کتابهای مقدس (قرآن): پول و امانت به کسی ندهید مگر در حضور شاهدان و این قرض و امانت را مکتوب کنید!

فقط،نوشتار است که می ماند!

دستور و راهنمایی قرآن برای مکتوب نمودن موارد قرض دادن پول و یا امانت دادن :

امروزه دادگستریها محل مراجعه انبوهی از کسانی است که پولی و یا چیز با ارزشی به یکدیگر قرض داده اند و چون این قرض دادن نه شاهد مورد اطمینانی داشته و نه  بصورت مکتوب در آمده است ، وقتی گیرنده پول یا مال از دادن آن استنکاف و سر باز می زند ، قرض دهنده، وام دهنده و صاحب مال و پول هیچ گونه مدرکی در دست ندارد که به اثبات ادعای خود بپردازد.

  قرآن در چهارده قرن قبل به پیر وانش تاکید کرد که  قرض دادن و یا حتی امانت دادن   در حضور شاهدان مطمئن  صورت گرفته و بصورت مکتوب در آید  و دقیقا  میزان همان پولی که قرض داده شده و یا شیی که امانت داده شده در یک نوشته مکتوب گردد و میزان و اندازه آن و زمان باز پرداخت مشخص گردد.

در حالی که امروزه دافاتر رسمی وجود دارند و می توان در این دفاتر و با حضور شاهدان چنین معاملاتی را انجام داد بی احتیاطی و خوشباوری برخی از ما برای ما گرفتاری بوجود می آورد.

متن آیات قرآن در این ارتباط به صراحت می گویند:

"اى ایمان آورندگان:
- اگر وامى [یا معامله نسیه‏اى انجام‏] دادید که سررسید معینى داشت آن را بنویسید،   -و باید نویسنده‏ایی  در میان شما دادگرانه آن را بنویسد،
-و هیچ نویسنده‏ اى نباید از نوشتن آن سر باززند،  و فقط چنانکه خداوند او را آموزش داده است بنو یسد  و این کار را انجام دهد ،

- باید کسى که وام بر عهده اوست  متن را املاء کند و نویسنده بنویسد
-و از خداوند [جهان‏]، پروردگارش پروا کند و چیزى از آن فرونگذارد،
-و اگر کسى که وام بر عهده اوست کم‏ خرد یا ناتوان باشد، یا املاء کردن نتواند، باید "ولى" او عادلانه متن را  املاء کند،
- و دو شاهد از مردان خودتان را بر آن گواه بگیرید، و اگر دو مرد نبود، یک مرد و دو زن از گواهانى که مى‏پسندید  انتخاب کنید ، که اگر یکى از آنها فراموش کرد، آن دیگرى به یادش آورد،
- و گواهان چون  برای ادای گواهی  خوانده شوند، باید که  سر بازنزنند،
-و ملول نشوید که   متن  را چه کوتاه باشد چه بلند   بنویسید،
-طبق مدتش بنویسید،
این کار نزد خداوند درست‏تر و از لحاظ گواهى دادن استوارتر و بى‏شک و شبهه‏تر است،
-مگر آنکه دادوستد نقدى باشد که بین خود  برگذار کنید، که در این صورت گناهى بر شما نیست که آن را ننویسید،
-و چون دادوستد کنید بر آن گواه بگیرید،
- و نباید نویسنده و گواه به رنج و زیان افتند، و اگر چنین کارى کنید، نافرمانى کرده‏ اید، و از خداوند پروا کنید، و خداوند [بدین گونه‏] به شما آموزش مى‏دهد، و خدا به هر چیز داناست‏ 
آیه (۲۸۲)  سوره بقره

﴾

معاملات در سفر

"-و اگر در سفر بودید و نویسنده نیافتید باید گرویى بستانید، 

-و اگر کسى از شما دیگرى را امین دانست [و گرویى نگرفت‏] باید کسى که امین دانسته شده، امانت  او را بازپس دهد
-و از خداوند   پروردگارش، پروا کند،
-و شهادت را کتمان نکنید، و هرکس که آن را کتمان کند، دلش گنهکار است، و خداوند به آنچه مى‏کنید داناست‏.

آیه (۲۸۳ )سوره بقره"

بخاطر رعایت همین شرایط ، مشکلات پس گرفتن مال و امانت در میان مسلمانان کمتر بود ، مگر آن که شخص بر اساس اعتماد بی جهت پول و امانت داده و مکتوب نکرده  ، شاهدانی هم نگرفته و گرویی نیز دریافت نکرده بوده است.