (از همه ستمکاران جهان) نیست؟ (۳۷)

ای پیامبر بگو: خدا مرا کافی است

و اگر از این مشرکان بپرسی که زمین و آسمان‌ها را که آفریده است؟ البته جواب دهند: خدا آفریده. پس به آن‌ها بگو: چه تصور می‌کنید، آیا همه بت‌هایی که جز خدا می‌خوانید اگر خدا بخواهد مرا رنجی رسد آن بتان می‌توانند آن را رفع کنند؟ یا اگر خدا بخواهد مرا به رحمتی رساند بتان می‌توانند آن رحمت را از من باز دارند؟ بگو: خدا مرا کافی است، که متوکلان عالم بر او توکل می‌کنند. (۳۸)

باز بگو: ای قوم، شما را آن‌چه میسّر است عمل کنید، من هم (آنچه روا دانم) عمل می‌کنم و به زودی معلوم شما گردد. (۳۹)

که عذاب با ذلّت و خواری که را فرا رسد و آلام همیشگی بر که فرود آید؟ (۴۰)

۱۰ موضوع