چرا قران پیامبر اسلام را آخرین پیامبر الهی معرفی کرده ا

یک مرتبه دیگر بخشی از نوشتار پیشین در این سری نوشتار ها را   می آوریم:

"۲- وحی انزالی که پیامبر افزون بر نقش قابلیت و پذیرش وحی، در نزول آن نیز ایفای نقش می‌کند.

انسان کامل مانند پیامبر حقایق عقلی را به عالم مثال و از آنجا به عالم ملک تنزل می‌دهد .

در واقع این قوت روحی پیامبر است که جبرئیل را به این عالم نازل می‌کند.

پیامبر با انسلاخ وجودی و رجوع به عالم غیب، نخست در مثال مقید و بعد در مثال مطلق صورت غیبی را مشاهده و بعد به عالم بالاتر، قدرت آن را پیدا می‌کند که فرشته وحی را نازل کند.

البته نزول و صعود فرشته به معنایی که در اجسام اتفاق می‌افتد نیست زیرا این برای فرشتگان محال است بلکه تنزل آنها در قلب نبی و ولیّ الهی به‌صورت تمثل ملکوتی و ملکی است.

...نزول وحی از طریق حس‌های ظاهری نیست بلکه حواس باطنی است و این دریافت وحی نه‌تنها نوعی شعور به وحی بیرونی است بلکه رسول خدا خود اراده می‌کند که فرشتگان را نازل کند." 

نظریات فوق این مبنا را پایه گذاری می کند که پیامبر این تحولات روحی را با اتصال به مبداء وحی در خود ایجاد می کند و روح بلند و قلب هم چون کهکهشان او مظهر تبادلات و اتصال با عالم برین و تختگاه ملکوت می گردد. و این حکایت از قدرت روحی بی نظیر او دارد که در پیامبران گذشته وجود نداشته است.تمامی پیامبران پیش از پیامبر اسلام قادر به ایجاد این حالت روحی فوق العاده عظیم در خود نبودند که قوت جبراییل طلب داشته باشند و  به همین دلیل بوده که او خاتم پیامبران لقب گرفته است.

در قران بطور واضح اشاره به این مطلب کرده  و پیامبر را آن وجود جوینده ای معرفی می کند که با کوششی مستمر سعی در گشودن دروازها ی آسمانی  دارد. البته هر  انسان خداجویی میتواند با نیایش و دعای خالصانه دربهای ملکوت را گشوده و از پروردگار عطیه بگیرد. ولی حسن کار پیامبر اسلام در این بود که با توسل مستمر و از نهانگاه روح خود در پی آمدن  وحی  بر می آمد و به فرود جبراییل چشم می دوخ:

" گردانیدن رویت در آسمان را  نیک مى ‏بینیم پس باش تا تو را به قبله‏ اى که بدان خشنود شوى برگردانیم پس روى خود را به سوى مسجدالحرام کن و هر جا بودید روى خود را به سوى آن بگردانید در حقیقت اهل کتاب نیک مى‏ دانند که این  از جانب پروردگارشان بجاو درست است و خدا از آنچه مى کنند غافل نیست."

 آیه (۱۴۴) سوره بقره

در ضمن بخشی از آیه که می گوید:

...پس باش تا تو را به قبله‏ اى که بدان خشنود شوى برگردانیم...

این حقیقت را در بر دارد که پیامبر خود میل باطنی داشته تا کعبه قبله گاه مسلمانان اعلام شود.

به هر حال بر اساس نظریه" وحی انزالی "  چون این پیامبر بوده که با کوشش روحی و سعی روحی و مثالی در قلب خود بدنبال نزول وحی بود،احتمالا در این گونه حالات سنگینی وحی را احساس می کرده است.

اما از آنجا که هیچ یک از پیامبران پیشین به چنین مرحله ای از پیامبری نرسیدند که موفق به جلب رضای پرورد گاری در نزول وحی  و بویژه فرود جبرییل شوند، در نتیجه  آخرین مقام و مرحله پیامبری الهی در پرتو کوشش او رقم خورده و این همان مقام آخرین پیامبر است.

ادامه دارد...