سوره مدثر چهارمین سوره قران بر حسب تاریخ نزول(ت ۴)

سوره های قران بر اساس تاریخ نزول (ت ۴)

متاسفانه در این روزگار هر کس که دستش به قلم و یا بلندگوئی برسد درباره دین  نظریه پردازی می کند، در حالی که ۹۹درصد این  افراد حتی برای یکبار کتاب دینی همان دینی که مورد انتقاد قرار می دهند  دقیق مطالعه نکرده اند.

 اینان از طرز سخنشان هم  واضح است که چون فروبرندگان و بلع کنندگان واژه ها عمل می کنند و هر گزار تباط مفاهیم و سیر تشکیل یک دین را نمی دانند ، اما با جرات تما م نظریه می دهند و تشویق کننده هم دارند. 

بنابراین اگر می خواهید انتقاد کنید ابتدا هم چون یک دادستان حقیقی پرونده اتهام را مطالعه کنید و بعد نظر بدهید!

سوره مدثر

به نام خداوند بخشنده مهربان

الا ای رسولی که خود را به لباس در پیچیده‌ای. (۱)

برخیز و به اندرز و پند بپرداز (۲)

و خدایت را به بزرگی و کبریایی یاد کن(تکبیر گوی). (۳)

و لباس خود را  پاکیزه دار. (۴)

و از ناپاکی به کلی دوری گزین. (۵)

و بر هر که احسان کنی ابدا منّت مگذار و عوض افزون مخواه. (۶)

و برای خدایت صبر و شکیبایی پیش‌گیر. (۷)

تا آن‌گاه که در صور (اسرافیل) بدمند. (۸)

آن روز بسیار روز سختی است. (۹)

کافران را هیچ گونه در آن راحتی و آسایش نیست. (۱۰)

به من واگذار کار انتقام آن کس را که من او را تنها آفریدم. (۱۱)

و به او مال و ثروت فراوان بذل کردم. (۱۲)

و پسران بسیار حاضر به خدمت نصیب گردانیدم. (۱۳)

و اقتدار و مکنت و عزّت دادم. (۱۴)

و باز هم از من طمع افزونی آن دارد. (۱۵)

هرگز !که او با آیات ما دشمنی و عناد ورزید. (۱۶)

به زودی او را به سختی و دشواری درافکنم. (۱۷)

اوست که فکر و اندیشه بدی کرد (که رسول خدا را به سحر و ساحری نسبت داد). (۱۸)

و خدایش بکشد که چقدر اندیشه غلطی کرد. (۱۹)

باز هم خدایش بکشد که چه فکر خطایی نمود. (۲۰)

پس باز اندیشه کرد. (۲۱)

و رو ترش کرد و چهره در هم کشید. (۲۲)

آن‌گاه روی گردانید و تکبر و نخوت آغاز کرد. (۲۳)

تهمت زنندگان به قران از آغاز بعثت تا امروز

و گفت: این (قرآن) به جز سحر و بیان سحرانگیزی که نقل می‌شود هیچ نیست. (۲۴)

این آیات گفتار بشری بیش نیست. (۲۵)

امروزه نیز  همین شده گونه است  و برخی تحت این عنوان که : قران رویاهای پیامبر است ، و یا تجربه های او ست که به نگارش در آورده است ، ابوجهل وار و ابولهب وار سر بر آورده و در لباس مامور معذور و حمایت شده ویا مغرض همین حرفهای ابوجهلی و ابو لهبی را می زنند. 

من این  را به آتش دوزخ درافکنم. (۲۶)

و تو چگونه توانی یافت که سختی عذاب دوزخ تا چه حد است؟ (۲۷)

شراره آن دوزخ از دوزخیان هیچ باقی نگذارد و همه را بسوزاند و محو گرداند. (۲۸)

آن آتش بر آدمیان رو نماید. (۲۹)

بر آن آتش نوزده تن موکلند. (۳۰)

و ما خازنان دوزخ را غیر فرشتگان (عذاب) قرار ندادیم و عدد آنها را جز برای فتنه و محنت کفّارنگردانیدیم تا آنکه اهل کتاب هم یقین کنند  و آن بر یقین مؤمنان هم بیفزاید و دیگر در دل اهل کتاب و مؤمنان به اسلام هیچ شک و ریبی نماند و تا آنان که در دلهاشان مرض است ،  کافران نیز گویند که خدا از این مثل چه منظور داشت؟ بلی این چنین (قرار داد تا) هر که را خواهد به ضلالت بگذارد و هر که را خواهد هدایت نماید و هیچ کس از  لشکرهای پروردگارت غیر او آگاه نیست و این (آیات ذکر دوزخ) جز برای پند و موعظه بشر نخواهد بود. (۳۱)

و چنین  نیست، قسم به ماه تابان. (۳۲)

و قسم به شب تار چون باز گردد. (۳۳)

و قسم به صبح چون جهان را روشن سازد. (۳۴)

هدف اصلی قرآن 

که این (آیات قرآن) یکی از بزرگترین آیات خداست. (۳۵)

در آن پند و اندرز آدمیان است. (۳۶)

برای هر یک از شما آدمیان که بخواهد (در مقام ایمان و طاعت و سعادت) پیش افتد یا باز ماند. (۳۷)

هر نفسی در گرو عملی است که انجام داده است. (۳۸)

مگر اهل یمین. (۳۹)

آنان در باغهای بهشت (متنعّمند و) سؤال می‌کنند. (۴۰)

از احوال دوزخیان گنهکار. (۴۱)

از جمله علتهای جهنمی شدن 

که شما را چه عمل به عذاب دوزخ در افکند؟ (۴۲)

آنان جواب دهند که ما از نمازگزاران نبودیم. (۴۳)

و مسکینی را طعام نمی‌دادیم. (۴۴)

و ما با اهل باطل به بطالت می‌پرداختیم. (۴۵)

و ما روز جزا را تکذیب می‌کردیم. (۴۶)

تا آنکه یقین بر ما فرا رسید. (۴۷)

پنج گروه بالا را هیچ شفاعت کننده حق شفاعت ندارد

پس شفاعت شفیعان در حق آنان هیچ سودی نبخشد. (۴۸)

اینک چرا از یاد آن روز سخت خود  اعراض می‌کنند؟ (۴۹)

گویی گورخران گریزانی هستند. (۵۰)

که از شیر درنده می‌گریزند. (۵۱)

بلکه هر یک از آنها می‌خواهند که برایشان هم (مانند پیمبران) صحیفه وحی آسمانی باز آید . (۵۲)

هرگز (چنین نیست که پنداشتند) بلکه از آخرت نمی‌ترسند. (۵۳)

چنین نیست (که آنها پنداشتند) قرآن محققا همه پند و یادآوری است. (۵۴)

تا هر که خواهد متذکر آن شود. (۵۵)

و نخواهند متذکر شوند جز آنکه خدا بخواهد  او اهل تقوا و اهل آمرزش و مغفرت است. (۵۶)

ادامه دارد...