کتابهای مقدس(قرآن):فهرست مطالبی که نخستین بار توسط قران مطرح شد(۳۰): سوره انعام(۲)

ادامه از نوشتار  پیشین

-فهرست مطالبی که برای نخستین بار توسط قران مطرح شد بخش (۳۰)

-سوره انعام پنجاه و پنجمین سوره بر حسب تاریخ  نزول(بخش دوم)

اولین ملاقات 

-آنان که لقاء خدا را تکذیب کردند البته زیانکار شدند، تا آن گاه که ساعت قیامت ناگهان آن‌ها را فرا رسد
گویند: دریغا که در این باره کوتاهی کردیم! پس بار گناهان خویش را بر پشت گیرند. زنهار که بد بار گرانی به دوش می‌گیرند. (۳۱)

ما بدرون یک بازی  رانده شده ایم

و زندگی دنیا جز بازی و هوسرانی هیچ نیست و همانا سرای دیگر برای اهل تقوا نیکوتر است، آیا تعقل نمی‌کنید؟ (۳۲)

کافران با خدا جنگ دارند

-ما به تحقیق می‌دانیم که کافران در تکذیب تو سخنانی می‌گویند که تو را افسرده و غمگین می‌سازد.
که آن ستمکاران نه تو را تکذیب می‌کنند بلکه آیات خدا را انکار می‌کنند. (۳۳)

کلمات خدا تغییر ناپذیرند

-و همانا پیغمبران پیش از تو را هم تکذیب کردند و آن‌ها بر همه تکذیب‌ها و اذیت‌های منکران صبر و تحمل کردند تا آن گاه که یاری ما شامل حال آن‌ها شد. و  هیچ کس کلمات خدا را تغییر نتواند داد و تحقیقاً اخبار پیغمبران پیش به تو رسیده است. (۳۴)

و چنانچه انکار و اعتراض آن‌ها تو را سخت و گران می‌آید اگر توانی نقبی در زمین بساز یا نردبانی بر آسمان برافراز تا آیتی بر آن‌ها آوری! و اگر خدا می‌خواست همه را مجتمع بر هدایت می‌کرد پس تو البته از جاهلان مباش. (۳۵)

تنها خردمندان گوش شنوا دارند

-تنها  کسانی که گوش شنوا دارند اجابت می‌کنند، و مردگان را خدا بر می‌انگیزد، آن گاه خلایق به سوی حق بازگردانده می‌شوند. (۳۶)

بدنبال معجزه بودند

و کافران گفتند: چرا بر او معجزه‌ای از خدا فرو نیامد؟ بگو: خدا بر این‌که آیتی فرستد قادر است، و لیکن بیشتر آنان نمی‌دانند. (۳۷)

پرندگان و حیوانات نیز انواع مختلف دارند

و هر جنبنده‌ای در زمین و هر پرنده‌ای در هوا که به دو بال پرواز می‌کند همگی طایفه‌هایی مانند شما (نوع بشر) هستند. ما در کتاب (آفرینش، بیان) هیچ چیز را فروگذار نکردیم، آن گاه همه به سوی پروردگار خود محشور می‌شوند. (۳۸)

و آنان که تکذیب آیات ما کردند کر و گنگ در ظلمات (جهل) به سر برند. مشیت الهی هر کس را خواهد گمراه سازد و هر که را خواهد به راه راست هدایت کند. (۳۹)

در وقت مردن یا بلا اگر کمک بخواهید از چه کسی می خواهید؟

بگو: اگر راست می‌گویید، مرا گویید که اگر عذاب خدا یا ساعت مرگ بر شما فرا رسد آیا  غیر خدا را می‌خوانید؟! (۴۰)

بلکه در آن هنگام تنها خدا را می‌خوانید تا اگر مشیت او قرار گرفت شما را از سختی برهاند، و آن‌چه را که با خدا شریک قرار می‌دهید به کلی فراموش می‌کنید. (۴۱)

بلا ها برای بازگشت بسوی خداست

و همانا ما پیغمبرانی به سوی اُمتان پیش از تو فرستادیم، پس (چون اطاعت نکردند) به بلاها و مصیبت‌ها گرفتارشان ساختیم، شاید به درگاه خدا گریه و زاری کنند. (۴۲)

تضرع به درگاه خدا رفع بلا می کند.

پس چرا وقتی که بلای ما به آن‌ها رسید تضرّع و زاری نکردند (تا نجات یابند)؟ ولی (بدین سبب که نکردند) دل‌هاشان را قساوت فرا گرفت و شیطان کردار زشت آنان را در نظرشان زیبا نمود. (۴۳)

پس چون آن‌چه به آن‌ها تذکر داده شد همه را فراموش کردند ما هم ابواب هر چیز را به روی آن‌ها گشودیم تا چون به نعمتی که به آن‌ها داده شد شادمان و مغرور شدند ناگاه آن‌ها را (به کیفر اعمالشان) گرفتار کردیم و آن هنگام (خوار و) ناامید گردیدند. (۴۴)

ریشه ظالمان بر کنده شده و  می شود

پس ریشه گروه ظالمان کنده شد، و ستایش خدای را که پروردگار جهانیان است. (۴۵)

بگو: مرا گویید، اگر خدا گوش و چشم‌های شما را گرفت و مهر بر دل شما نهاد (تا کور و کر و جاهل شدید) کدام خدایی غیر از خدا هست که این نعمت‌ها را به شما باز دهد؟! بنگر که ما چگونه آیات را به انواع گوناگون بیان می‌کنیم باز آن‌ها اعراض می‌کنند! (۴۶)

ستمکاران هلاک می شوند

بگو: چه خواهید کرد اگر عذاب خدا شما را به ناگاه، پنهان یا آشکار در رسد، آیا کسی به جز گروه ستمکار هلاک خواهد شد؟ (۴۷)

ما پیامبران را برای مژده دادن و  هشدار فرستاده ایم
و ما پیغمبران را جز برای آن‌که مژده دهند و هشدار دهند نفرستادیم، پس هر کس ایمان آورد و کار شایسته کرد هرگز بر آنان بیمی نیست و ابداً اندوهگین نخواهند بود. (۴۸)

و هر که آیات ما را تکذیب کرد به آنان در اثر فسق و زشتکاری عذاب خواهد رسید. (۴۹)

ای پیامبر بگو من غیب نمی دانم

بگو: من شما را نمی‌گویم که گنج‌های خدا نزد من است و نه آن‌که از غیب (الهی) آگاهم و نمی‌گویم که من فرشته‌ام، من پیروی نمی‌کنم جز آن‌چه را که به من وحی می‌رسد. بگو: آیا کور و بینا برابرند؟ آیا فکر و اندیشه نمی‌کنید؟ (۵۰)

آیات قران می توانند انسانها را نجات دهند

و آنان را که از احضار در پیشگاه عدل خدا ترسانند به آیات قرآن متنبّه ساز و بترسان که جز خدا آن‌ها را یاور و شفیعی نیست، باشد که پرهیزکار شوند. (۵۱)

خدا خوانان و خدا جویان را هرگز از خود  مران!

و آنان را که صبح و شام خدا را می‌خوانند و قصدشان فقط خداست از خود مران، که نه چیزی از حساب آن‌ها بر تو و نه چیزی از حساب تو بر آن‌هاست، پس اگر آن خداپرستان را از خود برانی از ستمکاران خواهی بود. (۵۲)

ای پیامبر بگو من غیب نمی دانم.

و همچنین ما برخی را به برخی دیگر بیازمودیم تا آن‌که به (طعن) گویند: آیا بر این فقیران، خدا در میان ما  منّت نهاد؟! آیا خدا  به احوال سپاسگزاران (فقرا) داناتر نیست؟! (۵۳)

کار زشت که  از روی نادانی   شده بخشیده می شود

هر گاه آنان که به آیات ما می‌گروند نزد تو آیند بگو: سلام بر شما باد، خدا بر خود رحمت و مهربانی را فرض نمود، که هر کس از شما کار زشتی از روی  نادانی کرد و بعد از آن توبه کند و اصلاح نماید البته خدا بخشنده و مهربان است. (۵۴)

و همچنین ما آیات را مفصل بیان کنیم  و تا راه گنهکاران معین و آشکار شود. (۵۵)

بگو که مرا از پرستش آن خدایان باطل که شما می‌پرستید منع فرموده‌اند. بگو: من پیروی هوس‌های شما نکنم تا مبادا گمراه شده و راه هدایت نیابم. (۵۶)

بگو: من هر چه می‌گویم با برهانی از سوی پروردگارم است و شما تکذیب آن می‌کنید. عذابی که شما بدان تعجیل می‌کنید امر آن به دست من نیست، فرمان جز خدا را نخواهد بود، که به حق دستور می‌دهد و او بهترین حکم فرمایان است. (۵۷)

بگو: اگر به دست من بود عذابی که به تعجیل می‌طلبید کار میان من و شما خاتمه می‌یافت، و خدا به حوال ظالمان داناتر است. (۵۸)

کلید های خزاین غیبی در دست خداست.

و کلیدهای خزائن غیب نزد اوست، کسی جز او بر آن آگاه نیست و نیز آن‌چه در خشکی و دریاست همه را می‌داند و هیچ برگی از درخت نمی‌افتد مگر آن‌که او آگاه است و نه هیچ دانه‌ای در زیر تاریکی‌های زمین و نه هیچ تر و خشکی، جز آن‌که در کتابی مبین مسطور است. (۵۹)

خدا در هنگام خواب شب جان شما را می گیرد

و اوست خدایی که چون شب (به خواب می‌روید) جان شما را برمی‌گیرد (و نزد خود می‌برد) و کردار شما را در روز می‌داند، و پس از آن (خواب) شما را بر می‌انگیزد تا اجلی که در قضا و قدر او معین است به پایان رسد، سپس (هنگام مرگ) به سوی او باز می‌گردید آن گاه به نتیجه آن‌چه کرده‌اید شما را آگاه گرداند. (۶۰)

ادامه دارد

۱۵ موضوع