انجیل بارنابا فصل هیجدهم

ادامه از نوشتار پیشین

انجیل بارنابا  فصل هیجدهم

(۱) پس از آن که یسوع این سخنان را گفت، فرمود: «شما خود نیستید که مرا اختیار نموده‌اید؛ بلکه من شما را اختیار نموده‌ام تا شاگرد من باشید.»

(۲) «پس هر گاه جهان شما را دشمن بدارد؛ حقا که شما شاگردان من خواهید بود.»

(۳) «زیرا جهان همیشه دشمن بندگان و خدمتکاران خدای بوده.»

(۴) «به یاد آورید پیغمبران پاک را که ایشان را جهان به قتل رسانیده.»

(۵) «چنان که در این ایلیا اتفاق افتاد وقتی که ایزابل ده هزار پیغمبر را به قتل رسانید؛ حتی این که ایلیای مسکین با مشقت نجات یافت و هفت هزار از فرزندان پیغمبران که ایشان را سردار لشکر اخاب پنهان کرده بود.»

(۶) «فریاد از جهان بدکار که خدای را نمی‌شناسد.»

(۷) «در این صورت مترسید شما؛ زیرا موهای سر شما شمرده شده تا هلاک نشوید.»

(۸) «نظر نمایید به گنجشک خانگی و پرندگان دیگر که نمی‌ریزد پری از آن‌ها بدون خواست خدای.»

(۹) «آیا توجه می‌نماید خدا به پرندگان بیشتر از توجه او به انسان که به جهت او آفریده‌است هر چیزی؟»

(۱۰) «آیا اتفاق می‌افتد که انسانی به کفش‌هایش بیشتر توجه داشته باشد از فرزند خود؟»

(۱۱) «نه چنین است، پس نه چنین است.»

(۱۲) «آیا واجب نیست بر شما این که گمان برید به طریق اولی که خدای، شما را مهمل نمی‌گذارد و حال آن که او توجه به پرندگان دارد؟»

(۱۳) «لیکن چرا من سخن از پرندگان بگویم؛ بلکه برگ درختی نیز نمی‌ریزد بدون خواست خدای.»

(۱۴) «باور کنید مرا؛ زیرا به شما حق می‌گویم، که جهان خواهد ترسید از شما هر گاه نگاه دارید کلام مرا.»

(۱۵) «زیرا هر گاه از رسوایی و بدکاری خود نمی‌ترسید، هر آینه شما را دشمن نمی‌داشت؛ لیکن از رسوایی خود می‌ترسد و از این جهت دشمن می‌دارد شما را و زحمت می‌دهد شما را.»

(۱۶) «پس هر گاه ببینید که جهان خوار شمارد کلام شما را، پس غمگین مشوید؛ بلکه تأمّل کنید که چگونه بی‌اعتنایی کرده خدای را و او از شما بزرگتر است. اعتنا نکرده او را جهان، حتی این که حکمت او را جهالت پنداشته.»

(۱۷) «پس چون خدای با جهان مدارا به صبر می‌نماید، چرا شما غمگین می‌شوید از خاک و گل زمین؟»

(۱۸) «آن گاه با صبرتان مالک خواهید شد خودتان را.»

(۱۹) «هر گاه کسی به رخسارهٔ شما سیلی بزند رخسارهٔ دیگر را برای او بگیرید تا سیلی بزند.»

(۲۰) «بدی را به بدی جزا ندهید زیرا این کاری است که بدترین همهٔ حیوانات می‌کند.»

(۲۱) «لیکن بدی را به خوبی مجازات کنید و دعا کنید به جهت کسانی که شما را دشمن می‌دارند.»

(۲۲) «آتش به آتش خاموش نمی‌شود؛ بلکه با آب خاموش می‌شود، از برای این می‌گویم شما را که به بدی غلبه منمایید بر بدی؛ بلکه به خوبی غلبه نمایید.»

(۲۳) «نظر نمایید خدای را که قرار داده آفتاب خود را، که طالع می‌شود بر نیکوکاران و بدکاران و همچنین است باران.»

(۲۴) «همچنین واجب است بر شما که خوبی کنید با همه؛ زیرا در ناموس نوشته شده‌است: قدیس باشید؛ زیرا من، پروردگار شما قدوسم. پاک‌شدگان باشید؛ زیرا من پاکم. کامل باشید: زیرا من کاملم.»

(۲۵) «حق می‌گویم به شما، به درستی که خدمتکاری که به دنبال خشنود نمودن آقای خود می‌باشد، جامه‌ای نمی‌پوشد که نفرت نماید از او آقای او.»

(۲۶) «جامه‌های شما همان ارادت و محبت شماست.»

(۲۷) «پرهیز کنید در این صورت از این که اراده نمایید یا دوست بدارید چیزی را که پسندیدهٔ خدای پرورگار ما نیست.»

(۲۸) «یقین کنید این که خدای دشمن می‌دارد کجروی و شهوت‌های جهان را.»

ادامه دارد