پرونده یک دروغ:(1) افسانه ساختگی غرانیق یا پرنده آبی

600 آیه از قران

پرونده یک دروغ:(1) 

افسانه  ساختگی غرانیق

"به من خبر دهید از لات و عزى (۱۹)

و منات آن سومین دیگر (۲۰)" 

آیات 29 و 20 سوره نجم

افسانه پردازان  در افسانه غرانیق آورده اند:

در سال پنجم بعثت روزی پیامبر

 در کنار کعبه در هنگام قرائت سوره  والنجم چون به آیات

 «أَ فَرَأَیتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّی وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْری » رسید ناگهان بر زبانش جاری شد که

: «تلک الغرانیق العلی و ان شفاعتهن لترتجی»

 (اینها غرانیق عالی مقامند و شفاعت آنها مورد رضایت است). 

با این گفته مشرکان شاد شدند، اما شب هنگام جبرییل نازل گردید و گفت این دو جمله  را شیطان بر زبان تو جاری ساخت و من هرگز چنین جمله هایی نگفته ام.

ریشه روایت ساختگی غرانیق

ابن کلبی مورخ قرن دوم (و متوفای سال 204 هجری) در کتاب الاصنام که در باره بت های عرب پیش از اسلام است  می نویسد:

 «طایفه قریش هنگام طواف کعبه این سرودها را می خواندند:

" لات و عزا و مناة که مانند پرنده آبی زیبا هستند ما به شفاعت و یاری آنها نیازمند هستیم. 

 و به این ترتیب قریشیان معتقد بودند که این بت ها شفاعت می کنند. 

زمانی که پیامبر مبعوث شد آیات در مذمت لات و عزی و منات نازل شد. و به این ترتیب معلوم می شود روایات ذکر شده حقیقت را واژگونه کرده و با دروغی بزرگ این عبارات را به پیامبر نسبت داده اند. 

 در ضمن دلایل محکمی بر بطلان افسانه فوق وجود دارد:

الف. اصولا در لغت و اشعار عرب لفظ غرانیق درباره خدایان آنها بکار نرفته است، تنها غرنیق و غرنوق در لغت به معنی مرغ آبی سیاه یا سفید یا حیوان سفید و زیبا آمده که هیچ یک از این معانی با معنای خدایان سازگار نیست.

ب. آیاتی که بعد از ذکر نام بت ها (در دنباله آیه) می آید همه بیان مذمت بت ها و زشتی و پستی آنهاست:

 "بتان جز نام هایی بیش نیستند که شما و پدرانتان نامیده اید و خدا هیچ حجتی درباره آنها نازل نکرده است" 

سوره نجم

با توجه به این مذمت  و درهمان سوره چگونه ممکن است در  چند جمله قبل از آن خدا وند به  مدح بت ها  پرداخته باشد؟!

ب. آیات آغاز سوره صریحا این خرافات را ابطال مى‌کند. 

زیرا در آنجا که مى‌گوید:

وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‌- إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحى‌.

یعنى پیامبر از روى هواى نفس سخن نمى‌گوید- آنچه مى‌گوید تنها وحى الهى است.

دلیل های دیگر

 خودش هرگز پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله را ندیده است.

4. سعید بن جبیر- او متولد سال 38 یا 46 هجری است.

5. عبد اللّه بن عباس- او در سال 10 بعثت به دنیا آمد و در زمان حادثه هنوز متولد نشده بود.

6. مطلب بن عبد اللّه بن خنطب- او مسلما زمان حضرت را درک نکرده و برخی گویند وی از یاران پیغمبر تنها یکی را دیده است.

ادامه دارد...