کتابهای مقدس(قرآن): پنجاه ویکمین یوره برحسب تاریخ نزول: فهرست نکات و مطالبی که برای نخستین بار توسط قرآن مطرح شد(چهاردهم)

ادامه از نوشتار پیشین

-سوره یونس پنجاه و یکمین سوره بر حسب تاریخ نزول(بخش اول بیست ایه)

-فهرست مطالبی که بر ای نخستین بار توسط قرآن بعنوان کتاب دینی مطرح شد(بخش چهاردهم)

سوره یونس

الر (از اسرار وحی الهی است) این است آیات الهی که به حقّ و راستی گویاست. (۱)

آیا مردم تعجب کردند از این‌که ما یکی از افراد آن‌ها را به وحی و رسالت خود برگزیدیم (و گفتیم) که خلق را (از عذاب قیامت) بترسان و مؤمنان را بشارت ده که به راستی مقامشان نزد خدا رفیع است! کافران گفتند: این شخص ساحری آشکار است. (۲)

خالق و پروردگار شما به حقیقت خداست که جهان را از آسمان‌ها و زمین در شش روز (یعنی مقدار زمان شش روز یا شش مرتبه وجودی) خلق فرمود. آن گاه ذات مقدسش بر عرش فرمانروایی قرار گرفت، امر آفرینش را نیکو ترتیب می‏دهد، هیچ کس شفیع و واسطه جز به رخصت او نخواهد بود، چنین خدایی به حقیقت پروردگار شماست، او را به یگانگی پرستید، چرا متذکر نمی‏شوید؟ (۳)

بازگشت شما همه به سوی او خواهد بود، این به حقیقت وعده خداست که او در اول، خلق را می‏آفریند و آن گاه (به سوی خود) بر می‏گرداند تا آنان را که ایمان آورده و عمل صالح کردند به عدل و احسان، ثواب و جزای خیر دهد و آنان که کافر شدند به کیفر کفرشان به شرابی از آب جوشان دوزخ و عذابی دردناک معذّب خواهند گشت. (۴)

اوست خدایی که آفتاب را رخشان و ماه را تابان فرمود و سیر ماه را در منازلی معین کرد تا بدین واسطه شماره سنوات و حساب ایام را بدانید. این‌ها را خدا جز به حق نیافریده. خدا آیات خود را برای اهل علم و معرفت مفصل بیان می‏کند. (۵)

به حقیقت در رفت و آمد شب و روز و در هر چیزی که خدا در آسمان‌ها و زمین خلق فرموده برای اهل خرد و تقوا علامت و نشانه‏ها (ی قدرت خدا) پدیدار است. (۶)

البته آن‌هایی که به لقاء ما دل نسبته و امیدوار نیستند و به زندگی پست دنیا دلخوش و دلبسته‏اند و آن‌هایی که از آیات و نشانه ‏های ما غافلند. (۷)

هم اینانند که عاقبت به کردار زشت خود در آتش دوزخ مأوی گیرند. (۸)

آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند پروردگارشان به سبب همان ایمان آن‌ها را (به راه سعادت و طریق بهشت) رهبری کند، در آن بهشت‌های پرنعمت نهرها از زیر پای آنان جاری است. (۹)

و در آن بهشت زبان شوق به تقدیس خدا گشایند که بار الها تو از هر نقص و آلایش پاک و منزهی و درود آن‌ها در بهشت «سلام» است و آخرین سخنشان حمد پروردگار عالمیان است. (۱۰)

و اگر خدا به عقوبت عمل زشت مردم و دعای شرّی که در حق خود می‏کنند به مانند خیرات تعجیل می‏فرمود مردم همه محکوم مرگ و هلاک می‏شدند و لیکن ما آنان را که به لقای ما امیدوار نیستند به همان حال سرگردانی در کفر و طغیان رها می‏سازیم. (۱۱)

و هر گاه آدمی را رنج و زیانی رسد همان لحظه به هر حالت باشد از خفته و نشسته و ایستاده فوراً ما را به دعا می‏خواند و آن گاه که رنج و زیانش را بر طرف سازیم باز به حال غفلت و غرور چنان باز می‏گردد که گویی هیچ ما را برای دفع ضرر و رنجی که به او رسیده بود نخوانده است! اعمال زشت تبهکاران این چنین در نظرشان زیبا جلوه داده شده است. (۱۲)

و محقّقاً ما اقوام و مللی را پیش از شما به کیفر ظلمشان سخت به دست هلاک سپردیم و نیز به کیفر آن‌که پیغمبرانی با آیات و معجزات بر آن‌ها آمد باز هیچ ایمان نیاوردند. ما این گونه مردم بد عمل را به کیفر می‏رسانیم. (۱۳)

سپس ما بعد از آن‌ها شما را در زمین جانشین کردیم تا بنگریم که چگونه عمل خواهید کرد. (۱۴)

و هر گاه آیات روشن ما بر خلق تلاوت شود منکران معاد که امیدوار به لقای ما نیستند گویند که قرآنی غیر از این بیاور یا همین را مبدل ساز. بگو: مرا نرسد که از پیش خود قرآن را تبدیل کنم من جز آن‌چه را که به من وحی می‏شود پیروی نمی‏کنم، من اگر عصیان پروردگارم کنم از عذاب روز بزرگ قیامت سخت می‏ترسم. (۱۵)

بگو اگر خدا نمی‏خواست هرگز بر شما تلاوت این قرآن نمی‏کردم و او هم شما را به آن آگاه نمی‏ساخت، زیرا من عمری پیش از این میان شما زیستم (که دعوی رسالت نداشتم) آیا عقل و فکرتان را کار نمی‏بندید؟ (۱۶)

پس کیست ستمکارتر از آن که به خدا نسبت دروغ دهد یا آیات او را تکذیب کند؟ و البته بدکاران هرگز به فلاح و رستگاری نخواهند رسید. (۱۷)

و بت‏هایی را به جای خدا پرستش می‏کنند که آن بتان به آن‌ها هیچ ضرر و نفعی نمی‌رسانند، و می‏گویند که این بتان شفیع ما نزد خدا هستند بگو: شما می‏خواهید خدا را یاد آور سازید به چیزی که خدا در همه آسمان‌ها و زمین علم به آن ندارد؟ خدا از آن‌چه شریک او قرار می‏دهند منزه و برتر است. (۱۸)

و مردم   یک امت  بیش نبودند پس از آن فرقه فرقه شدند و اگر کلمه‏ ای که در ازل از حق سبقت یافته نبود البته اختلافاتشان خاتمه یافته و حکم به هلاکت کافران داده می‏شد. (۱۹)

و گویند: چرا بر او آیت و معجزی از جانب خدایش نیامد (که قهراً مردم مطیع شوند)؟ پاسخ ده که دانای غیب خداست و بس، اینک شما منتظر (عذاب خدا) باشید من هم با شما منتظر (نصرت او) می‏باشم. (۲۰)

ادامه دارد

۱۰ موضوع

تا اینجا ۱۹۷ موضوع