در جستجوی معصومیت

در جستجوی معصومیت

"چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتی بیازمود، و وی آن همه را به انجام رسانید، خدا  گفت: من تو را امام مردم قرار دادم. 

ابراهیم پرسید: از دودمانم (چطور)؟

 خدای گفت : پیمان من به بیدادگران نمی‌رسد.»

   

یعنی مقام امامت  مخصوص کسانی است که در تمام عمرشان لحظه‌ای ظلم نکرده باشند. 

در ضمن یکی از ظلم‌ها، ظلم به نفس است و گناه خود از مصداقات ظلم به نفس به شمار می‌آید؛

به همین خاطر خداوند در قرآن می گوید 

 «هر کس از  حدود خدا تجاوز کند، به خودش ظلم کرده است.»
حداقل مرتبه گناه، ظلم به نفس خویش است. یعنی اگر کسی در تمام عمرش حتی یک بار گناه بکند، مصداق ظالم می‌شود. و عهد الهی که امامت باشد به ظالم نمی‌رسد؛ از این رو، امام باید معصوم باشد.

در حقیقت این وجه  مشترک همه ادیان الهی است ؛  از یک زرتشتی، یهودی ، مسیحی بپرسید:

 آیا پیامبر شما دزدی می کرد؟ 

زنا می کرد؟

 دروغ می گفت؟

شارلاطانی می کرد؟ 

حسود بود؟

 رشوه می گرفت ؟ 

بطور مداوم کینه ورزی می کرد؟

 بی بند وبار بود؟

 مست می کرد توی کوچه ها عربده می کشید؟ 

به مردم ظلم می کردو...؟ 

مسلما پاسخ آنها به شما  بطور جد منفی خواهد بود.

یعنی  همین که کسی  در تمام عمر دروغ نگوید، حسادت نکند ، رشوه نگیرد، ظلم نکند، خیانت نکند، فکر شیطانی نکند، و خدا پرستی کند و پاکدین باشد خود به خود   در دایره معصومیت قرار دارد اگر چه معصوم پروردگاری نباشی.

... ادامه: معصومیت پروردگاری