کتابهای مقدس(انجیل عهد عتیق): سرود رهایی

ادامه نوشته

انجیل عهد عتیق

باب ۱۵

سرود رهایی

خداوند یهوه است

(۱آنگاه موسی و بنی‌اسرائیل این سرود را برای خداوند سراییده، گفتند که: «یهوه را سرود می‌خوانم زیرا که با جلال مظفر شده است. اسب و سوارش را به دریا انداخت.

^۲ خداوند قوت و تسبیح من است. و او نجات من گردیده است. این خدای من است، پس او را تمجید می‌کنم. خدای پدر من است، پس او را متعال می‌خوانم.

^۳ خداوند مرد جنگی است. نام او یهوه است.

^۴ ارابه‌ها و لشکر فرعون را به دریا انداخت. مبارزان برگزیده او در دریای قلزم غرق شدند.

^۵ لُجّه‌ها ایشان را پوشانید. مثل سنگ به ژرفی‌ها فرو رفتند.

^۶ دست راست تو ای خداوند ، به قوت جلیل گردیده. دست راست تو ای خداوند، دشمن را خرد شکسته است،

^۷ و به کثرت جلال خود خصمان را منهدم ساخته‌ای. غضب خود را فرستاده، ایشان را چون خاشاک سوزانیده‌ای،

^۸ و به نَفْخِه بینی تو آب‌ها فراهم گردید. و موج‌ها مثل توده بایستاد و لجه‌ها در میان دریا منجمد گردید.

^۹ دشمن گفت تعاقب می‌کنم و ایشان را فرو می‌گیرم، و غارت را تقسیم کرده، جانم از ایشان سیر خواهد شد. شمشیر خود را کشیده، دست من ایشان را هلاک خواهد ساخت،

^۱۰ و چون به نفخه خود دمیدی، دریا ایشان را پوشانید. مثل سرب در آب‌های زورآور غرق شدند.

^۱۱ کیست مانند تو ای خداوند در میان خدایان؟ کیست مانند تو جلیل در قدوسیت؟ تو مهیب هستی در تسبیح خود و صانع عجایب!

^۱۲ چون دست راست خود را دراز کردی، زمین ایشان را فرو برد.

^۱۳ این قومِ خویش را که فدیه دادی، به رحمانیت خود، رهبری نمودی. ایشان را به قوت خویش به سوی مسکن قدس خود هدایت کردی.

^۱۴ امت‌ها چون شنیدند، مضطرب گردیدند. لرزه بر سکنه فلسطین مستولی گردید.

^۱۵ آنگاه امرای ادوم در حیرت افتادند. و اکابر موآب را لرزه فرو گرفت، و جمیع سکنه کنعان گداخته گردیدند.

^۱۶ ترس و هراس، ایشان را فروگرفت. از بزرگی بازوی تو مثل سنگ ساکت شدند، تا قوم تو ای خداوند عبور کنند، تا این قومی که تو خریده‌ای، عبور کنند.

^۱۷ ایشان را داخل ساخته، در جبل میراث خود غرس خواهی کرد، به مکانی که تو ای خداوند مسکن خود ساخته‌ای، یعنی آن مقام مقدسی که دست‌های تو ای خداوند مستحکم کرده است.

^۱۸ خداوند سلطنت خواهد کرد تا ابدالاباد.»

^۱۹ زیرا که اسب‌های فرعون با ارابه‌ها و سوارانش به دریا درآمدند، و خداوند آب دریا را بر ایشان برگردانید. اما بنی‌اسرائیل از میان دریا به خشکی رفتند.

^۲۰ و مریمِ نبیه، خواهر هارون، دف را به دست خود گرفته، و همه زنان از عقب وی دف‌ها گرفته، رقص‌کنان بیرون آمدند.

^۲۱ پس مریم در جواب ایشان گفت: « خداوند را بسرایید، زیرا که با جلال مظفر شده است؛ اسب و سوارش را به دریا انداخت.»

آب تلخ

^۲۲ پس موسی اسرائیل را از بحر قلزم کوچانید، و به صحرای شور آمدند، و سه روز در صحرا می‌رفتند و آب نیافتند.

^۲۳ پس به مارّه رسیدند، و از آب مارّه نتوانستند نوشید زیرا که تلخ بود. از این سبب، آن را ماره نامیدند.

^۲۴ و قوم بر موسی شکایت کرده، گفتند: «چه بنوشیم؟»

^۲۵ چون نزد خداوند استغاثه کرد، خداوند درختی بدو نشان داد، پس آن را به آب انداخت و آب شیرین گردید. و در آنجا فریضه‌ای و شریعتی برای ایشان قرار داد، و در آنجا ایشان را امتحان کرد.

^۲۶ و گفت: «هرآینه اگر قول یهوه، خدای خود را بشنوی، و آنچه را در نظر او راست است بجا آوری، و احکام او را بشنوی، و تمامی فرایض او را نگاه داری، همانا هیچ یک از همه مرض‌هایی را که بر مصریان آورده‌ام بر تو نیاورم، زیرا که من یهوه، شفادهنده تو هستم.»

^۲۷ پس به ایلیم آمدند، و در آنجا دوازده چشمه آب و هفتاد درخت خرما بود، و در آنجا نزد آب خیمه زدند.

ادامه دارد

امیر تهرانی

ح.ف