کتابهای مقدس(انجیل عهد عتیق(: سفر پیدایش باب ۸و۹: طوفان تمام می شود

ادامه از نوشتار پیشین

کتاب انجیل عهد عتیق باب ۸

طوفان در جریان و نوح و همراهان در کشنی اند:

خدا نوح و همه حیوانات و همه بهایمی را که با وی در کِشتی بودند، بیاد آورد. و خدا بادی بر زمین وزانید و آب ساکن گردید.

^۲ و چشمه‌های لجه و روزنه‌ای آسمان بسته شد، و باران از آسمان باز ایستاد.

^۳ و آب رفته‌رفته از روی زمین برگشت. و بعد از انقضای صد و پنجاه روز، آب کم شد،

^۴ و روز هفدهم از ماه هفتم، کشتی بر که های آرارات  قرار گرفت.

^۵ و تا ماه دهم، آب رفته‌رفته کمتر می‌شد، و در روز اول از ماه دهم، قله‌های کوه‌ها ظاهر گردید.

^۶ و واقع شد بعد از چهل روز که نوح دریچه کشتی را که ساخته بود، باز کرد.

^۷ و زاغ را رها کرد. او بیرون رفته، در تردد می‌بود تا آب از زمین خشک شد.

^۸ پس کبوتر را از نزد خود رها کرد تا ببیند که آیا آب از روی زمین کم شده است.

^۹ اما کبوتر چون نشیمنی برای کف پای خود نیافت، زیرا که آب در تمام روی زمین بود، نزد وی به کشتی برگشت. پس دست خود را دراز کرد و آن را گرفته نزد خود به کشتی در آورد.

^۱۰ و هفت روز دیگر نیز درنگ کرده، باز کبوتر را از کشتی رها کرد.

^۱۱ و در وقت عصر، کبوتر نزد وی برگشت، و اینک برگ زیتون تازه در منقار وی است. پس نوح دانست که آب از روی زمین کم شده است.

^۱۲ و هفت روز دیگر نیز توقف نموده، کبوتر را رها کرد، و او دیگر نزد وی برنگشت.

^۱۳ و در سال ششصد و یکم در روز اول از ماه اول، آب از روی زمین خشک شد. پس نوح پوشش کشتی را برداشته، نگریست، و اینک روی زمین خشک بود.

^۱۴ و در روز بیست و هفتم از ماه دوم، زمین خشک شد.

^۱۵ آنگاه خدا نوح را مخاطب ساخته، گفت:

^۱۶ «از کشتی بیرون شو، تو و زوجه‌ات و پسرانت و ازواج پسرانت با تو.

^۱۷ و همه حیواناتی را که نزد خود داری، هر ذیجسدی را از پرندگان و بهایم و کل حشرات خزنده بر زمین، با خود بیرون آور، تا بر زمین منتشر شده، در جهان بارور و کثیر شوند.»

^۱۸ پس نوح و پسران او و زنش و زنان پسرانش، با وی بیرون آمدند.

^۱۹ و همه حیوانات و همه حشرات و همه پرندگان، و هر چه بر زمین حرکت می‌کند، به اجناس آنها، از کشتی به در شدند.

^۲۰ و نوح مذبحی برای خداوند بنا کرد، و از هر بهیمه پاک و از هر پرنده پاک گرفته، قربانی‌های سوختنی بر مذبح گذرانید.

^۲۱ و خداوند بوی خوش بویید و خداوند در دل خود گفت: «بعد از این دیگر زمین را بسبب انسان لعنت نکنم، زیرا که خیال دل انسان از طفولیت بد است، و بار دیگر همه حیوانات را هلاک نکنم، چنانکه کردم.

^۲۲ مادامی که جهان باقی است، زرع و  و سرما و گرما، و زمستان و تابستان، و روز و شب موقوف نخواهد شد.»

باب ۹ویرایش

عهد خدا

^۱ و خدا، نوح و پسرانش را برکت داده، بدیشان گفت: «بارور و کثیر شوید و زمین را پر سازید.

^۲ و خوف شما و هیبت شما بر همه حیوانات زمین و بر همه پرندگان آسمان، و بر هر چه بر زمین میخزد، و بر همه ماهیان دریا خواهد بود؛ به دست شما تسلیم شده‌اند.

^۳ و هر جنبنده‌ای که زندگی دارد، برای شما طعام باشد. همه را چون علف سبز به شما دادم،

^۴ مگر گوشت را با جانش که خون او باشد، مخورید.

^۵ و هر آینه انتقام خون شما را برای جان شما خواهم گرفت. از دست هر حیوان آن را خواهم گرفت. و از دست انسان، انتقام جان انسان را از دست برادرش خواهم گرفت.

^۶ هر که خون انسان ریزد، خون وی به دست انسان ریخته شود، زیرا خدا انسان را به صورت خود ساخت.

^۷ و شما بارور و کثیر شوید، و در زمین منتشر شده، در آن بیفزایید.»

^۸ و خدا نوح و پسرانش را با وی خطاب کرده، گفت:

^۹ «اینک من عهد خود را با شما و بعد از شما با ذریت شما استوار سازم،

^۱۰ و با همه جانورانی که با شما باشند، از پرندگان و بهایم و همه حیوانات زمین با شما، با هر چه از کشتی بیرون آمد، حتی جمیع حیوانات زمین.

^۱۱ عهد خود را با شما استوار می‌گردانم که بار دیگر هر ذیجسد از آب طوفان هلاک نشود، و طوفان بعد از این نباشد تا زمین را خراب کند.»

^۱۲ و خدا گفت: «اینست نشان عهدی که من می‌بندم، در میان خود و شما، و همه جانورانی که با شما باشند، نسلاً بعد نسل تا به ابد:

^۱۳ قوس خود را در ابر می‌گذارم، و نشان آن عهدی که در میان من و جهان است، خواهد بود.

^۱۴ و هنگامی که ابر را بالای زمین گسترانم، و قوس در ابر ظاهر شود،

^۱۵ آنگاه عهد خود را که در میان من و شما و همه جانوران ذیجسدک می‌باشد، بیاد خواهم آورد. و آب طوفان دیگر نخواهد بود تا هر ذیجسدی را هلاک کند.

^۱۶ و قوس در ابر خواهد بود، و آن را خواهم نگریست تا بیاد آورم آن عهد جاودانی را که در میان خدا و همه جانوران است، از هر ذیجسدی که بر زمین است.»

^۱۷ و خدا به نوح گفت: «این است نشان عهدی که استوار ساختم در میان خود و هر ذیجسدی که بر زمین است.»